ျပည္ေထာင္စုေန႔(ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၂ ရက္ေန)

ျပည္ေထာင္စုေန႔သည္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမွုသမိုင္းတြင္ အေရးပါ အရာေရာက္ေသာ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ ျဖစ္သည္။ ႏွစ္စဥ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔ကို ျပည္ေထာင္စုေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၿပီး ႐ုံးမ်ား၊ ေက်ာင္းမ်ားပိတ္ကာ အထိန္းအမွတ္ပြဲမ်ား က်င္းပၾကသည္။ 

သမိုင္း

ျမန္မာ့သမိုင္း တစ္ေလၽွာက္လုံး၌ အေနာ္ရထာ၊ ဘုရင့္ေနာင္၊ အေလာင္းမင္းတရား ဤမင္းသုံးပါး လက္ထက္တြင္သာ ျမန္မာတနိုင္ငံလုံး တစ္ေပါင္းတစ္စည္းတည္း ရွိခဲ့ဖူသည္။ ၿဗိတိသၽွအစိုးရ လက္ေအာက္တြင္မူ တိုင္းရင္းသားမ်ားအား ခြဲျခားအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည္။ ၿဗိတိသၽွတို႔၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ပရိယာယ္ေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း ရင္းရင္းႏွီးႏွီး မရွိပဲ ေသြးကြဲမႈပင္ ရွိခဲ့သည္။
ၿဗိတိသၽွတို႔လက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ေရးကို အႏွစ္ ၇၀ မၽွကာလပတ္လုံး အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖုံဖုံ ႀကိဳးပမ္းရာ၌ လြင္ျပင္သားႏွင့္ ေတာင္တန္းသားတို႔ တစ္ႀကိမ္မၽွ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ဖူးသည္ မရွိေပ။ သို႔ေသာ္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကို ေတာ္လွန္ၾကရာတြင္ တိုင္းရင္းသားအားလုံး ညီညြတ္ခဲ့သည္။ ေသြးစည္းပူးေပါင္း၍ ဂ်ပန္ကို တြန္းထုတ္နိုင္ခဲ့သည္။
ဂ်ပန္တို႔လက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ၿပီးေနာက္ လြတ္လပ္ေရးကို ဆက္လက္ႀကိဳးပမ္းသည့္အခါတြင္လည္း လြင္ျပင္သား၊ ေတာင္တန္းသား မခြဲျခားပဲ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစုံ ေသြးစည္းမွုကို ရွာႀကံခဲ့ၾကသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ျမန္မာ့ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား၏ ႀကိဳးပမ္းမႈေၾကာင့္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးကို ေမၽွာ္မွန္းနိုင္သည့္အခါသို႔ပင္ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ေလသည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ ၿဗိတိသၽွနယ္ခ်ဲ႕တို႔သည္ ေတာင္တန္းသားမ်ားအား မိမိတို႔လက္ေအာက္မွ မလြတ္ေစလိုေသးေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေတာင္တန္းသားမ်ားအား အမ်ိဳးမ်ိဳး နားလွည့္ခဲ့ၾကသည္။
၁၉၄၆-ခုႏွစ္ ဇႏၷဝါရီလအတြင္း ေရႊတိဂုံဘုရား ကုန္းေတာ္ အလယ္ပစၥယံ၌ က်င္းပေသာ ဖဆပလညီလာခံႀကီးက ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈတြင္ တိုင္းရင္းသားအားလုံး လက္တြဲ၍ ေဆာင္ရြက္ၿပီးလၽွင္ အတူတကြ လြတ္လပ္ေသာ ျပည္ေထာင္စုနိုင္ငံ ထူေထာင္ရန္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်မွတ္ခဲ့သည္။ ထိုဆုံးျဖတ္ခ်က္အတိုင္း ျဖစ္ေျမာက္နိုင္ရန္ ျမန္မာေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသည္။
ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းႏွင့္ ေျမာက္ပိုင္း ဗဟိုခ်က္တြင္ရွိေသာ ပင္လုံၿမိဳ႕ကေလးတြင္ ရွမ္းေစာ္ဘြားမ်ား ညီလာခံကို ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ဇႏၷဝါရီလအတြင္းမွာပင္ က်င္းပခဲ့ရာ ျမန္မာေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားျဖစ္ေသာ သခင္ႏု၊ ဦးဘဂ်မ္းႏွင့္ မန္းဘခုိင္တို႔ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ၿဗိတိသၽွနယ္ခ်ဲ႕တို႔၏ ဝါဒျဖန႔္မွု​​ေၾကာင့္ ေတြေဝနားေယာင္ေနေသာ ရွမ္းအမ်ိဳးသားမ်ားအား ျပတ္ျပတ္သားသား ရွင္းလင္း ေျပာဆိုခဲ့ၾကသည္။
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇႏၷဝါရီလတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္ေသာ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္ေတာ္အဖြဲ႕သည့္ ၿဗိတိန္နိုင္ငံသို႔ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ သြားေရာက္ အေရးဆိုၾကရာ ျပည္မႀကီးေရာ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားပါ လြတ္လပ္ေရးေပးရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည္။ ၿဗိတိသၽွတို႔ကမူ ျပည္မႀကီးကိုသာ လြတ္လပ္ေရးေပးၿပီးလၽွင္ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားကို ဆက္လက္ သိမ္းပိုက္ထားရန္ အႀကံအစည္ရွိခဲ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ကမူ ေတာင္တန္းေဒသမ်ား မပါေသာ လြတ္လပ္ေရးသည္ ျမန္မာနိုင္ငံအတြက္ အဓိပၸာယ္မရွိေသာ လြတ္လပ္ေရး ျဖစ္သျဖင့္ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားကို ျပည္မႀကီးႏွင့္တၿပိဳင္တည္း လြတ္လပ္ေရးေပးရန္ အေရးဆိုခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ႏွင့္ ၿဗိတိသၽွအစိုးရတို႔ ဗိလပ္၍ ေဆြးေႏြးေနစဥ္ ၿဗိတိသၽွနယ္ခ်ဲ႕တို႔က ျမန္မာနိုင္ငံ၍ ေတာင္တန္းသားမ်ား ႏွင့္ လြင္ျပင္သားမ်ား အေစးမကပ္ၾကသေယာင္ ဝါဒျဖန႔္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာ့ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားသည္ ေတာင္တန္း ေဒသမ်ားသို႔ သြားေရာက္ကာ တိုင္းရင္းသား စည္းလုံးေရးကို ေဟာေျပာလွုံ႔ေဆာ္ခဲ့ၾကသည္။
ဗိလပ္တြင္ ​ေဆြး​ေႏြးလ်က္ရွိေသာ လြတ္လပ္ေရးကိစၥတြင္ ၿဗိတိသၽွတို႔က ပရိယာယ္သုံးကာ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားက ျပည္မႀကီးႏွင့္ ပူးေပါင္းရန္ သေဘာတူပါက ျပည္မႀကီးေရာ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားပါ တၿပိဳင္တည္း လြတ္လပ္ေရးေပးမည္၊ ျပည္မႏွင့္ ေတာင္တန္းေဒသမ်ား ပူးေပါင္းေရးကို ေတာင္တန္းသားမ်ားက ယင္းတို႔ဘာသာ ဆုံးျဖတ္ပါေစဟု ေျပာဆိုၿပီးလၽွင္ ယင္းသေဘာတရပ္ သက္ဝင္ေသာ ေအာင္ဆန္း အက္တလီ စာခ်ဳပ္ကို ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ အဖြဲ႕ဝင္မ်ားသည္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာနိုင္ငံသို႔ ျပန္လည္ ဆိုက္ေရာက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၈ ရက္ေန႔တြင္ ပင္လုံညီလာခံႀကီးသို႔ တက္ေရာက္၍ ျပည္မႏွင့္ ေတာင္တန္းေဒသ ပူးေပါင္းေရးကို ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၁ ရက္ေန႔ညေနတြင္ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေပါင္းစုံ ညီညြတ္မႈကို ရရွိခဲ့သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔ နံနက္ ၁၀ နာရီအခ်ိန္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေတာင္တန္းေဒသ ကိုယ္စားလွယ္ (၂၁)ဦးတို႔သည္ တိုင္းရင္းသား ေသြးစည္းမွု အေဆာက္အအုံကို တည္ေဆာက္ေပးသည့္ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားက ျပည္မႀကီးႏွင့္ ပူးေပါင္းရန္ သေဘာတူညီေသာ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ႀကီးကို လက္မွတ္ေရးထိုးၾကသည္။ ယင္းသို႔ တစ္ျပည္ေထာင္လုံးရွိ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစုံ၏ ေသြးစည္းညီညြတ္မွုကို ျပသနိုင္ခဲ့ေသာ ထိုေန႔ကို ‘‘ျပည္ေထာင္စုေန႔’’ ဟူ၍ ေခၚေဝၚသမုတ္ခဲ့သည္မွာ ယေန႔အထိ ျဖစ္သည္။
ၿဗိတိသၽွအစိုးရသည္လည္း ျပည္မႀကီးေရာ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားပါ တၿပိဳင္တည္း လြတ္လပ္ေရးေပးရန္ သေဘာတူညီ ရေလသည္။ ဤသို႔လၽွင္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာနိုင္ငံေတာ္ ျဖစ္ေျမာက္ေရးကို ထိုေန႔တြင္ အုတ္ျမစ္ခ်ခဲ့သျဖင့္ ျပည္ေထာင္စု တိုင္းရင္းသားတိုင္း မေမ့ေလ်ာ့အပ္ေသာ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္တစ္ခု ျဖစ္လာသည္။ 

အထိမ္းအမွတ္ပြဲမ်ား က်င္းပ

ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔ကို ‘‘ျပည္ေထာင္စုေန႔’‘ဟူ၍ ျမန္မာနိုင္ငံေတာ္ အစိုးရက အသိအမွတ္ျပဳၿပီး ႐ုံးပိတ္ရက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားသည္။ ‘‘ျပည္ေထာင္စုေန႔’’ အခမ္းအနားကို ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ဆင္ယင္က်င္းပခဲ့သည္။ ၁၉၄၈ ႏွင့္ ၄၉ ခုႏွစ္မ်ားတြင္ ‘‘ျပည္ေထာင္စုေန႔’‘ သဘင္ကို ပင္လုံၿမိဳ႕၌ က်င္းပခဲ့ၿပီးလၽွင္ ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္မွစ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပခဲ့သည္။
ျပည္ေထာင္စုေန႔သဘင္ကို က်င္းပသည့္အခါ ကခ်င္၊ ရွမ္း၊ ကရင္၊​ ခ်င္း၊ နာဂ၊ ကယား၊ ဆလုံစေသာ ျပည္နယ္အသီးသီးမွ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားကို ဖိတ္ၾကား တက္ေရာက္ေစသည္။ ထိုဧည့္သည္ေတာ္မ်ားကလည္း မိမိတို႔၏ ယဥ္ေက်းမွု အကမ်ားျဖင့္ ျပန္လည္ဧည့္ခံၾကသည္။
၁၉၅၄ ခုႏွစ္မွစတင္၍ ထူးျခားခ်က္မွာ ျပည္ေထာင္စု အလံေတာ္ကို အလွည့္က်ရာ ျပည္နယ္အသီးသီးမွ ျပည္ေထာင္စုေန႔သဘင္ က်င္းပခ်ိန္အမီ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔အေရာက္ လက္ဆင့္ကမ္း သယ္ယူေစျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထိုႏွစ္တြင္ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုတို႔ ပူးေပါင္းေသြးစည္းရာ ပင္လုံၿမိဳ႕မွ ျပည္ေထာင္စုအလံေတာ္ကို ျပည္ေထာင္စုေန႔အမီ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔အေရာက္ လက္ဆင့္ကမ္း သယ္ယူလာၿပီးလၽွင္ နိုင္ငံေတာ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္လက္သို႔ ေပးအပ္ခဲ့သည္။


"ကခ်င္ . ကယာ . ကရင္ . ခ်င္း . မြန္ . ဗမာ . ရခိုင္ . ရွမ္း အစရွိတဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြ စုေပါင္းေနထိုင္တဲ႔ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးအတြက္ .. တိုင္းရင္းသားေတြ စုေပါင္းညီညာ ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးစြာ ေနေနသမွ် ကာလပတ္လံုး .. ျပည္ေထာင္စုေန႔ဆိုတာ ေမ႔စရာမဟုတ္"

ပင္လံုေက်ာက္တိုင္

ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကေလးဘ၀ တတိယတန္းေက်ာင္းသားဘ၀ မွသည္ ယခုအခ်ိန္အထိ ဖတ္မွတ္သိရွိခဲ့ရေသာ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားမွ ျမန္မာတို႔ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ၾကေသာစာခ်ဳပ္မ်ားစြာရွိခဲ့ၾကသည္။ ၁၈၂၄ ခုႏွစ္ ဘႀကီးေတာ္(စစ္ကိုင္းမင္း) လက္ထက္ ကုန္းေဘာင္ေခတ္တြင္ စတင္ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ပထမ အဂၤလိပ္-ျမန္မာစစ္ပြဲ အတြက္ ၁၈၂၆ ခုႏွစ္ ရႏၱပိုရ္စာခ်ဳပ္ မွ ျမန္မာႏိုင္ငံသမိုင္းတြင္ အထူးအေရးပါခဲ့ေသာစာခ်ဳပ္မ်ားစြာအနက္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္သည္ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အထူးအေရးပါေသာ စာခ်ဳပ္ျဖစ္ေလသည္။

တတိယ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ စစ္ပြဲအၿပီး ျမန္မာတို႔ သူ႔ကၽြန္ဘ၀သို႔ လံုးလံုးက်ေရာက္ခဲ့ရသည္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတိုင္း သိရွိၾကၿပီးျဖစ္သည္။ သူတစ္ပါးဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈကို မခံခ်င္ေသာ မ်ိဳးခ်စ္ျမန္မာသူရဲေကာင္းမ်ားစြာတို႔ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အသက္ေသြးေခၽြးတို႔ ေပးဆပ္ခဲ့ၾကရသည္။ ကခ်င္ ၊ ကယား ၊ ကရင္ ၊ ခ်င္း ၊ မြန္ ၊ ဗမာ ၊ ရခိုင္ ၊ ရွမ္း စတဲ့ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံုတို႔ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ သက္စြန္႔ဆံဖ်ား ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ခဲ့ၾကသည္ ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္မ်ိဳးခ်စ္ျမန္မာလူငယ္တို႔ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈျဖင့္္ ဂ်ပန္တို႔ႏွင့္ပူးေပါင္းကာ အဂၤလိပ္တို႔ကို ျမန္မာေျမေပၚမွ စြန္႔ခြာေစႏိုင္ခဲ့သည္။ သို႔ေပတည့္ ဂ်ပန္တို႔သည္လည္း ျမန္မာတို႔အေပၚ မတရားႏွိပ္ဆက္ညွင္းပမ္းခဲ့ၾကေပသည္။ ဂ်ပန္တို႔ကိုလည္း ျမန္မာေျမေပၚမွ စြန္႔ခြါေစႏိုင္ခဲ့သည့္ေနာက္ ျမန္မာျပည္ လံုး၀လြတ္လပ္ေရးရရန္အတြက္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ျမန္မာ့ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတို႔ အပတ္တကုတ္ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ခဲ့ၾကသည္။

အဂၤလိပ္တို႔က လြတ္လပ္ေရးေပးရာတြင္ ျပည္နယ္ ျပည္မ ခြဲျခားလိုသည္။ ျမန္မာ့ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ျပည္နယ္ျပည္မ မခြဲျခားဘဲ တစ္စည္းတစ္လံုးတည္း လြတ္လပ္ေရးကို ရယူလိုၾကသည္။ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ဇႏၷ၀ါရီလ ၂၀ ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ျမန္မာ့ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ေရႊတိဂံု အလယ္ပစၥယံလူထု အစည္းအေ၀းပြဲ၌ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တိုင္းရင္းသားအားလံုးလက္တြဲ၍ လြတ္လပ္ေသာ ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံထူေထာင္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသည္။


အလယ္ပစၥယံ လူထုအစည္းအေ၀း

၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ဇႏၷ၀ါရီလအတြင္းမွာပင္ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း ၊ ပင္လံုၿမိဳ႕တြင္က်င္းပေသာ ရွမ္းေစာ္ဘြားမ်ားညီလာခံသို႔ ျမန္မာ့ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ေသာ သခင္ႏု ၊ ဦးဘဂ်မ္း ႏွင့္ မန္းဘခိုင္တို႔ တက္ေရာက္ကာ အဂၤလိပ္တို႔ ၀ါဒျဖန္႔မႈေၾကာင့္ေတြေ၀နားေယာင္ေနေသာ ရွမ္းအမ်ိဳးသားမ်ားအားရွင္းလင္းေျပာဆိုခဲ့ၾကသည္။


အဂၤလန္သို႔ သြားေရာက္စဥ္က

၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇႏၷ၀ါရီလတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္ေသာ ျမန္မာကုိယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ အဂၤလန္သို႔သြားေရာက္၍ ျမန္မာ့့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အေရးဆိုၾကရာ အဂၤလိပ္တို႔က ေတာင္တန္းေဒသမ်ားက ျပည္မႏွင့္ပူးေပါင္းရန္သေဘာတူပါက တၿပိဳင္တည္း လြတ္လပ္ေရးေပးမည္ဟုေျပာဆိုကာ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီ စာခ်ဳပ္ ကို ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ၾကသည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၂ ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္အဖြဲ႔တို႔ ျမန္မာျပည္သို႔ျပန္လည္ေရာက္ရွိကာ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၈ ရက္ေန႔တြင္ ပင္လံုညီလာခံသို႔တက္ေရာက္၍ ျပည္နယ္ႏွင့္ေတာင္တန္းေဒသမ်ား ပူးေပါင္းေရးကို ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၁၁ ရက္ေန႔ညတြင္ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံုတုိ႔ ညီညြတ္မႈရရွိခဲ့ၾကသည္။ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔ နံနက္ ၁၀ နာရီတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ေတာင္တန္းေဒသ ကိုယ္စားလွယ္ (၂၁) ဦး တို႔ ျပည္နယ္ျပည္မပူးေပါင္းေရး သေဘာတူေသာ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကသည္။ ထိုသို႔ တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညြတ္မႈကို ျပသႏိုင္ခဲ့ေသာ ထုိေန႔ ( ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔ ) ကို “ ျပည္ေထာင္စုေန႔ ” ဟု ေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကသည္မွာ ယေန႔ထိတိုင္ျဖစ္ေလသည္။


တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္အတူ


တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္အတူ


ပင္လံုစာခ်ဳပ္


ပင္လံုစာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ေရးထိုးေနစဥ္

ျပည္ေထာင္စုေန႔ကို ႏိုင္ငံေတာ္ရံုးပိတ္ရက္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳကာ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း အခမ္းအနားမ်ားက်င္းပခဲ့ၾကသည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ႏွင့္ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ မ်ားတြင္ ျပည္ေထာင္စုေန႔ အခမ္းအနားကို ပင္လံုၿမိဳ႕၌ က်င္းပခဲ့ၿပီး ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္မွစတင္၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ ျပည္နယ္အသီးသီးမွ ဧည့္သည္ေတာ္ကိုယ္စားမ်ားတက္ေရာက္၍ တခမ္းတနားက်င္းပကာ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈ အကမ်ားျဖင့္ ေဖ်ာ္ေျဖၾကသည္။ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္မွစတင္၍ ျပည္ေထာင္စုအလံကို အလွည့္က်ျပည္နယ္မ်ားမွ ျပည္ေထာင္စုေန႔ အခမ္းအနားက်င္းပခ်ိန္အမီ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ လက္ဆင့္ကမ္းသယ္ေဆာင္ကာ ႏိုင္ငံေတာ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္လက္သို႔ အပ္ႏွင္းခဲ့ၾကသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးသမိုင္းတြင္ အထူးအေရးပါေသာ လြတ္လပ္ေသာ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညြတ္မႈကို သက္ေသထူ အုတ္ျမစ္ခ်ႏိုင္ခဲ့ေသာ “ ျပည္ေထာင္စုေန႔ ” ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔ ကား ျမန္မာျပည္သား တိုင္းရင္းသားညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမအားလံုး မေမ့မေလ်ာ့အပ္ေသာ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ျဖစ္ေပသည္။

၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၂) ရက္ေန႔တြင္ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့သည့္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္

PinLon Agreement 12 Feb 1947

၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္

ျမန္မာျပည္ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ေကာ္မတီမွ အဖြဲ႔၀င္အခ်ဳိ႕ႏွင့္ စပ္ဖမ်ားအားလုံးတုိ႔အျပင္ ရွမ္းျပည္နယ္မ်ား၊ ကခ်င္ေတာင္တန္းေဒသမ်ားႏွင့္ ခ်င္းေတာင္တန္းေဒသတုိ႔မွ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားတုိ႔တက္ေရာက္ၾကေသာ ပင္လုံၿမိဳ႕တြင္က်င္းပသည့္ အစည္းအေ၀းၾကီးတရပ္တြင္ ၾကားျဖတ္ျမန္မာအစုိးရႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းပူးေပါင္းျခင္းအားျဖင့္ ရွမ္း၊ ကခ်င္ႏွင့္ ခ်င္းတုိ႔သည္ လြတ္လပ္ေရးကုိ ပုိမုိ၍ လ်င္ျမန္စြာရရွိလိမ့္မည္ဟု အစည္းအေ၀းတက္ေရာက္သူအဖြဲ႔၀င္တုိ႔သည္ ကန္႔ကြက္သူမရွိဘဲ ေအာက္ပါအတုိင္း သေဘာတူညီၾကေလသည္။
၁။ ေတာင္တန္းသားမ်ား စည္းလုံးညီညြတ္ေရးအဖြဲ႕(တစညဖ)၏ ႀကိဳးကုိင္အဖြဲ႔ကုိယ္စားလွယ္မ်ား၏ ေထာက္ခံခ်က္အရ ေတာင္တန္းသားမ်ား၏ ကုိယ္စားလွယ္ တဦးကုိ ဘုရင္ခံကေရြးခ်ယ္၍ နယ္စပ္ေဒသမ်ားကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဆာင္ရြက္ရန္အတြက္ဘုရင္ခံ၏ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢဳိလ္အျဖစ္ ခန္႔ထားရမည္။
၂။ ဤအတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ကုိ ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ေကာင္စီတြင္ ဌာနလက္ကုိင္မရွိေကာင္စီ၀င္တဦးအျဖစ္ခန္႔ထား၍ ကာကြယ္ေရးႏွင့္ ျပည္ပကိစၥရပ္မ်ားတြင္ ထုံးနည္းဥပေဒရ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ၏ အာဏာလက္ေအာက္သုိ႔ ေရာက္ရွိသည့္နည္းတူ နယ္စပ္ေဒသကိစၥမ်ားကုိလည္း အမႈေဆာင္ေကာင္စီ၏ အာဏာေအာက္သုိ႔ ေရာက္ရွိေစရမည္။ ဤနည္းလမ္းမ်ားအတုိင္း နယ္စပ္ေဒသဆုိင္ရာ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္အား အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္အာဏာကုိေပးအပ္ရမည္။
၃။ အဆုိပါအတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ကုိ ၎ႏွင့္လူမ်ဳိးခ်င္းမတူေသာ ဒုတိရအတုိင္ပင္ခံႏွစ္ဦးက ကူညီေစရမည္။ ေရွးဦးစြာ ဒုတိယအတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ဦးတုိ႔သည္ ၎တုိ႔အသီးသီးသက္ဆုိင္သည့္နယ္မ်ား၏ ကိစၥရပ္မ်ားကုိ ေဆာင္ရြက္ရန္ျဖစ္၍ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္မွာအျခားနယ္စပ္ေဒသအားလုံးတုိ႔၏ ကိစၥရပ္မ်ားကုိ ေဆာင္ရြက္ေစရန္ျဖစ္သည္။ ၎တုိ႔ ထုံးနည္းဥပေဒအရ တြဲဖက္တာ၀န္ယူရသည့္မူအတုိင္း ရြက္ေဆာင္ေစရမည္။

၄။ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္သည္ အမႈေဆာင္ေကာင္စီတြင္ အဖြဲ႔၀င္လူၾကီးအေနျဖင့္ နယ္စပ္ေဒသမ်ား၏ တဦးတည္းေသာကုိယ္စားလွယ္အျဖစ္ ပါ၀င္ရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဒုတိရအတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ နယ္စပ္ေဒသမ်ားႏွင့္ သက္ဆုိင္ရာကိစၥရပ္မ်ားကုိေဆြးေႏြးၾကသည့္ အခါ အမႈေဆာင္ေကာင္စီတြင္ တက္ေရာက္ႏုိင္ခြင့္ရွိေစရမည္။

၅။ အထက္တြင္သေဘာတူညီသည့္အတုိင္း ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ေကာင္စီကုိ တုိးခ်ဲ႕မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း နယ္စပ္ေဒသမ်ား၏ နယ္တြင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ ယခုခံစားေနရေသာ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကုိ မည္သည့္ နည္းႏွင့္မဆုိ တစုံတရာလက္လြတ္ေစရန္ အဆုိပါ ေကာင္စီက ျပဳလုပ္ျခင္းမရွိေစရ။ နယ္စပ္ေဒသမ်ားအတြက္ နယ္တြင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ရာခုိင္ႏႈန္းအျပည့္ ရွိေစရမည္ဟူေသာမူကုိ သေဘာတူညီၾကသည္။

၆။ ပူးေပါင္းထားၿပီးသည့္ ဤျမန္မာျပည္အတြင္း သီးသန္႔ကခ်င္ျပည္နယ္တခုနယ္နမိတ္ သတ္မွတ္၍ တည္ေထာင္ရန္ ျပႆနာမွာ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္က ဆုံးျဖတ္ရန္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဤကဲ့သုိ႔ သီးျခားျပည္နယ္တခု ထားရွိသင့္ေၾကာင္းကုိ သေဘာတူညီၾကသည္။ ဤရည္ရြယ္ခ်က္ ထေျမာက္ရန္အလုိ႔ငွာ ပထမေျခလွမ္းအေနျဖင့္ ၁၉၃၅ ခုႏွစ္ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရ အက္ဥပေဒအရ ေနာက္ဆက္တြဲစာရင္းပါ အပုိင္း(၂)ေဒသမ်ားကဲ့သုိ႔ ျမစ္ၾကီးနားႏွင့္ ဗန္းေမာ္ခရုိင္တုိ႔၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္နယ္စပ္ေဒသအတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ ဒုတိရအတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္အား ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ရမည္။

၇။ နယ္စပ္ေဒသမ်ား၏ နယ္သူနယ္သားတုိ႔သည္ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံမ်ားတြင္ အေျခခံမ်ားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳထားေသာ အခြင့္အေရးမ်ားတုိ႔ကုိ ခံစားႏုိင္ခြင့္ရွိေစရမည္။

၈။ ဤစာခ်ဳပ္တြင္ သေဘာတူညီၾကသည့္ အစီအစဥ္မွာ ပေဒသရာဇ္ရွမ္းျပည္နယ္ နယ္ေျမစုတြင္ ယခုအပ္ႏွင္းထားၿပီးေသာ ဘ႑ာေရးႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကုိ ထိခုိက္ျခင္းမရွိေစရန္။

၉။ ဤစာခ်ဳပ္တြင္ သေဘာတူညီၾကသည့္အစီအစဥ္မွာ ျမန္မာျပည္အခြန္ေတာ္ေငြမ်ားမွ ကခ်င္ေတာင္တန္းနယ္မ်ားႏွင့္ ခ်င္းေတာင္တန္းနယ္မ်ားက ရသင့္ရထုိက္ေသာ ဘ႑ာေရးအကူအညီကုိ ထိခုိက္ျခင္းမရွိေစရ၊ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ပေဒသရာဇ္ရွမ္းျပည္နယ္ေျမစု၏ ဘ႑ာေရးအစီအစဥ္မ်ားကဲ့သုိ႔ ကခ်င္ေတာင္တန္းႏွင့္ ခ်င္းေတာင္တန္းမ်ားအတြက္ အလားတူအစီအစဥ္မ်ားကုိ ထားရွိက်င့္သုံးရန္ျဖစ္ႏုိင္မည္မျဖစ္ႏုိင္မည္ကို ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ေကာင္စီက နယ္စပ္ေဒသမ်ား၏ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ ဒုတိရအတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္တုိ႔ႏွင့္ အတူ စစ္ေဆးၾကည့္ရႈရမည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အစုိးရ

(ပုံ) ေအာင္ဆန္း
၁၂-၂- ၄၇

ကခ်င္ေကာ္မတီ
(ပုံ) ဆမားဒူ၀ါးဆင္၀ါးေနာင္
ျမစ္ႀကီးနား။

(ပုံ) ေဇာ္ရစ္
ျမစ္ႀကီးနား။

(ပုံ) ဒိန္ရတန္
ျမစ္ႀကီးနား။

(ပုံ) ေဇာ္လ
ဗန္းေမာ္။

(ပုံ) ေဇာ္လြန္း
ဗန္းေမာ္။

(ပုံ) လဗန္းဂေရာင္း
ဗန္းေမာ္။

ခ်င္းေကာ္မတီ
(ပုံ) ဦးလႊာမႈန္း
ေအတီအမ္၊ အုိင္တီအက္စ္ အမ္၊ ဖလမ္း။

(ပုံ) ဦးေသာင္ဇာခပ္
ေအတီအမ္း၊ တီးတိန္။

(ပုံ) ဦးကြယ္မန္း
ေအတီအမ္၊ ဟားခါး။

ရွမ္းေကာ္မတီ
(ပုံ) ခြန္းပန္စိန္။
ေတာင္ပုိင္းစပ္ဖလုံ။

(ပုံ) စပ္ေရႊသိုက္
ေညာင္ေရႊစပ္ဖလုံ။

(ပုံ) စပ္ဟုံဖ
ေျမာက္ပုိင္းသိႏၷီစပ္ဖလုံ။

(ပုံ) စပ္ႏြံ
လဲခ်ားစပ္ဖလုံ။

(ပုံ) စပ္စံထြန္း
မုိင္းပြန္စပ္ဖလုံ။

(ပုံ) စပ္ထန္ေအး
သာမုိင္းခမ္းစပ္ဖလုံ။

(ပုံ) ဦးျဖဴ
သထုံ စပ္ဖလုံ၏ ကုိယ္စားလွယ္။

(ပုံ) ခြန္းဖုံး
ေျမာက္ပုိင္း သိႏၷီ

(ပုံ) ဦးတင္ဧ
(ပုံ) ဦးထြန္းျမင့္
(ပုံ) ဦးၾကာပု
(ပုံ) ဦးခြန္ေစာ
(ပုံ) စပ္ရစ္ဖ။
(ပုံ) ဦးခြန္ထီး။

—— ———– ——- ——- ——– ———

THE PANGLONG AGREEMENT
1947

Dated the12th February 1947,
Panglong,
A conference having been held at Panglong, attended by certain Members of the Executive Council of the Governor of Burma, all Saohpas and representative of the Shan States, the Kachin Hills and the Chin Hills:

The Members of the conference, believing that freedom will be more speedily achieved by the Shans, the Kachins and the Chins by their immediate co-operation with the Interim Burmese Government:
1. A Representative of the Hill Peoples, selected by the Governor on the recommendation of representatives of the Supreme Council of the United Hill Peoples (SCOUHP), shall be appointed a Counsellor for Frontier Areas shall be given executive authority by similar means.

2. The said Counsellor shall also be appointed a Member of the Governor’s Executive Council, without portfolio, and the subject of Frontier Areas brought within the purview of the Executive Council by Constitutional Convention as in the case of Defence and External Affairs. The Counsellor for Frontier Areas shall be given executive authority by similar means.

3. The said Counsellor shall be assisted by two Deputy Counsellors representing races of which he is not a member. While the two Deputy Counsellors should deal in the first instance with the affairs of their respective areas and the Counsellor with all the remaining parts of the Frontier Areas, they should by Constitutional Convention act on the principle of joint responsibility.

4. While the Counsellor, in his capacity of Member of the Executive Council, will be the only representative of the Frontier Areas on the Council, the Deputy Counsellors shall be entitled to attend meetings of the Council when subjects pertaining to the Frontier Areas are discussed.

5. Though the Governor’s Executive Council will be augmented as agreed above, it will not operate in respect of the Frontier Areas in any manner which would deprive any portion of those Areas of the autonomy which it now enjoys in internal administration. Full autonomy in internal administration for the Frontier Areas is accepted in principle.

6. Though the question of demarcating and establishing a separated Kachin State within a Unified Burma is one which must be relegated for decision by the Constituent Assembly, it is agreed that such a State is desirable. As a first step towards this end, the Counsellor for Frontier Areas and the Deputy Counsellors shall be consulted in the administration of such areas in the Myitkyina and the Bhamo Districts as are Part II Scheduled Areas under the Government of Burma Act of 1935.

7. Citizens of the Frontier Areas shall enjoy rights and privileges which are regarded as fundamental in democratic countries.

8. The arrangements accepted in this Agreement are without prejudice to the financial autonomy now vested in the Federated Shan States.

9. The arrangements accepted in this Agreement are without prejudice to the financial assistance which the Kachin Hills and the Union Hills are entitled to receive from the revenues of Burma, and the Exeutive Council will examine with the Frontier Areas Counsellor and Deputy Counsellors the feasibility of adopting for the Kachin Hills and the Chin Hills financial arrangement similar to those between Burma and the Federated Shan States.

Burmese Government.
(Signed) Aung San

Kachin Committee.

(Signed) Sinwa Naw, Myitkyina
(Signed) Zaurip, Myitkyina
(Signed) Dinra Tang, Myitkyina
(Signed) Zau La, Bhamo
(Signed) Zau Lawn, Bhamo
(Signed) Labang Grong, Bhamo

Chin Committee

(Signed) U Hlur Hmung, Falam
(Signed) U Thawng Za Khup, Tiddim
(Signed) U Kio Mang, Haka

Shan Committee

(Signed) Saohpalong of Tawngpeng State.
(Signed) Saohpalong of Yawnghwe State.
(Signed) Saohpalong of North Hsenwi State.
(Signed) Saohpalong of Laihka State.
(Signed) Saohpalong of Mong Pawn State.
(Signed) Saohpalong of Hsamonghkam State
(Signed) Representative of Hsahtung Saohpalong. Hkun Pung
(Signed) U Tin E
(Signed) U Htun Myint
(Signed) U Kya Bu
(Signed) Hkun Saw
(Signed) Sao Yape Hpa
(Signed) Hkun Htee

ျပည္ေထာင္စုေန႔ အထိမ္းအမွတ္ တံဆိပ္ေခါင္းမ်ား။

 

 

 

 ၿပည္ေထာင္စုေန႔ အထိမ္းအမွတ္ တံဆိပ္ေခါင္းမ်ားကို ၁၉၇၂ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔ တြင္ စာတိုက္ႏွင့္ ေၾကးနန္းဌာနမွ ထုတ္ေ၀ခဲ့ပါသည္။

 

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ တံဆိပ္ေခါင္းမ်ား ထုတ္ေ၀ျခင္း မွတ္တမ္းအရ လြတ္လပ္ေသာျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ထုတ္ေ၀ျခင္း အမွတ္စဥ္ (၃၂) ျဖစ္သည္။

အမ်ိဳးအမည္ စုစုေပါင္း ၃ မ်ိဳး ထုတ္ေ၀ခ့ဲပါသည္။

 ၁။      ၁၅ ျပား     

 ၂။      ၅၀ ျပား       

 ၃။        ၁ က်ပ္    

“ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေဖေဖာ္၀ါရီ” စာအုပ္ထဲက ကဗ်ာတခ်ဳိ႕နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးပါ့မယ္။ ဒီကဗ်ာ ေလးက စာအုပ္ထဲမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဓာတ္ပံုနဲ႔တကြ ထည့္သြင္းထားတဲ့ ကဗ်ာ ေလးပါ။

ႏွလံုးသားထဲက အို...ဖခင္
တို႔ျပည္ တို႔ေျမ က်ဴးေက်ာ္သူ
ငါတို႔ရဲ႕ ရန္သူ။
တို႔ျပည္ တို႔ေျမ သိမ္းပိုက္သြား
နယ္ခ်ဲ႕ရန္သူ ငရဲသား။
တို႔ျပည္ တို႔ေျမ သိမ္းပိုက္ရန္
ယုတ္မာပက္စက္ သူတို႕ၾကံ။
တို႔ျပည္ တို႔ေျမ သိမ္းပိုက္ဖို႔
ဉာဏ္မ်ဳိးစံုနဲ႔ နယ္ခ်ဲတို႔။
နယ္ခ်ဲ႕ေတြကို ေတာ္လွန္ရာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္ကာ
လြတ္လပ္ဖို႔ေရး ႀကိဳးပမ္းၾက
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း နည္းလမ္းျပ။
ျပည္ေထာင္စုေန႔ ေအာင္လံထူ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဦးေဆာင္မ်ားဗိုလ္လူ။
လြတ္လပ္ဖို႔ရာ ႀကိဳးပမ္းမႈ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ ညီေနာင္တစ္စု။
အနစ္နာခံလည္း မစံရပါ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း သူ႔ၾကမၼာ
ႏိုင္င့ံဖခင္ ပမာအလား။
ကိန္းေအာင္းေနဆဲ တို႔ ႏွလံုးသား။ ။
ေက်ာ္စိုး၀င္း


ေနာက္ထပ္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ မိတ္ဆက္ခ်င္ပါ ေသးတယ္။ ဒီကဗ်ာကို ဖတ္မိသူ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ေလာက္က ႀကိဳက္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ေလးစားထိုက္သူမို႔
ျပည္သူအားလံုး စြဲခ်စ္ခင္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တို႔ဖခင္
တိုင္းျပည္အက်ဳိး ရည္ေမွ်ာ္မွန္း
သက္စြန္႔ကာသာ သူ ႀကိဳးပမ္း
မီးခဲျပာဖံုး သခင္စိတ္ေတြ
ႏိုးၾကားတက္ႂကြ ျမင့္မားေစ
နယ္ခ်ဲ႕လူျဖဴ ဉာဏ္လက္သစ္
မ်ဳိးခ်စ္စိတ္နဲ႔ တိုက္ဖ်က္ပစ္
နယ္ခ်ဲ႕လြန္ေသာ္ တစ္ဗိုလ္ေပၚ
ဖက္ဆစ္ ယုတ္တဲ့ေနာ္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္ျပဳ
ေအာင္ပြဲအလီလီ ရသည့္ဆု
သူ ပ်ဳိးခဲ့သည့္ လမ္းစပမာ
ပန္းတိုင္အနီး ေရာက္မွသာ
မ်က္ရည္မႏိုင္ ျပည္သူမ်ား
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ခြဲခြာသြား။
ျပည္ေထာင္စုေန႔ ေရာက္ေလလွ်င္
သတိရမိ သည္ျဖစ္အင္
ျမန္မာမ်ဳိးတို႔ လြတ္လပ္ဖို႔
အသက္ေပးဆပ္ခဲ့သူမို႔
ဦးၫြတ္ကာသာ အေလးျပဳစို႔။ ။
ႏိုင္ထြန္းလင္း၊ၿမိဳ႕သစ္၊

စည္းလံုးျခင္းအတြက္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ (ေဇာ္၀င္းထြဋ္)

စည္းလံုးျခင္းအတြက္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ (ေကာ္နီ)

ကိုးကားခ်က္မ်ား


ၿပည္ေထာင္စုေန႔ Myanmar online
ဓါတ္ပံုမ်ားကို Online မွ ကူးယူထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။