ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႕ အမွတ္တရျပည္ေထာင္စုရဲ့ ေက်းဇူးရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဒို႕ဖခင္ |
ေအာင္ဆန္းဇာနည္ေဖေဖၚ၀ါရီ ဆယ္သံုးဟာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔ပါ၊
တစ္ေထာင့္ကိုးရာ တစ္ဆယ္ငါး
ေရွ႕ေန ဦးဖာသား၊
ဇာတိ နတ္ေမာက္ မေကြးခရုိင္
သိၾကမ်ားခုတိုင္၊
ၾကံ့ၾကံ့ခုိင္တဲ့ ဇာနည္ဘြား
မိခင္ေဒၚစုသား၊
တစ္ေထာင့္ကုိးရာ ေလးဆယ့္ခြန္
ေျပာင္းၾကြ တမလြန္၊
မ်က္ရည္ၿဖိဳင္လို႔ ဘ၀င္ညွိဳး
ဇူလိုင္ တစ္ဆယ့္ကိုး၊
ျပည္ေထာင္လြတ္ေရး ႀကိဳးပမ္းေအာင္
ျပည္ခ်စ္ဒုိ႔ေခါင္းေဆာင္၊
ဆိုရွယ္လစ္ေဘာင္လမ္းစဥ္မ်ား
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခ်မွတ္သြား၊
ျပည္ေထာင္စုရဲ့ ေက်းဇူးရွင္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ဖခင္၊
ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ မွာစကား
ငါတို႔ မေမ့အား။
ေမြးဖြားရာအခ်ိန္ႏွင့္ ဇာတိ
ျမန္မာႏုိင္ငံကိုခ်စ္တဲ့ မ်ိဳးခ်စ္သူရဲေကာင္း၊ ေတာ္လွန္ေရးေတြမွာ အဆက္မျပတ္ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ 
ႏုိင္ငံေရးေကာင္း သမားတစ္ဦး ျဖစ္တယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းကို ၁၉၁၅ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၃ ရက္ေန႔က အလယ္ပိုင္း၊ မေကြးခရုိင္၊ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ သူရဲ႕ဖခင္ကေတာ့ ေရွ႕ေနဦးဖာ ျဖစ္ၿပီး ေမြးမိခင္ကေတာ့ ေဒၚခင္စု ျဖစ္ပါတယ္။ 
သူေမြးဖြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ပထမ ကမာၻစစ္ႀကီးရဲ့ ဒုတိယႏွစ္ ထဲကို ေရာက္ေန ၿပီးေတာ့ ဂ်ာမနီက ေရငုပ္ သေဘၤာမ်ားနဲ႔ ၿဗိတိသွ် ေရတပ္ကို အႀကီးအက်ယ္ ဒုကၡေပးေနတဲ့ အခ်ိန္ လည္းျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၃ ရက္ေန႔၊ ျမန္မာခုႏွစ္အရ ၁၂၇၆ ခုႏွစ္ တေပါင္းလဆန္း တစ္ရက္ စေနေန႔ မနက္ပိုင္းမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ေမြးဖြားလာခဲ့ပါတယ္။ နကၡတ္ေဗဒင္ဆရာႀကီး ကီရုိ ေဟာေျပာခ်က္အရ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၃ ရက္ေန႔ေမြးဖြားသူတို႔က တုိင္းျပည္တစ္ျပည္ရဲ့ အစုိးရထီးနန္းကို ၿဖိဳဖ်က္ႏုိင္စြမ္းသူမ်ားကို ေမြးဖြားတဲ့ဇာတာလို႔ ေဟာခဲ့ပါေသးတယ္။
ႏုိင္ငံေရးေကာင္း သမားတစ္ဦး ျဖစ္တယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းကို ၁၉၁၅ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၃ ရက္ေန႔က အလယ္ပိုင္း၊ မေကြးခရုိင္၊ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ သူရဲ႕ဖခင္ကေတာ့ ေရွ႕ေနဦးဖာ ျဖစ္ၿပီး ေမြးမိခင္ကေတာ့ ေဒၚခင္စု ျဖစ္ပါတယ္။ သူေမြးဖြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ပထမ ကမာၻစစ္ႀကီးရဲ့ ဒုတိယႏွစ္ ထဲကို ေရာက္ေန ၿပီးေတာ့ ဂ်ာမနီက ေရငုပ္ သေဘၤာမ်ားနဲ႔ ၿဗိတိသွ် ေရတပ္ကို အႀကီးအက်ယ္ ဒုကၡေပးေနတဲ့ အခ်ိန္ လည္းျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၃ ရက္ေန႔၊ ျမန္မာခုႏွစ္အရ ၁၂၇၆ ခုႏွစ္ တေပါင္းလဆန္း တစ္ရက္ စေနေန႔ မနက္ပိုင္းမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ေမြးဖြားလာခဲ့ပါတယ္။ နကၡတ္ေဗဒင္ဆရာႀကီး ကီရုိ ေဟာေျပာခ်က္အရ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၃ ရက္ေန႔ေမြးဖြားသူတို႔က တုိင္းျပည္တစ္ျပည္ရဲ့ အစုိးရထီးနန္းကို ၿဖိဳဖ်က္ႏုိင္စြမ္းသူမ်ားကို ေမြးဖြားတဲ့ဇာတာလို႔ ေဟာခဲ့ပါေသးတယ္။အမည္နာမႏွင့္ ေမြးခ်င္းေမာင္ႏွမ
ဇာတာအရ မွည့္ထားတဲ့ နာမည္ကေတာ့ ေမာင္ထိန္လင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကို ဘယ္သူကမွ ထိန္လင္းလို႔ ေခၚေလ့ေခၚထမရွိဘဲ သူ႔အကို ကိုေအာင္သန္းရဲ႕ နာမည္နဲ႔ လုိက္ေအာင္ မွည့္ထားတဲ့ ေမာင္ေအာင္ဆန္း လို႔သာ ေခၚၾကေတာ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္း ဒုိ႔ဗမာ အစည္းအရံုးကို ၀င္ေရာက္တဲ့အခါ သခင္ေအာင္ဆန္း ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ သခင္ ေအာင္ဆန္းရဲ့ ဂ်ပန္အမည္ကေတာ့ အုိမိုဒါမြန္ဂ်ီ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ ထုိင္းႏုိင္ငံ ဗန္ေကာက္ ရဲေဘာ္ သံုးက်ိပ္၀င္မ်ား ဗုိလ္အမည္ခံရာကေန ဗိုလ္ေတဇျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးကေတာ့ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးအတြက္ ႏုိင္ငံေရးေဆာင္ရြက္တဲ့ ေနရာမွာေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအမည္နဲ႔ ထင္ရွားခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွာ သူအပါအ၀င္ ေမြးခ်င္းေမာင္ႏွမ ၈ ေယာက္ရွိပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြကေတာ့
1) မခင္ညႊန္႔ (လယ္၀န္ကေတာ္) ကြယ္လြန္
2) မ၀က္ (အိပ္ေထာင္မျပဳ) ကြယ္လြန္
3) ေမာင္ဘ၀င္း ဘီေအ-ဘီအက္စ္စီ (ဗုိလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ အတူလုပ္ၾကံခံရ)
4) မေရႊမွန္ (ငယ္စဥ္ကကြယ္လြန္)
5) ေမာင္ေနေအာင္ (အမိန္ေတာ္အရေရွ႕ေန ကြယ္လြန္)
6) ခုႏွစ္လသား အမႊာႏွစ္ေယာက္ (ပုခက္တြင္း ကြယ္လြန္)
7) ဦးေအာင္သန္း (ဘီေအ) (မေကြးအေရွ႕ေျမာက္ပိုင္း လႊတ္ေတာ္အမတ္) ကြယ္လြန္
8) ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။
1) မခင္ညႊန္႔ (လယ္၀န္ကေတာ္) ကြယ္လြန္
2) မ၀က္ (အိပ္ေထာင္မျပဳ) ကြယ္လြန္
3) ေမာင္ဘ၀င္း ဘီေအ-ဘီအက္စ္စီ (ဗုိလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ အတူလုပ္ၾကံခံရ)
4) မေရႊမွန္ (ငယ္စဥ္ကကြယ္လြန္)
5) ေမာင္ေနေအာင္ (အမိန္ေတာ္အရေရွ႕ေန ကြယ္လြန္)
6) ခုႏွစ္လသား အမႊာႏွစ္ေယာက္ (ပုခက္တြင္း ကြယ္လြန္)
7) ဦးေအာင္သန္း (ဘီေအ) (မေကြးအေရွ႕ေျမာက္ပိုင္း လႊတ္ေတာ္အမတ္) ကြယ္လြန္
8) ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။
ငယ္ဘ၀အက်ဥ္းခ်ဳပ္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးဖြားတုန္းက သိပ္မထူးဆန္းေပမယ့္ ထိုင္ႏုိင္ထႏုိင္တဲ့ ကေလးဘ၀ကစၿပီး ထူးျခားခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္လည္း ဂြက်သူျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ငယ္ငယ္တုန္းက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ စကား မေျပာတာေၾကာင့္ လူႀကီးမိဘမ်ားက ဆြံ႕အ ေနသလားဆိုၿပီး စုိးရိမ္ ေၾကာင့္ၾကခဲ့ရပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ငယ္ငယ္ တုန္းက ခ်ဴခ်ာတဲ့အျပင္ အစားလည္းၾကဴးၿပီး အမဲသား ငါးကို အလြန္ႀကိဳက္ပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက မိခင္နဲ႔ ေစ်း၀ယ္လိုက္သြားရင္း အမဲသားစိမ္းျမင္တာနဲ႔ အတင္းလုစားမယ္လုပ္တယ္လို႔ သူရဲ႕မိခင္က ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ယဥ္ေက်းတဲ့သူေတြကို အျမင္မၾကည္ျဖစ္ၿပီး အဲ့လိုလူေတြၾကားထဲမွာ သိပ္လည္းေနသားမက်ခဲ့ပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနခ်င္တဲ့ပံုစံက လူရုိင္းၿပီး ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္ေပမယ့္ တည္ၾကည္ၿပီး လြတ္လပ္သန္စြမ္းတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ 
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ငယ္ငယ္တုန္းက အတီးအမွဳတ္၊ အကအခုန္ အေတာ္ ၀ါသနာပါခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ ဆိုင္းတီး တာကို အေတာ္၀ါသနာ ပါတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ စားပြဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေခါက္စရာေတြ႔ရင္ လက္ကြဲတဲ့အထိ အျမဲတမ္း ေခါက္ေနေလ့ ရွိပါတယ္။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ ဣေျႏၵႀကီးၿပီး ေခ်ာင္တေခ်ာင္ မွာကပ္ၿပီး မွိုဳင္ကာ စဥ္းစားေနေလ့ရွိၿပီး ကစားခုန္စား သိပ္လုပ္ေလ့လုပ္ထ မရွိေပမယ့္ ကစားတဲ့အခါ ၾကမ္းတမ္းၿပီး ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ကစားနည္းကိုမွ ႏွစ္သက္တတ္ပါတယ္။ မ်က္ႏွာလို မ်က္ႏွာရနဲ႔ အထက္လူႀကီးေတြကို တုိင္ေတာျခင္းကုိ ငယ္ငယ္ကတည္းက အထူးစက္ဆုပ္ ရြံ႕မုန္းခဲ့သူျဖစ္တယ္။ ေက်ာင္းသားဘ၀
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ့ မိဘႏွစ္ပါးလံုးမွာ ဥာဏ္ရည္ထက္ျမတ္ေသာသူေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ဖခင္က ေရွ႕ေနစာေမးပြဲမွာ ဗမာျပည္တျပည္လံုး တတိယစြဲခဲ့ပါတယ္။ အကိုမ်ား၊ ၀မ္းကြဲညီအစ္ကိုမ်ား နဲ႔ ဦးေလးေတြကလည္း သူတုိ႔ရဲ့ ေက်ာင္းစာေမးပြဲမွာ ထိပ္တန္းက်က် ေအာင္ျမင္ခဲ့ၾကသူခ်ည္းပါပဲ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ့မိဘ မ်ားကလည္း ပညာေရးကို အထူးလိုလားၾကတဲ့အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ အစ္ကုိေတြကိုငါးႏွစ္သား အရြယ္ကစၿပီး ေက်ာင္းထားခဲ့ၾကသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ 
အငယ္ဆံုးျဖစ္ၿပီး အလိုလိုက္ ထားတာေၾကာင့္ အသက္ ၈ႏွစ္ေရာက္မွ ေက်ာင္းစေန ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။။ ဒါေတာင္ အစ္ကုိက ရွင္ျပဳတာအားက်ၿပီး ရွင္ျပဳခ်င္လို႔ ေက်ာင္းေနခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။။ ေက်ာင္းတက္ေတာ့လည္း အတန္းေက်ာင္း တက္ခဲ့ရတာေၾကာင့္ စာသင္ႏွစ္ ၄ ႏွစ္တည္းနဲ႔ ၁၀တန္း ေအာင္ျမင္ ခဲ့ပါတယ္။။ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ သတၲမတန္းစာေမးပြဲမွာ ဗမာတစ္ႏုိင္ငံလံုး န၀မစြဲခဲ့ၿပီး အထက္တန္း စေကားလားရွစ္ ရခဲ့ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ ေက်ာင္းနဲ႔ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းမ်ားမွာလည္း ပထမစြဲခဲ့ၿပီး ဦးေရႊခိုဆုကို ရရွိခဲ့ပါတယ္။
အငယ္ဆံုးျဖစ္ၿပီး အလိုလိုက္ ထားတာေၾကာင့္ အသက္ ၈ႏွစ္ေရာက္မွ ေက်ာင္းစေန ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။။ ဒါေတာင္ အစ္ကုိက ရွင္ျပဳတာအားက်ၿပီး ရွင္ျပဳခ်င္လို႔ ေက်ာင္းေနခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။။ ေက်ာင္းတက္ေတာ့လည္း အတန္းေက်ာင္း တက္ခဲ့ရတာေၾကာင့္ စာသင္ႏွစ္ ၄ ႏွစ္တည္းနဲ႔ ၁၀တန္း ေအာင္ျမင္ ခဲ့ပါတယ္။။ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ သတၲမတန္းစာေမးပြဲမွာ ဗမာတစ္ႏုိင္ငံလံုး န၀မစြဲခဲ့ၿပီး အထက္တန္း စေကားလားရွစ္ ရခဲ့ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ ေက်ာင္းနဲ႔ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းမ်ားမွာလည္း ပထမစြဲခဲ့ၿပီး ဦးေရႊခိုဆုကို ရရွိခဲ့ပါတယ္။ အထက္တန္းပညာေရးကို နတ္ေမာက္နဲ႔ ေရနံေခ်ာင္းတုိ႔မွာ သင္ယူၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္ တကၠသုိလ္မွာ ၆ ႏွစ္ခြဲေလာက္ေနခဲ့ၿပီး အဂၤလိပ္စာေပ၊ ေခတ္သစ္သမုိင္းနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးသိပၸံတုိ႔ကိုလည္း သင္ယူခဲ့ပါေသးတယ္။။ ႏုိင္ငံေရးစိတ္သန္မွဳေၾကာင့္ ေက်ာင္းစာမ်ားကို မေလ့လာႏုိင္တဲ့အတြက္ (ဘီ-ေအ) အတန္းအထိ ေအာင္ယံုသာေအာင္ခဲ့ၿပီး (ဘီ-ေအ) အထက္တန္းႏွစ္တြင္ ေက်ာင္းသားသပိတ္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ျဖစ္တဲ့အတြက္ အလုပ္ရွဳပ္သျဖင့္ (ဘီ-ေအ) စာေမးပြဲကို တစ္ႏွစ္မေျဖဘဲ ေနခဲ့ရပါေသးတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ (ဘီ-အယ္လ္) အတန္းကိုတက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ အတန္းလည္းမွန္မွန္မတက္၊ စာအုပ္လည္းမရွိ၊ မွတ္စုလည္းမထား၊ စာလည္းမၾကည့္၊ သူစိတ္သန္ရာ ႏုိင္ငံေရးကိုသာ လုိက္စားခဲ့တာေၾကာင့္ (ဘီ-အယ္လ္) ပထမႏွစ္စာေမးပြဲကို က်ရႈံးခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒါက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဘ၀တြင္ ပထမဆံုးႏွင့္ ေနာက္ဆံုးက်ရွဳံးျခင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဥပေဒရာဇ၀င္ ပထမေမးခြန္းမွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ပထမရခဲ့ပါတယ္။ ဒုတိယ (ဘီ-အယ္လ္) ႏွစ္မွာေတာ့ ႏွစ္ေစ့ေအာင္ ေက်ာင္းမေနေတာ့ပါ။ အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ ဥေရာပတုိက္မွာ ျမဴးနစ္စာခ်ဳပ္ မခ်ဳပ္ဆိုမီ စစ္ျဖစ္မလို ျဖစ္ေနတဲ့ေျခအေနနဲ႔ ဗမာျပည္မွာလည္း အထိကရုန္း အေျခအေနေတြေၾကာင့္ တုိင္းျပည္အတြက္ ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္ကုိင္ႏုိင္ဖို႔အတြက္ ႏွစ္၀က္မွာေက်ာင္းထြက္ၿပီး သခင္ဘ၀သို႔ ကူးေျပာင္းခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ႏုိင္ငံအတြက္လွဳပ္ရွားခဲ့မွဳမ်ား
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ရဲ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢတြင္ အမွဳေဆာင္အဖြဲ႕၀င္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ျခင္းခံခဲ့ရၿပီး အဲ့ဒီအဖြဲ႔ကထုတ္ေ၀တဲ့ အိုးေ၀မဂၢဇင္းမွာ အယ္ဒီတာ အျဖစ္ ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၃၆ခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီလမွာ တကၠသုိလ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အရာရွိႀကီး တစ္ဦးကို ရည္ညႊန္းထားတဲ့ ေဆာင္းပါးျဖစ္တဲ့ ငရဲေခြးႀကီး လြတ္ေနသည္ ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးကို အမည္မေဖာ္ျပခဲ့တဲ့အတြက္ ကိုႏု (သခင္ႏု)ႏွင့္ အတူတကြ တကၠသိုလ္မွ ထုတ္ပယ္ျခင္းကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ သမုိင္းမွာ ေက်ာင္းသားသပိတ္ဆိုၿပီး ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေက်ာင္းကထုတ္တဲ့ အမိန္႔ကို ျပန္လည္ရုတ္သိမ္း ခဲ့ရတယ္။ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား သမဂၢနဲ႔ ေက်ာင္းသားသပိတ္ မႏၲေလးကို ကူးစက္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ႏွစ္ရပ္လံုးမွာ ဥကၠဌအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ျခင္း ခံခဲ့ရပါေသးတယ္။ အဲ့ဒီႏွစ္မွာပဲ အစုိးရက သူ႔ကို ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒျပင္ဆင္ေရး ေကာ္မတီမွာ ေက်ာင္းသားကုိယ္စားလွယ္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ေက်ာင္းသားႏုိင္ငံေရးမွ အမ်ိဳးသားေရးသို႔ ကူးေျပာင္းခဲ့ၿပီး ၿဗိတိသွ်ဆန္႔က်င္ေရးသမားႏွင့္ ယံုၾကည္မွဳျပင္းထန္တဲ့ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ဒုိ႔ဗမာအစည္းအရုံး ၀င္တစ္ဦး ျဖစ္လာေသာအခါတြင္ သခင္တစ္ဦးပါျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ အသင္းႀကီးကို ၁၉၃၀ ခုနွစ္ ေမတြင္ ဖြဲ႕စည္း တည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး ဗိုလ္ခ်ုဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အသင္းႀကီး၏ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႈးအျဖစ္ ၁၉၄၀ ခုနွစ္ ဩဂုတ္လအထိ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္ ၁၃၀၀ ျပည့္ အေရးေတာ္ပံုလုိ႔ လူသိမ်ားသည့္ နိုင္ငံတဝန္း သပိတ္ပြဲမ်ားကို လံႈ႕ေဆာ္ ဦးေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။
ဗမာ့ထြက္ရပ္ဂိုဏ္းႀကီးကို ထူေထာင္ရာမွာလည္း ပါဝင္ခဲ့ျပီး အဲဒီအဖြဲ႕ႀကီးက ဒို႔ဗမာအစည္းအရံုး၊ ျမန္မာနိုင္ငံ ေက်ာင္းသားသမဂၢ၊
နိုင္ငံေရး ႏိုးၾကားေသာ ရဟန္းမ်ား၊ ေဒါက္တာဘေမာ္၏ ဆင္းရဲသားပါတီတို႔ကို မဟာမိတ္ ျပဳထားျခင္းျဖစ္ျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္က အဲဒီမဟာမိတ္အဖြဲ႔ရဲ႕ အတြင္းေရးမႈး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ျပည္သူ႔ေတာ္လွန္ေရးပါတီကို ထူေထာင္ရာမွာ ပါဝင္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ ျပီးေနာက္ပိုင္းမွာ အဲဒီအဖြဲ႔ကို ဆိုရွယ္လစ္ပါတီဟု ျပန္လည္အမည္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ၁၉၄၀ ခုနွစ္ မတ္လမွာေတာ့ အိႏၵိယနိုင္ငံ ရမ္ဂါတြင္ က်င္းပေသာ အိႏၵိယ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ စည္းေဝးပြဲသို႕ တက္ေရာက္ခဲ့ေပမယ့္ အစိုးရက ျဗိတိသွ်တို႔ကို သခင္တို႕က ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ရန္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ဖမ္းဝရမ္း ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့အတြက္ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္း လွည့္လည္ပုန္းေရွာင္ေနခဲ့ရျပီး ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ႏိုင္ငံရပ္ျခားကို ေျပးခဲ့ရပါတယ္။ စစခ်င္းမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကတရုတ္ျပည္သို႔သြားၿပီး ကြန္ျမဴနစ္တရုတ္မ်ားထံ အကူအညီေတာင္းရန္ ရည္ရြယ္ေသာ္လည္း ဂ်ပန္စစ္တပ္မွ ျပည္သိမ္းတပ္မ်ားက သူ႔ကိုအမြိဳင္ျမိဳ႕တြင္ ၾကားျဖတ္တားဆီးျပီး ဂ်ပန္ျပည္သို႔သာသြားရန္ တိုက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။
၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီမွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဂ်ပန္ကေန ျမန္မာႏုိင္ငံကို ျပန္လာခဲ့ၿပီး ဖူမီမာရုိကိုႏုိး အစိုးရဆီက လက္နက္နဲ႔ ေငြေၾကးေထာက္ပံမယ္ဆိုတဲ့ ကတိရလာခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ စစ္သင္တန္းတက္ဖို႔ ရဲေဘာ္သံုးက်ိတ္ အဖြဲ႕၀င္ေတြနဲ႔ ဂ်ပန္ျပည္ကို ခဏျပည္လည္ ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၄၂ ခုနွစ္ မတ္လမွာ ျမန္မာနိုင္ငံရဲ့ျမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္ဟာ ဂ်ပန္တို႔ လက္ေအာက္သို႔ က်ေရာက္ သြားခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၄၃ ခုႏွစ္ ဩဂုတ္ ၁ ရက္ေန႔မွာ ဂ်ပန္တို႕က ျမန္မာနိုင္ငံအား အတုအေယာင္ ေရႊရည္စိမ္လြတ္လပ္ေရးကို ေၾကညာေပးခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို စစ္ဝန္ၾကီးအျဖစ္ ခန္႔အပ္ျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕တပ္မေတာ္ကိုလည္း ဗမာ့အမ်ိဳးသားတပ္မေတာ္ (ဘီအင္ေအ)ဟု ေျပာင္းလဲေခၚေဝၚခဲ့ေပမယ့္ ဂ်ပန္တို႔နဲ႔ပူးေပါင္းမွဳကေတာ့ ၾကာၾကာေတာ့မခံလိုက္ပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ဂ်ပန္မ်ားေျပာတယ့္ လြတ္လပ္ေရးဆိုတာကို သံသယဝင္လာတဲ့အျပင္ ဗမာလူမ်ိဳးမ်ားအေပၚ ဆက္ဆံသည့္ ဆက္ဆံေရး ကိုလည္း မနွစ္ျမိဳ႕ခဲ့ပါဘူး။ ဂ်ပန္တပ္မ်ား မဝင္ေရာက္မီကပင္ ဖက္ဆစ္တို႔၏ အႏၱရာယ္ကို ၾကိဳတင္ သတိေပးခဲ့တဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္တဲ့ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္စိုးတို႔၏ အကူအညီနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဂ်ပန္မ်ားအား တိုက္ထုတ္ရန္ အိႏၵိယျပည္ရွိ ျဗိတိသွ်အာဏာပိုင္မ်ားနွင့္ တိတ္တဆိတ္ ဆက္သြယ္ခဲ့ျပီး လွ်ိဳ႕ဝွက္အစီအစဥ္မ်ားကို ေရးဆြဲခဲ့ကာ ၁၉၄၅ ခုနွစ္ မတ္လ ၂၇ ရက္တြင္ ဘီအင္ေအတပ္ကို ဦးေဆာင္ၿပီး ဂ်ပန္က်ဴးေက်ာ္သူမ်ားကို မဟာမိတ္တို႔နဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး တိုက္ထုတ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ မတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔ကို ေတာ္လွန္ေရးေန႔ဟု သတ္မွတ္ခဲ့ျပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ စစ္အစိုးရမွ တပ္မေတာ္ေန႔လုိ႔ ေျပာင္းလဲေခၚေ၀ၚခဲ့ပါတယ္။
ဗမာ့ထြက္ရပ္ဂိုဏ္းႀကီးကို ထူေထာင္ရာမွာလည္း ပါဝင္ခဲ့ျပီး အဲဒီအဖြဲ႕ႀကီးက ဒို႔ဗမာအစည္းအရံုး၊ ျမန္မာနိုင္ငံ ေက်ာင္းသားသမဂၢ၊
နိုင္ငံေရး ႏိုးၾကားေသာ ရဟန္းမ်ား၊ ေဒါက္တာဘေမာ္၏ ဆင္းရဲသားပါတီတို႔ကို မဟာမိတ္ ျပဳထားျခင္းျဖစ္ျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္က အဲဒီမဟာမိတ္အဖြဲ႔ရဲ႕ အတြင္းေရးမႈး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ျပည္သူ႔ေတာ္လွန္ေရးပါတီကို ထူေထာင္ရာမွာ ပါဝင္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ ျပီးေနာက္ပိုင္းမွာ အဲဒီအဖြဲ႔ကို ဆိုရွယ္လစ္ပါတီဟု ျပန္လည္အမည္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ၁၉၄၀ ခုနွစ္ မတ္လမွာေတာ့ အိႏၵိယနိုင္ငံ ရမ္ဂါတြင္ က်င္းပေသာ အိႏၵိယ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ စည္းေဝးပြဲသို႕ တက္ေရာက္ခဲ့ေပမယ့္ အစိုးရက ျဗိတိသွ်တို႔ကို သခင္တို႕က ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ရန္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ဖမ္းဝရမ္း ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့အတြက္ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္း လွည့္လည္ပုန္းေရွာင္ေနခဲ့ရျပီး ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ႏိုင္ငံရပ္ျခားကို ေျပးခဲ့ရပါတယ္။ စစခ်င္းမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကတရုတ္ျပည္သို႔သြားၿပီး ကြန္ျမဴနစ္တရုတ္မ်ားထံ အကူအညီေတာင္းရန္ ရည္ရြယ္ေသာ္လည္း ဂ်ပန္စစ္တပ္မွ ျပည္သိမ္းတပ္မ်ားက သူ႔ကိုအမြိဳင္ျမိဳ႕တြင္ ၾကားျဖတ္တားဆီးျပီး ဂ်ပန္ျပည္သို႔သာသြားရန္ တိုက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီမွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဂ်ပန္ကေန ျမန္မာႏုိင္ငံကို ျပန္လာခဲ့ၿပီး ဖူမီမာရုိကိုႏုိး အစိုးရဆီက လက္နက္နဲ႔ ေငြေၾကးေထာက္ပံမယ္ဆိုတဲ့ ကတိရလာခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ စစ္သင္တန္းတက္ဖို႔ ရဲေဘာ္သံုးက်ိတ္ အဖြဲ႕၀င္ေတြနဲ႔ ဂ်ပန္ျပည္ကို ခဏျပည္လည္ ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၄၂ ခုနွစ္ မတ္လမွာ ျမန္မာနိုင္ငံရဲ့ျမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္ဟာ ဂ်ပန္တို႔ လက္ေအာက္သို႔ က်ေရာက္ သြားခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၄၃ ခုႏွစ္ ဩဂုတ္ ၁ ရက္ေန႔မွာ ဂ်ပန္တို႕က ျမန္မာနိုင္ငံအား အတုအေယာင္ ေရႊရည္စိမ္လြတ္လပ္ေရးကို ေၾကညာေပးခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို စစ္ဝန္ၾကီးအျဖစ္ ခန္႔အပ္ျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕တပ္မေတာ္ကိုလည္း ဗမာ့အမ်ိဳးသားတပ္မေတာ္ (ဘီအင္ေအ)ဟု ေျပာင္းလဲေခၚေဝၚခဲ့ေပမယ့္ ဂ်ပန္တို႔နဲ႔ပူးေပါင္းမွဳကေတာ့ ၾကာၾကာေတာ့မခံလိုက္ပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ဂ်ပန္မ်ားေျပာတယ့္ လြတ္လပ္ေရးဆိုတာကို သံသယဝင္လာတဲ့အျပင္ ဗမာလူမ်ိဳးမ်ားအေပၚ ဆက္ဆံသည့္ ဆက္ဆံေရး ကိုလည္း မနွစ္ျမိဳ႕ခဲ့ပါဘူး။ ဂ်ပန္တပ္မ်ား မဝင္ေရာက္မီကပင္ ဖက္ဆစ္တို႔၏ အႏၱရာယ္ကို ၾကိဳတင္ သတိေပးခဲ့တဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္တဲ့ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္စိုးတို႔၏ အကူအညီနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဂ်ပန္မ်ားအား တိုက္ထုတ္ရန္ အိႏၵိယျပည္ရွိ ျဗိတိသွ်အာဏာပိုင္မ်ားနွင့္ တိတ္တဆိတ္ ဆက္သြယ္ခဲ့ျပီး လွ်ိဳ႕ဝွက္အစီအစဥ္မ်ားကို ေရးဆြဲခဲ့ကာ ၁၉၄၅ ခုနွစ္ မတ္လ ၂၇ ရက္တြင္ ဘီအင္ေအတပ္ကို ဦးေဆာင္ၿပီး ဂ်ပန္က်ဴးေက်ာ္သူမ်ားကို မဟာမိတ္တို႔နဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး တိုက္ထုတ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ မတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔ကို ေတာ္လွန္ေရးေန႔ဟု သတ္မွတ္ခဲ့ျပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ စစ္အစိုးရမွ တပ္မေတာ္ေန႔လုိ႔ ေျပာင္းလဲေခၚေ၀ၚခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္ုးရဲ့မိသားစု
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္ ၁၉၄၂ ခုနွစ္ မွာ ေဒၚခင္ၾကည္္ႏွင့္
လက္ထပ္ခဲ့ၿပီး ေအာင္ဆန္းဦး၊ ေအာင္ဆန္းလင္း၊ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္စတဲ့ သား(၂)ေယာက္၊ သမီး(၁)ေယာက္ ရခ့ဲပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေဒၚခင္ၾကည္ရဲ့ ညီမကေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ ေခါင္းေဆာင္ သခင္သန္းထြန္းနဲ႔ လက္ထပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ့သားအၾကီးဆံုး ဦးေအာင္ဆန္းဦးက အေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္ အလုပ္လုပ္လ်က္ရွိၿပီး ဒုတိယေျမာက္သား ေအာင္ဆန္းလင္းကေတာ့ ၈ နွစ္သား အရြယ္မွာ ျခံထဲကေရကန္မွာ ေရနစ္ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ့ အငယ္ဆံုး သမီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကေတာ့ အခုအခါ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို ဦးေဆာင္လွ်က္ရွိပါတယ္။ သားအၾကီးဆံုး ျဖစ္သူ ဦးေအာင္ဆန္းဦးမွာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္ အလုပ္လုပ္လ်က္ရွိသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဇနီးေဒၚခင္ၾကည္သည္ ၁၉၈၈ ခုနွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၂၇ ရက္တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။
လက္ထပ္ခဲ့ၿပီး ေအာင္ဆန္းဦး၊ ေအာင္ဆန္းလင္း၊ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္စတဲ့ သား(၂)ေယာက္၊ သမီး(၁)ေယာက္ ရခ့ဲပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေဒၚခင္ၾကည္ရဲ့ ညီမကေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ ေခါင္းေဆာင္ သခင္သန္းထြန္းနဲ႔ လက္ထပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ့သားအၾကီးဆံုး ဦးေအာင္ဆန္းဦးက အေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္ အလုပ္လုပ္လ်က္ရွိၿပီး ဒုတိယေျမာက္သား ေအာင္ဆန္းလင္းကေတာ့ ၈ နွစ္သား အရြယ္မွာ ျခံထဲကေရကန္မွာ ေရနစ္ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ့ အငယ္ဆံုး သမီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကေတာ့ အခုအခါ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို ဦးေဆာင္လွ်က္ရွိပါတယ္။ သားအၾကီးဆံုး ျဖစ္သူ ဦးေအာင္ဆန္းဦးမွာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္ အလုပ္လုပ္လ်က္ရွိသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဇနီးေဒၚခင္ၾကည္သည္ ၁၉၈၈ ခုနွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၂၇ ရက္တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လက္ထပ္မဂၤလာကို Snap Shot ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ၿပခဲ့တာကို ေအာက္ကပံုေတြ မွာ Click ႏွိပ္ၿပီး ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္
ဗို္လ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ စာေပ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဘာသာေရးဆုိင္ရာ စာေပမ်ားကို ေရးသားခဲ့ရံုသာမက ဘာသာေရးနဲ႔သက္ဆုိင္တဲ့ အလုပ္ေတြကိုလည္း လုပ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ၁၉၃၅ခုႏွစ္ ဂႏၶေလာက မဂၢဇင္း ဧၿပီလထုတ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ျမန္မာျပည္သူျပည္သား အမ်ားစု သက္၀င္ယံုၾကည္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး Burma and Buddhism ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ အသက္ (၂၀)အ႐ြယ္မွာ ‘ဗုဒၶဘာသာ၏ အႏွစ္သာရမွာ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္၍ လက္ေတြ႔ က်င့္သံုးနည္း' ဆိုတဲ့ေဆာင္းပါးကို အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ ေရးသားခဲ့ပါေသးတယ္။ စာေပနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အညာသားေလး ဆိုတဲ့ ကေလာင္နာမည္နဲ႔ သူရိယ မဂၢဇင္းမွာ စာေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ တိုင္းျပည္ရဲ့အေရး ေကာင္းက်ိဳးကို လုိလားတာၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္၊ စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္ လုပ္ေနရေပမယ့္ တကယ္တမ္းက စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္တာလုိ႔ သိရပါတယ္။ ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ေမလ (၃၀)ရက္ေန႔က ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္း လမ္းရွိ ဖဆပလဌာနခ်ဳပ္မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ သတင္းစာ ဆရာမ်ား အစည္းအေ၀းမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ‘လြတ္လပ္ေရးရတဲ့ အခ်ိန္အထိေတာ့ က်ဳပ္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ရအံုးမွာဘဲ၊ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးလို႔ ပါတီတိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်ဳပ္က မပါခ်င္ဘူး။ ေဘးဖယ္ေနမယ္။ သူမ်ားေတြလုပ္တာ ထုိင္ၾကည့္ၿပီး စာအုပ္ေရးမယ္’ ဆိုၿပီး သူျဖစ္ခ်င္တာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာခဲ့ေသးတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မကြယ္လြန္ခင္အထိ ႏိုင္ငံေရး၊ ပညာေရး၊ စစ္ေရး၊ ေလာကီေရးရာမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေဆာင္းပါးေတြ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရးသားခဲ့တဲ့ စာေတြကလည္း ဖတ္ရင္ တိက်ရွင္းလင္းၿပီး ေပၚေပၚလြင္လြင္ ျဖစ္ေအာင္ ေရးသားထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ‘တကမၻာ လံုးဟာ ယခုအခါ ေခတ္ေျပာင္းေနတဲ့ အခ်ိန္အခါႀကီး ျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း ကမၻာႀကီးနဲ႔အတူ ေခတ္ေနာက္မက်ေအာင္ လိုက္ၾကစုိ႔။ ကမၻာ့ဇာတ္ခံု ႀကီးမွာ ကမၻာ့ေတးသံ လိုက္၍ ကႏိုင္တဲ့ ဗမာျပည္ႀကီး ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးျပဳျပင္ၾကစို႔။ ဗမာျပည္ႀကီးကို လြတ္လပ္ၿပီး တိုးတက္ထြန္းကားတဲ့ တိုင္းျပည္ျဖစ္ေအာင္ ၾကံေဆာင္ ႀကိဳးစားၾကစို႔။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အားလံုး စစ္သားေရာ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေရာ၊ စာေရးဆရာေရာ၊ သတင္းစာ ဆရာေရာ၊ ဗမာတမ်ဳိးသားလံုး ယခုေျပာတဲ့အတိုင္း ေခတ္ေျပာင္း အလုပ္ကို တူၿပိဳင္ၿပိဳင္ လုပ္ကိုင္ၾကပါစို႔’ လုိ႔ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ အႏိုင္မခံဆုိတဲ့ ကဗ်ာကိုလည္း ၁၉၃၆ ခုႏွစ္ အိုးေ၀မဂၢဇင္းရဲ့ အတြဲ ၆ အမွတ္ ၁ တြင္ ေရးသား ခဲ့ပါ ေသးတယ္။ဒုတိယကမၻာစစ္ကာလ
၁၉၄၅ ခုနွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျမန္မာနိုင္ငံသို႔ ျပန္လာသည္။ ဖူမီမာရိုကိုနိုး အစိုးရထံမွ လက္နက္နွင့္ ေငြေၾကးေထာက္ပ့ံမႈ ကတိကဝတ္မ်ားရလာသည္။ ထိုေနာက္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိတ္အဖြဲ႕ဝင္မ်ားနွင့္ အတူ စစ္သင္တန္းတက္ေရာက္ရန္ ဂ်ပန္ျပည္သို႔ ေခတၲျပန္လည္ ထြက္ခြာသြားခဲ့သည္။ ၁၉၄၅ ခုနွစ္ ဒီဇင္ဘာတြင္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔ မီနာမီကီးကန္း၏ အကူအညီျဖင့္ ျမန္မာလမ္းမၾကီး(စစ္အတြင္း တရုတ္ႏိုင္ငံအား ကုန္းေၾကာင္းမွ စစ္လက္နက္ပစၥည္းမ်ားေထာက္ပံ့ရန္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျဖတ္သန္း၍ေဖာက္ထားေသာလမ္း၊ယေန႔ ရွမ္းျပည္နယ္ ႏွင့္ တရုတ္ႏိုင္ငံအားဆက္သြယ္ထားသည့္လမ္းမၾကီး)အား ပိတ္ဆို႔ရန္နွင့္ ျပည္တြင္းရွိ အမ်ိဳးသားပုန္ကန္ထၾကြမႈအား ေထာက္ပံကူညီရန္အတြက္ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဗိုလ္မႈးၾကီး ဆူဇူကီး၏ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ ဗမာ့လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ကို ထိုင္းနိုင္ငံ ဗန္ေကာက္ျမိဳ႕(ထိုအခ်ိန္တြင္ ထိုင္းနိုင္ငံမွာ ဂ်ပန္သိမ္းပိုက္မႈ ေအာက္တြင္ ရွိသည္) တြင္ ထူေထာင္ခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရာထူးကို ရယူခဲ့ျပီး ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ုပ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ျမန္မာနိုင္ငံ၏ျမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္သည္ ဂ်ပန္တို႕လက္ေအာက္သို႔ ၁၉၄၂ ခုနွစ္ မတ္လတြင္ က်ေရာက္သြားျပီး (ဒုတိယ ကမၻာစစ္အတြင္း ျမန္မာနိုင္ငံ စစ္ဆင္ေရး၏ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ အျဖစ္) ဂ်ပန္စစ္ဘက္ အုပ္ခ်ုပ္ေရးအဖြဲ႔က တိုင္းျပည္ကို သိမ္းပိုက္လိုက္သည္။ ဇူလိုင္လတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဂ်ပန္တို႔၏ဖိအားေပးမႈအရ ဗမာ့လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ (ဘီအိုင္ေအ)အား ဗမာ့ကာကြယ္ေရးတပ္မေတာ္ (ဘီဒီေအ) အျဖစ္ ျပင္ဆင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့ျပီး ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ဆက္လက္ရပ္တည္ခဲ့ေသာ္လည္း ဤအၾကိမ္တြင္ ဗိုလ္မႈးၾကီးေအာင္ဆန္း အျဖစ္သာေနခဲ့သည္။ ၁၉၄၄ ခုနွစ္ မတ္လတြင္ သူ့အား ဗိုလ္ခ်ုပ္ရာထူးသို႔ ျပန္လည္ခန္႔အပ္ခဲ့သည္။ မ်ားမၾကာမီတြင္ ဂ်ပန္နိုင္ငံသို႔ ဖိတ္ေခၚျခင္းခံရျပီး ဂ်ပန္ဧကရာဇ္မွ တက္ေနဝန္းဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဘြဲ႕ကို ခ်ီးျမွင့္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၃ ခုနွစ္ ဩဂုတ္ ၁ ရက္တြင္ ဂ်ပန္တို႕က ျမန္မာနိုင္ငံအား အတုအေယာင္ ေရႊရည္စိမ္လြတ္လပ္ေရး ကိုေၾကညာေပးခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား စစ္ဝန္ၾကီးအျဖစ္ ခန္႔အပ္ျပီး ၄င္း၏ တပ္မေတာ္ကိုလည္း ဗမာ့အမ်ိဳးသားတပ္မေတာ္ (ဘီအင္ေအ)ဟု ေျပာင္းလဲေခၚေဝၚခဲ့သည္။ သူ၏ ဂ်ပန္တို႕နွင့္ ပူးေပါင္းမႈမွာၾကာၾကာမခံေပ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဂ်ပန္မ်ားေျပာသည့္ လြတ္လပ္ေရးဆိုသည္ကို သံသယဝင္လာသည္။ ဗမာလူမ်ိဳးမ်ားအေပၚ ဆက္ဆံသည့္ ဆက္ဆံေရးကိုလည္း မနွစ္ျမိဳ႕ေပ။ ဂ်ပန္တပ္မ်ားမဝင္ေရာက္မီကပင္ ဖက္ဆစ္တို႕၏ အႏၱရာယ္ကို ၾကိဳတင္သတိေပးခဲ့သည့္ ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ေသာ သခင္သန္းထြန္းနွင့္ သခင္စိုးတို႔၏ အကူအညီျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဂ်ပန္မ်ားအား တိုက္ထုတ္ရန္ အိႏၵိယျပည္ရွိ ျဗိတိသွ်အာဏာပိုင္မ်ားနွင့္ တိတ္တဆိတ္ ဆက္သြယ္ခဲ့ျပီး လွ်ိဳ႕ဝွက္အစီအစဥ္မ်ားကို ေရးဆြဲခဲ့သည္။ ၁၉၄၅ ခုနွစ္ မတ္လ ၂၇ ရက္တြင္ သူသည္ ဘီအင္ေအတပ္ကို ဦးေဆာင္၍ ဂ်ပန္က်ဴးေက်ာ္သူမ်ားအား မဟာမိတ္တို႔နွင့္ ပူးေပါင္းကာ တိုက္ထုတ္ခဲ့ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔ကို ေတာ္လွန္ေရးေန႔ဟု သတ္မွတ္ခဲ့ျပီး ေနာင္တြင္ စစ္အစိုးရမွ တပ္မေတာ္ေန႕ဟု ေျပာင္းလဲေခၚတြင္ခဲ့ေလသည္။
ဒုတိယကမၻာစစ္ျပီးေခတ္
ျဗိတိသွ်မ်ား ျပန္လည္ဝင္ေရာက္လာ၍ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတစ္ခုကို ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ခဲ့ျပီး ေနာက္ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးအဖြဲ့ကို ညီညြတ္ေသာတပ္ေပါင္းစုအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းဖြဲ႔စည္းခဲ့ရာတြင္ ဘီအင္ေအ၊ ကြန္ျမဴနစ္၊ ဆိုရွယ္လစ္မ်ား ပါဝင္ၾကျပီး ၁၉၄၄ ခုနွစ္ ဩဂုတ္လတြင္ ‘ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ၾကီး’ (ဖဆပလ) အျဖစ္ အသစ္ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။ ဗမာ့အမ်ိုးသားတပ္မေတာ္ကိုလည္း မ်ိဳးခ်စ္ဗမာ့တပ္မေတာ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲဖြဲ႔စည္းခဲ့၍ ဂ်ပန္မ်ားကို တိုက္ထုတ္ျပီးေနာက္ တျဖည္းျဖည္းဖ်က္သိမ္းခဲ့သည္။ ၁၉၄၅ ခုနွစ္ စက္တင္ဘာလက သီရိလကၤာတြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ကႏၵီအစည္းအေဝးမွ သေဘာတူညီခ်က္မ်ားအရ မ်ိဳးခ်စ္ဗမာ့တပ္မေတာ္သားမ်ားအား ျဗိတိသွ်တပ္မေတာ္ေအာက္ရွိ ဗမာ့တပ္မေတာ္ေအာက္သို႔ သြတ္သြင္းယူခဲ့သည္။ စစ္ျပန္ရဲေဘာ္အခ်ိဳ႕ကို ျပည္သူ့ရဲေဘာ္တပ္အျဖစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ အရန္အင္အားျဖင့္ ဖြဲ႔ထားျပီး လူျမင္ကြင္းတြင္ ေျဗာင္က်က် စစ္ေရးေလ့က်င့္ခဲ့ၾကရာ ျဗိတိသွ်အာဏာပိုင္မ်ား၏ အစပိုင္းက မလိုက္ေလ်ာလိုမႈမ်ားကို ျပယ္ေစခဲ့ဟန္တူ၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ဗမာ့တပ္မေတာ္၏ ဒုတိယစစ္ေဆးေရးမႈးရာထူးကို ကမ္းလွမ္းခဲ့ေသာ္လည္း အရပ္သားနိုင္ငံေရးသမား ဘဝကို သာ ေရွြးခ်ယ္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၆ ခုနွစ္ ဇန္နဝါရီလတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဖဆပလ အဖြဲ႔၏ ဥကၠဌ အျဖစ္ လြန္ခဲ့ေသာ ေအာက္တိုဘာက ျမန္မာျပည္ အရပ္ဘက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးျပန္လည္ ထူေထာင္ျပီးေနာက္ ခန္႔အပ္ျခင္းခံရသည္။ စက္တင္ဘာလတြင္ ျမန္မာနိုင္ငံ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ၏ ဒုတိယ ဥကၠဌ အျဖစ္ ျဗိတိသွ်ဘုရင္ခံအသစ္ ဆာဟူးဘတ္ရန႔္မွ ခန္႔ထားျခင္းခံရျပီးေနာက္ ကာကြယ္ေရးနွင့္ နိုင္ငံျခားေရးရာတို့ကို တာဝန္ေပးအပ္ခဲ့သည္။ ရန္႔ နွင့္ ေမာင္ဘတ္တန္တို႔သည္ ယခင္ဘုရင္ခံခ်ဳပ္ေဟာင္း ဆာေဒၚမန္စမစ္နွင့္ ဝင္စတန္ခ်ာခ်ီတို႔က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ‘သစၥာေဖာက္ သူပုန္ေခါင္းေဆာင္’ ဟု သမုတ္ခဲ့သည္ကို လက္မခံခဲ့ေပ။ ဖဆပလ အဖြဲ႔တြင္လည္း ကြန္ျမဴနစ္မ်ားနွင့္ အမ်ိဳးသားေရးနွင့္ ဆိုရွယ္လစ္ကို ဦးေဆာင္သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ အၾကားကြဲၾကရာမွ အမႈေဆာင္ေကာင္စီတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေနရာယူသည္ကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ဖဆပလ အဖြဲ႔မွ သခင္သန္းထြန္းနွင့္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တို႔ကို ထုတ္ပစ္ခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ လံုးလံုးလ်ားလ်ားျဖစ္ေနျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ျငင္းပယ္ႏိုင္သည့္ ဗီတိုအာဏာမွာ ျဗိတိသွ်၏လက္တြင္ရိွေနေသးသည္။ ၁၉၄၇ ခုနွစ္ ဇန္နဝါရီ ၂၇ ရက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနွင့္ ျဗိတိသွ် ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ကလီမင့္အက္တလီ တို႔သည္ လန္ဒန္ျမိဳ႕တြင္ တစ္နွစ္အတြင္း ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးကို ေပးရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာတူစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ျခင္းျဖင့္ သူသည္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးကို တာဝန္ခံ ရယူေပးခဲ့သူ ျဖစ္လာေတာ့သည္။ နယူးေဒလီျမိဳ႕၌ တစ္ေထာက္ရပ္နားစဥ္ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္ သူက ျမန္မာတို႔သည္ အၾကြင္းမဲ့လြတ္လပ္ေရးကို လိုလားေၾကာင္း ဓနသဟာယ အဆင့္ကို မလိုလားေၾကာင္း ဤအေျခအေနကို ရရွိရန္ အၾကမ္းဖက္သည့္နည္း သို႔မဟုတ္ မဖက္သည့္နည္း သို႔မဟုတ္ နွစ္နည္းစလံုးကို အသံုးျပဳရန္တြန္႔ဆုတ္ေနမည္ မဟုတ္ေၾကာင္းနွင့္ အဆံုးသတ္တြင္ သူသည္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္လာရန္ ေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ္လည္း အဆိုးဆံုးကိုလည္း ရင္ဆိုင္ရန္ျပင္ဆင္ထားေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။ အခ်ိဳ႕က သူ့အား ကရင္လူမ်ိဳးတို႔အား ျဗိတိသွ်တို႔အေပၚတြင္သစၥာရွိမႈ၊ ဂ်ပန္နွင့္ ဘီအိုင္ေအတပ္မ်ားကို ျပန္လည္တိုက္ခိုက္မႈတို႔ကို အေၾကာင္းျပဳ နွိပ္ကြပ္ခဲ့ျခင္းနွင့္ ပတ္သတ္၍ တာဝန္ရွိသည္ဟု ယူဆၾကသည္။ ေဒၚမန္စမစ္သည္ ဖဆပလ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ လန္ဒန္သို႔ လာေရာက္ရန္ ကိစၥကို ျငင္းပယ္ခဲ့ျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား စစ္အတြင္းက သူၾကီးတစ္ဦးကိုကြက္မ်က္မႈနွင့္ အေရးယူရန္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၇ ခုနွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၂ ရက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အျခားတိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားနွင့္ အတူ ပင္လံုညီလာခံတြင္ စည္းလံုးညီညြတ္ေရးေဖာ္ေဆာင္သည့္သက္ေသအျဖစ္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့သည္။ ဧျပီတြင္ ဖဆပလသည္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲၾကီးတြင္ ေနရာ ၂၀၂ ေနရာအနက္ ၁၉၆ ေနရာကို ရရွိ အနိုင္ယူခဲ့သည္။ ဇူလိုင္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ျမန္မာနိုင္ငံ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကို ရန္ကုန္ရွိ `ဆိုရန္တာဗီလာ´တြင္ က်င္းပခဲ့သည္။
လြတ္လပ္ေရး မရမီ လအနည္းငယ္အလို ၁၉၄၇ ခုနွစ္ ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနွင့္ အတူ သူ၏ အစ္ကို ဦးဘဝင္း အပါအဝင္ အသစ္ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ကက္ဘိနက္ဝန္ၾကီး ေျခာက္ဦးတို႔ႏွင့္အတူ လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ ခံခဲ့ၾကရသည္။ လုပ္ၾကံမႈမွာ သူ၏ ျပိဳင္ဘက္ျဖစ္သူ ဂဠဳန္ဦးေစာ ၏ လက္ခ်က္ဟု ယူဆရေသာ္လည္း ဦးေစာ၏ တရားခြင္စစ္ေဆးခ်က္မ်ားမွာ သံသယ ျဖစ္စရာမ်ား ေတြ႔ရွိခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လုပ္ၾကံခံခဲ့ရေသာ္လည္း ထိုစဥ္က လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ ဦးႏုက တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးၾကိဳးပမ္းမႈမ်ားကို အရွိန္မပ်က္ဆက္လက္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သျဖင့္ ၁၉၄၈ ခုနွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၄ ရက္တြင္ ျမန္မာနိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရ ရွိခဲ့သည္။
ဗိုလ္္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ျမန္မာျပည္သူျပည္သား အမ်ားစု သက္၀င္ယံုၾကည္သည့္ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ၁၉၃၅ခုႏွစ္ ဧၿပီလထုတ္ ဂႏၶေလာက မဂၢဇင္းတြင္ Burma and Buddhism ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ ေရးသားခဲ့ေလသည္။ အသက္ (၂၀)အ႐ြယ္က အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားခဲ့သည့္ ထိုေဆာင္းပါးထဲတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ‘ဗုဒၶဘာသာ၏ အႏွစ္သာရမွာ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္၍ လက္ေတြ႔က်င့္သံုးနည္း ျဖစ္သည္။ ထိုနည္းမွာလည္း ေကသမုတၱိသုတ္ေခၚ ကာလာမသုတၱန္လာ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား၏ ေဟာၾကားခ်က္ျဖစ္သည္၊ ထိုေဟာၾကား ခ်က္မွာ အယူ၀ါဒတခု၏ အမွားအမွန္ကို ဆံုးျဖတ္ရာတြင္ တဆင့္ၾကားမွ်ျဖင့္လည္း ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု လက္မခံသင့္၊ မိ႐ိုးဖလာ အယူ၀ါဒျဖစ္၍လည္း လက္မခံသင့္၊ ဤအရာသည္ ဤသို႔ျဖစ္သကဲ့ဟူေသာ ေကာလာဟာလျဖင့္လည္း လက္မခံသင့္၊ က်မ္းဂန္စာေပႏွင့္ ညီၫြတ္သည္ဆို႐ံုႏွင့္လည္း လက္မခံသင့္၊ မိမိတို႔ ယံုၾကည္ထိုက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္၏ စကားျဖစ္သည္ဟုဆိုကာ ပုဂၢိဳလ္စြဲျဖင့္လည္း လက္မခံသင့္၊ မိမိတို႔ ေလးစားေသာ ဆရာ၏ စကားျဖစ္သည္ဟုဆိုကာ ဆရာစြဲျဖင့္လည္း လက္မခံသင့္ဘဲ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ကာ လက္ေတြ႕လုပ္ၾကည့္၍ အက်ဳိးရွိသည့္ အယူ၀ါဒ (၀ိဘဇၥ၀ါဒ)ကိုသာ လက္ခံရမည္ ဆိုသည့္အခ်က္ ျဖစ္သည္၊ ဗုဒၶဘာသာ၏ အႏွစ္သာရျဖစ္ေသာ အထက္ေဖာ္ျပပါ ၀ိဘဇၥ၀ါဒကိုသံုး၍ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ တိုးတက္ၾကီးပြားေရးအတြက္ လုပ္ေဆာင္သြားၾကရန္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအားလံုး၏ အဓိကတာ၀န္ ျဖစ္သည္’ ဟူ၍ ဗုဒၶဘာသာအေပၚ သူ၏ အျမင္ႏွင့္ တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ ေရးႏွင့္ တိုးတက္ႀကီးပြားေရးအတြက္ ဗုဒၶဘာသာ၏ အႏွစ္သာရကို လက္ေတြ႕က်င့္သံုးႏိုင္ေၾကာင္း ဓမၼဓိဌာန္က်က် ေဆြးေႏြးတင္ျပထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ အႏုပညာ
စာေရးဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာက သူ၏ ‘႐ုပ္ပံုလႊာ’ အဖြဲ႕အႏြဲ႕တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ‘ေအာင္ဆန္း (သို႔မဟုတ္) အ႐ိုင္း’ ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေရးသားခဲ့သည္ကို ဖတ္ရဖူးသည္။ ဆရာဒဂုန္တာရာက သူ၏ ႐ုပ္ပံုလႊာအဖြဲ႕တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရး အေၾကာင္းကိုသာ အစဥ္အျမဲ ေတြးေတာေနၿပီး က်န္သည့္အရာမ်ားကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ေနတတ္ပံု၊ လူ႐ိုင္းတဦးႏွင့္ ပံုပန္းသ႑ာန္တူကာ ဆက္ဆံရခက္ၿပီး ဂြတီးဂြက် ႏိုင္လွပံု၊ သူ ယံုၾကည္ရာကို စိုက္လိုက္မတ္တတ္ႏွင့္ တဇြတ္ထုိး လုပ္တတ္ပံု၊ သို႔ေသာ္ သူ႔တြင္ အႏုပညာဓာတ္ခံရွိပံု စသည္တို႔ကို ရသဟန္ႏွင့္ လွလွပပ ျခယ္မႈန္းခဲ့ေလသည္။ ထို႐ုပ္ပံုလႊာ အဖြဲ႕အႏြဲ႕ကိုဖတ္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ‘ကိုေဌးၿမိဳင္ ေျပာသေလာက္လည္း ငါမ႐ိုင္းေသးပါဘူးကြာ’ ဟု သူ၏ ကိုယ္ရံေတာ္ ဗိုလ္ထြန္းလွကို ရယ္ေမာကာ ေျပာခဲ့ဖူးေၾကာင္း ေဆာင္းပါးတပုဒ္တြင္ ဖတ္ရဖူးသည္။ ထို႔အျပင္ အလကၤာေက်ာ္စြာ ၿမိဳ႕မၿငိမ္း၏ ‘သက္ေ၀’၊ ‘ကၪၥန’ သီ ခ်င္းမ်ားကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ႏွစ္သက္ပံု၊ ပင္လံုစာခ်ဳပ္အတြက္ ရွမ္းျပည္သို႔အသြား အင္းေလးကန္ထဲ ေလွစီးေနစဥ္ ‘ေလွကေလးကို ေလွာ္မည္ … ေဘးမသမ္းဘဲ ေအးခ်မ္းေတာ့မည္ …’ ဆိုသည့္ အဆိုေတာ္ ဒုိရာသန္းေအး၏ သီခ်င္းအား ဗုိလ္ခ်ဳပ္ညည္းတြားပံုတို႔ကို ဖတ္ရသည့္အခါ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ မအားလပ္ေအာင္ အလုပ္မ်ားေနလင့္ကစား သူ၏ ရင္ထဲ၌မူ အႏုပညာဓာတ္အျပည့္ ကိန္းေအာင္ေနေၾကာင္း အထင္အရွား ေတြ႕ရေလသည္။ ‘ဗမာအက၊ ဗမာဂီတေတြဟာ ဟိုဘက္က လွည့္လာတာေတြရွိတယ္။ ဒါေတြကို စံုစမ္းရမယ္။ အာရွတိုက္သားေတြ တဦးနဲ႔တဦး ဘယ္လို ဆက္စပ္မႈ ရွိတယ္ဆိုတာ ေလ့လာရမယ္၊ ကြၽန္ေတာ္လည္း အႏုပညာသမားပါဗ်ာ’ ဟူ၍လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေျပာၾကားခဲ့ဖူးသည္။ ထိုစကားကို ေထာက္႐ႈျခင္းျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အႏုပညာအေပၚ စိတ္၀င္တစားရွိပံုႏွင့္ အႏုပညာသမားအျဖစ္ ဂုဏ္ယူ၀င့္ႂကြားခ်င္ပံုကို ရိပ္စားမိၿပီး လူသားတုိင္းအေပၚ အႏုပညာ၏ ညႇိဳ႕ငင္ဖမ္းစားမႈအား ႀကီးမားပံုကို ဆက္စပ္ ေတြးေတာေနမိပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ပညာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ပညာႏွင့္ ပတ္သက္၍ သူျမင္သည့္ အဓိပၸာယ္ကိုလည္း သူ၏ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိတြင္ ရွင္းျပခဲ့ရာ အလြန္ပင္ မွတ္သားဖြယ္ ေကာင္းသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ‘ပညာသည္ စာအုပ္မ်ားထဲ၌သာ ရွိသည္မဟုတ္။ စာအုပ္မ်ားကို ေက်ာ္၍ ျမင္စြမ္းႏိုင္ျခင္းကို ေဆာင္ႏိုင္ရေပမည္။ ပညာသည္ လူ၏ ရာဇ၀င္ကိုသာ ျပဳျပင္တိုးခ်ဲ႕႐ံုသည္မဟုတ္။ လူ၏ စိတ္ေနစိတ္ထား၊ အယူအဆမ်ားကိုလည္း တိုးတက္ေစရမည္။ ရာဇ၀င္သိ႐ံုသာ မဟုတ္၊ ရာဇ၀င္ကို ဖန္တီးႏိုင္ေစရမည္။ ေလာကဓာတ္ပညာကို သိ႐ံုသာမဟုတ္၊ ေလာကဓာတ္ပညာကို တိုးခ်ဲ႕ ႏိုင္ေစရမည္။ ေလာကအေၾကာင္းကို နားလည္ေစသာမဟုတ္၊ သည့္ထက္ေကာင္းေသာ ေလာကကို ဖန္ဆင္းႏိုင္ ေစရမည္။ ေလွနံဓားထစ္ဆိုေသာ အလုပ္၊ အေျပာ၊ အေတြးတို႔မွာ ပညာ၏ အဓိပၸာယ္ ဆန္႔က်င္ဘက္ေပတည္း’ ဟု အျမင္က်ယ္စြာ ရွင္းျပခဲ့ေလသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ စာေပ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ သူရိယ မဂၢဇင္းတြင္ အညာသားေလး ကေလာင္နာမည္ႏွင့္ စာေရးသားသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ တိုင္းျပည္၏ ဦးစားေပး လိုအပ္ခ်က္အရ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္၊ စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္ လုပ္ေနရေသာ္လည္း သူအမွန္တကယ္ ျဖစ္ခ်င္သည့္ အာသီသမွာ စာေရးဆရာဘ၀ ျဖစ္သည္။ ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ေမလ (၃၀)ရက္ေန႔တြင္ ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္းလမ္းရွိ ဖဆပလဌာနခ်ဳပ္၌ ျပဳလုပ္ေသာ သတင္းစာဆရာမ်ား အစည္းအေ၀းတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ‘လြတ္လပ္ေရးရတဲ့ အခ်ိန္အထိေတာ့ က်ဳပ္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ရအံုးမွာဘဲ၊ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးလို႔ ပါတီတိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်ဳပ္က မပါခ်င္ဘူး။ ေဘးဖယ္ေနမယ္။ သူမ်ားေတြလုပ္တာ ထုိင္ၾကည့္ၿပီး စာအုပ္ေရးမယ္’ ဟူ၍ သူ၏ ခ်င္ျခင္းကို ဖြင့္ဟေျပာၾကားခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ထိုေျပာစကားသည္ ၀မ္းသာစရာ ေကာင္းသလို ၀မ္းနည္းဖြယ္လည္း ေကာင္းလွသည္။ ၀မ္းသာစရာေကာင္းသည္က စာေရးဆရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းထံမွ ယူ၍ မကုန္ခန္းႏိုင္သည့္ စာေပဗဟုသုတ ဟင္းေလးအိုးႀကီး ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရမည္ကိုျဖစ္ၿပီး ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းသည္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္လို အရည္အခ်င္း ျပည့္၀သည့္ ႏိုင္ငံေရးသမားေကာင္းတေယာက္ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွ ေဘးဖယ္ေနခ်င္ေလာက္ေအာင္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြၾကားမွာ အတိုက္အခုိက္ေတြ၊ စားခြက္လုမႈေတြ၊ ေနာက္ေက်ာ ဓားႏွင့္ ထိုးမႈေတြ၊ တိုင္းျပည္ ေကာင္းစားေရးထက္ ကိုယ့္အုပ္စု၊ ကိုယ့္ပါတီ အာဏာရေရး ေကာင္းစားေရးအတြက္သာ ဦးတည္လုပ္ေဆာင္မႈေတြ ရွိလာမည္ကို ႀကိဳတင္ျမင္ေတြ႕ေန၍လားဟု ေတြးစရာ ျဖစ္ေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ မကြယ္လြန္မီ အခ်ိန္အထိ ႏိုင္ငံေရး၊ ပညာေရး၊ စစ္ေရး၊ ေလာကီေရးရာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ေဆာင္းပါးမ်ားစြာကို ေရးသားခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရးသားခဲ့သည့္ စာမ်ားတြင္ သူ၏ တိက်ရွင္းလင္း အားေကာင္းေသာ စကားေျပ အေရးအသားႏွင့္ ဦးတည္ခ်က္ေရာက္ေအာင္ ထိထိမိမိ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ေရးသားတတ္ပံုကို အားက်အတုယူဖြယ္ ေတြ႕ရသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ထုတ္ အိုးေ၀မဂၢဇင္းတြင္ ဂုဏ္ျပဳေဖာ္ျပခဲ့သည့္ ‘ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္စာေပ’ ဟူေသာ ေဆာင္းပါးတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ေခတ္မီမီ ကမၻာၾကည့္ ၾကည့္ျမင္တတ္ပံုကို အထင္အရွား ေတြ႕ရသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ‘တကမၻာလံုးဟာ ယခုအခါ ေခတ္ေျပာင္းေနတဲ့ အခ်ိန္အခါႀကီး ျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း ကမၻာႀကီးနဲ႔အတူ ေခတ္ေနာက္မက်ေအာင္ လိုက္ၾကစုိ႔။ ကမၻာ့ဇာတ္ခံု ႀကီးမွာ ကမၻာ့ေတးသံလိုက္၍ ကႏိုင္တဲ့ ဗမာျပည္ႀကီးျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးျပဳျပင္ၾကစို႔။ ဗမာျပည္ႀကီးကို လြတ္လပ္ၿပီး တိုးတက္ထြန္းကားတဲ့ တိုင္းျပည္ျဖစ္ေအာင္ ၾကံေဆာင္ ႀကိဳးစားၾကစို႔။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုး စစ္သားေရာ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေရာ၊ စာေရးဆရာေရာ၊ သတင္းစာဆရာေရာ၊ ဗမာတမ်ဳိးသားလံုး ယခုေျပာတဲ့အတိုင္း ေခတ္ေျပာင္း အလုပ္ကို တူၿပိဳင္ၿပိဳင္ လုပ္ကိုင္ၾကပါစို႔’ ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး
တိုင္းျပည္တြင္ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေတြးတတ္ေခၚတတ္ စဥ္းစားတတ္သည့္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ မရွိမွ သူတို႔ အာဏာတည္ျမဲေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည္ဟု စစ္အာဏာရွင္ေတြ ေတြးပံုေပၚသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ အာဏာရွင္ ဗိုလ္ေန၀င္း လက္ထက္မွ ယေန႔အာဏာရွင္ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊ လက္ထက္အထိ ျမန္မာျပည္တြင္ ႏိုင္ငံေရးသမား မ်ဳိးဆက္ျပတ္ေအာင္ စနစ္တက် လုပ္ေဆာင္ခဲ့၊ လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ အာဏာရွင္တို႔က ႏိုင္ငံေရးသမား ဆိုသည္ကို ေခြးေလွးၾကမ္းပိုးဟု လူၿပိန္းေတြက ျမင္လာေအာင္၊ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေဆာင္ျခင္းကို လူညစ္ပတ္ေတြ အလုပ္ဟု ထင္ျမင္ေအာင္ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကမူ တိုင္းျပည္ တိုးတက္ထြန္းကားေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေရးသမားေကာင္းေတြ မ်ားမ်ားရွိဖို႔ လိုအပ္ပံု၊ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေဆာင္ျခင္း၏ မြန္ျမတ္ပံုတို႔ကို ၁၉၄၀ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလထုတ္ ဒဂုန္မဂၢဇင္း၌ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ ‘ႏိုင္ငံေရးအမ်ဳိးမ်ဳိး’ ဟူသည့္ ေဆာင္းပါးတြင္ အရိပ္အႁမြက္ ထည့္သြင္း ေရးသားခဲ့သည္။ ထိုေဆာင္းပါးတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ‘အစိုးရဟု ျဖစ္ေပၚလာစဥ္ကပင္ လူေတြ တရားမေစာင့္ႏိုင္၍ ျဖစ္၏။ လူေတြသာ တရားေစာင့္ႏိုင္လွ်င္ အစိုးရ ရွိေတာ့မည္မဟုတ္။ ဤကား ဗမာ့က်မ္းဂန္ေတြ၌ပင္ ရွိ၏။ လူေတြတရား မေစာင့္ႏိုင္သည့္ အေၾကာင္းမွာလည္း ေလာဘတရားေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ေလာဘတရား ျဖစ္ျခင္းမွာလည္း ပုဂၢလိက ပစၥည္းေပၚလာသျဖင့္ ငါ့ဟာ၊ ငါ့အိမ္၊ ငါ့ျခံ စသျဖင့္ ငါတည္းဟူေသာ သကၠာယဒိဌိ အရင္းခံသည့္ ေလာဘ၊ ထိုေလာဘေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ေဒါသ၊ ထိုေလာဘ ေဒါသမီးတို႔ေၾကာင့္ ေမာဟတည္းဟူေသာ မသိမလိမၼာ မိုက္မဲမႈျဖစ္လာ၏။’
‘ဦးဘေဘႀကီး ေျပာသလို ညစ္ပတ္တဲ့ အလုပ္လား ဆိုသည့္ ေမးခြန္းကိုလည္း ေျဖလို၏။ ဦးသိန္းေမာင္ႀကီးကေတာ့ ၀န္ခံသြားရွာၿပီ။ ညစ္ပတ္တယ္တဲ့ သူေတာ့ မလုပ္ခ်င္ဟု ေျဖခဲ့ၿပီ။ ေတမိမင္း အားက်လို႔ ထင္၏။ ယခုေတာ့ ဆြဲခ်ေခၚတဲ့ ေရွ႕ေနခ်ဳပ္ႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။ အမွန္မွာ ႏိုင္ငံေရးသည္ ေလာကီေရးပင္ျဖစ္၏။ ႏိုင္ငံေရးမွာ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားမဟုတ္။ သို႔ေသာ္လည္း ေလာကီရွိမွလည္း ေလာကုတ္ရွိႏိုင္၏။ ေလာကုတ္ရွိမွလည္း ေလာကီ တည္ႏိုင္၏။ အူမေတာင့္မွ သီလေစာင့္ႏိုင္၏။
လူေတြသည္ ျပဳျပင္လို႔ရ၏။ ျပဳျပင္လို၏။ တိုးတက္လို၏။ ဤအခ်က္မွာ ထင္ရွားေနေပၿပီ။ စင္စစ္ႏိုင္ငံေရးမွာ ထိုျပဳျပင္ တိုးတက္လိုသည့္ ပင္မတရားႀကီးတရပ္ပင္ ျဖစ္၏။ ထိုတရားကား ေလာကီနိဗၺာန္ကို ေနာက္ဆံုးရည္မွန္းေပ၏။ ထို၌ေၾကာင့္ အဘယ္မွာလွ်င္ ညစ္ပတ္ရေပမည္နည္း’ ဟု ျပတ္ျပတ္သားသား ေရးသားခဲ့သည္။
ထိုေဆာင္းပါးထဲတြင္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေဆာင္မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ‘မိမိကိုယ္ကို နာမည္ႀကီးေအာင္၊ ႂကြယ္၀ေအာင္ လုပ္တတ္သည္မွာ ႏိုင္ငံေရးမဟုတ္။ တိုင္းျပည္ေကာင္း ေအာင္လုပ္တတ္မွ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္၏’ ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ က သတိေပး ေရးသားခဲ့ေသး၏။
ထို႔အျပင္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေဆာင္ရာ၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ စိတ္ေစတနာ သန္႔စင္ပံုကို ပင္လံုညီလာခံ ေအာင္ျမင္စြာ က်င္းပၿပီးစီးခဲ့သည့္ အထိမ္းအမွတ္ ညစာစားပြဲတြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ရင္တြင္းလာ စကားကို ေထာက္႐ႈၿပီး သိျမင္ႏိုင္သည္။ ထိုညစာစားပြဲတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ‘ကြၽန္ေတာ္ ဒီကို ေရာက္လာတဲ့ကိစၥ နားလည္တာ တခုရွိပါတယ္။ ဘာလဲဆိုရင္ ဗမာျပည္ႀကီး လြတ္လပ္ေစခ်င္တယ္၊ ညီၫြတ္ေစခ်င္တယ္၊ ႀကီးပြားေစခ်င္တယ္ သည္ဟာပါဘဲ။ တိုင္းျပည္ လြတ္လပ္ေအာင္၊ ညီၫြတ္ေအာင္၊ ႀကီးပြားေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ဆိုတာကို လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၀)ႏွစ္ေလာက္ကစၿပီး ႀကိဳးစားလာပါတယ္။ ေနာင္လဲ ႀကိဳးစားပါဦးမယ္။ လံုးလံုးလြတ္လပ္တဲ့ကိစၥ ၿပီးျပတ္သည္အထိ ႀကိဳးစားပါမယ္’ ဟု ရင္ထဲတြင္ရွိသည့္အတိုင္း အ႐ိုးသားဆံုး ေျပာၾကားခဲ့ေလသည္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုရလွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ လူဘ၀တြင္ ေနထိုင္သြားသည့္ အခိုက္အတန္႔ေလး အတြင္း၌ မွတ္ေက်ာက္မ်ားစြာ အတင္ခံႏိုင္ခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရေပသည္။ ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္တည္ၾကည္မႈ၊ ရဲရင့္မႈ၊ ယုံၾကည္သည့္အတိုင္း ေျပာဆိုလုပ္ေဆာင္မႈ၊ ကိုယ္က်င့္သီလ ေကာင္းမြန္မႈ၊ ရပ္တည္ခ်က္ ခိုင္မာမႈ၊ ဆံုးျဖတ္ခ်ရာတြင္ ျပတ္သားမႈ၊ မွန္ကန္သည့္ ဦးေဆာင္မႈကို ေပးႏိုင္မႈ၊ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာကို မေၾကာက္မ႐ြံ႕ ေနာက္မတြန္႔ဘဲ တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ေဆာင္တတ္မႈ၊ တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိးအေပၚ စိတ္ေစတနာ ႀကီးမားမႈ၊ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ အနစ္နာခံလိုစိတ္ အျပည့္ရွိမႈ၊ ႏိုင္ငံေရးကို ႏံွ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ ေလ့လာၿပီး လက္ေတြ႕က်က် အေျဖရွာႏိုင္မႈ၊ အနာဂတ္ကို ႀကိဳျမင္တတ္ၿပီး အရွည္သျဖင့္ ေတြးေခၚလမ္းျပေပးႏိုင္မႈ … စသည့္ အရည္အခ်င္းေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာႏွင့္ လူဘ၀ကို ျဖတ္သန္းသြားခဲ့သည္။
ဘ၀နိဂံုး
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ အတြင္းဝန္မ်ား႐ံုး၌ ႏုိင္ငံေရးတြင္ အလြန္ အေရးပါေသာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး မ်ား ရဲေဘာ္ကိုေထြး (အာဇာနည္ ကိုးဦး)တို႔ႏွင့္အတူ လုပ္ၾကံျခင္းခံခဲ့ရျပီး က်ဆံုးခဲ့ေလသည္။
(ဆရာ၀င့္ထည္၏ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္မွ သင့္ႏိုးရာရာ ေကာက္ႏုတ္တင္ျပပါသည္။)
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ မိန္႕ခြန္း ဆံုးမစကား“ အတၴဳပၸတၲိအက်ဥ္း
မေကြးခ႐ိုင္ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕၌ ၁၉၁၅ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ ေက်းလက္ပိုင္းရွိ ေၾကးရည္တတ္ လူကံုထံ မ်ိဳး႐ိုးမွ ဆင္းသက္သူ ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဘိုးေဘးမ်ားသည္ ထင္ရွား ေက်ာ္ၾကားေသာ မ်ိဳးခ်ဳစ္ ပုဂိၢဳလ္မ်ား ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ပထမဦးစြာ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕ ျမန္မာ အထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ ပညာ သင္ၾကားခဲ့သည္။ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္တြင္ ဆက္လက္ ပညာသင္ၾကား၍ အဂၤလိပ္စာေပ၊ ေခတ္မီသမိုင္းႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံ ဘာသာမ်ားကိုယူကာ ဝိဇၨာတန္းကို ေအာင္ခဲ့သည္။ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္တြင္ပင္ ဥပေဒတန္းကို တက္ေရာက္ သင္ၾကားခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အေစာပိုင္းကာလ ပညာေရး ခရီးလမ္းသည္ ဆုတံဆိပ္မ်ား၊ ပညာသင္ဆုမ်ား ဆြတ္ခူးႏိုင္ျခင္းျဖင့္ ေတာက္ေျပာင္မႈ ရွိခဲ့ေသာ္လည္း တကၺသိုလ္သို႔ ေရာက္ရွိလာခ်ိန္တြင္မႈ တိုင္းျပည္တဝွမ္းလံုး၌ ထင္ရွားသည့္ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ တဦးအျဖစ္ ႏိုင္ငံေရး စိတ္ထက္သန္မႈႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈတြင္ ပါဝင္လာျခင္းေၾကာင့္ ပညာေရး ခရီးလမ္းမွာ မေျဖာင့္ျဖဴးဘဲ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ေက်ာင္းသားတို႔၏ ရပိုင္ခြင္မ်ား၊ မေက်နပ္ခ်က္မ်ား အတြက္ လံႈ႔ေဆာ္ေသာေၾကာင့္ တကၠသိုလ္မွ ထုတ္ပစ္မည္ ဟူ၍ ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ၿခိမ္းေခ်ာက္ ခံခဲ့ရသည္။ အကယ္အားျဖင့္လည္း ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္မွ သံုးႏွစ္တာမွ် ယာယီ ထုတ္ပယ္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ ဤသို႔ ထုတ္ပယ္ခံရျခင္းသည္ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္း၌ တျပည္လံုးႏွံ႔ ေက်ာင္းသား သပိတ္ႀကီး ေမွာက္ခဲ့ရမႈ၏ ေလာေလာဆယ္ အေၾကာင္းရင္း တရပ္ ျဖစ္သည္။ ယင္းေက်ာင္းသား သပိတ္ႀကီးတြင္ သူသည္ ထင္ရွားေသာ ေခါင္းေဆာင္ တဦး ျဖစ္ေပသည္။ ယင္းသပိတ္ႀကီးေၾကာင့္ တႏွစ္ ပညာသင္ ပ်က္ခဲ့ရသည္။
ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္တြင္ ပညာသင္ ႏို႔ေသာက္စို႔ရင္း သူသည္ အိုးေဝ မဂၢဇင္း အယ္ဒီတာ အျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢ၏ ဒုတိယဥကၺဌႏွင့္ ဥကၺဌ အျဖစ္၊ ဗမာႏိုင္ငံလံုး ဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢကို စတင္ ထူေထာင္သူ တဦးႏွင့္ ဥကၠ႒ အျဖစ္ လည္းေကာင္း အထူးထူးေသာ ေက်ာင္းသား အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၌ ပါဝင္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။ ေက်ာင္းသား အျဖစ္ျဖင့္ပင္ ၁၉၁၈ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းတြင္ အစိုးရက ခန္႔အပ္ေသာ ယူနီဗာစီတီ အက္ဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး ေကာ္မတီ၌ အျခား ေက်ာင္းသား ကိုယ္စားလွယ္ တဦးႏွင့္အတူ ပါဝင္ခဲ့ၿပီး ယူနီဗာစီတီ အက္ဥပေဒကို အေတာ္အတန္ တိုးတက္ ေကာင္းမြန္လာေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ယင္းအက္ဥပေဒကို ျမန္မာျပည္ ဥပေဒျပဳ ေကာင္စီက ခ်မွတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ယင္းအက္ဥပေဒကို ၁၉၂၀ ခုႏွစ္ႏွင့္ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္တို႔တြင္ ေပၚေပါက္ခဲ့သည္ ျပည္လံုးႏွံ႔ ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ သပိတ္ေမွာက္မႈမ်ား၏ ေရေသာက္ျမစ္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။ သူသည္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား ဘဝတြင္ အဂၤလိပ္ သတင္းစာ၊ ျမန္မာ့ သတင္းစာမ်ားသို႔ ေဆာင္းပါးမ်ား ေပးပို႔ခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ ထိုစဥ္က ဗမာပိုင္ ဗမာဦးစီး၍ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ရက္သတၲပတ္လွ်င္ သံုးႀကိမ္ ထုတ္ေဝေသာ အမ်ိဳးသား စာေစာင္ျဖစ္သည့္ 'နယူးဘားမား' ဂ်ာနယ္၏ အယ္ဒီတာ အဖဲြ႕တြင္လည္း အတန္ၾကာ ပါဝင္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလတြင္ သူသည္ ဥပေဒတန္း တက္ေနရာမွ ႐ုတ္တရက္ ခ်က္ျခင္း ရပ္ပစ္လိုက္သည္။ ထိုသို႔ ရပ္ပစ္လိုက္ျခင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ထိုစဥ္က တခုတည္းေသာ တက္႔ကသည့္၊ အမ်ိဳးသားစိတ္ ျပင္းျပသည္႔ ႏိုင္ငံေရး ပါတီ ျဖစ္ေသာ ဒို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုး (သခင္) ၌ ပါဝင္၍ အမ်ိဳးသား လြတ္လပ္ေရးတည္း ဟူေသာ မ်ိဳးခ်စ္ လုပ္ငန္း အတြက္ အလုပ္အေကြၽး ျပဳရန္ ျဖစ္ေပသည္။
သူသည္ ယင္းႏိုင္ငံေရး ပါတီတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္ခ်ိန္ေလာက္မွ စ၍ ၁၉၄၀ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လတြင္ အဖမ္းမခံဘဲ တိုင္းျပည္ လြတ္လပ္ေရး အတြက္ ဆက္လက္ တိုက္ပဲြဝင္ရန္ ေျမလွ်ိဳး သြားသည္ အထိ ယင္းပါတီ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး အျဖစ္ ထမ္း႐ြက္ခဲ့သည္။ သူသည္ သခင္ ေခါင္းေဆာင္ တဦး အျဖစ္ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းတြင္ ဖမ္းဆီး ခ်ဳပ္ေႏွာင္ျခင္း ခံရသည္။ ထိုစဥ္က ထုတ္ျပန္ေသာ အစိုးရ ေက်ညာခ်က္ အဆိုအရ 'အစိုးရအား အၾကမ္းဖက္၍ တြန္းလွန္ ၿဖိဳခ်ရန္ လုပ္ၾကံမႈ' ကို ေခါင္းေဆာင္သူ တဦးအျဖစ္ ဖမ္းဆီးခံရျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ မ်ားမၾကာခင္မွာပင္ ျပန္၍ လြတ္လာခဲ့သည္။ သခင္ ပါတီ၏ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး အျဖစ္ သူအျပင္းအထန္ လုပ္ခဲ့သည္မွာ သံသယ ျဖစ္စရာ မလိုေပ ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ဒို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုး (သခင္ပါတီ၏ တရားဝင္ အမည္) အား ယခု လုပ္ေနသည့္ အဖ်က္အဆီး အေႏွာင့္အရွက္ လုပ္ငန္းမ်ိဳးကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေစရန္ ဖန္တီးခဲ့သူ သံုးဦး အနက္ တဦးျဖစ္ၿပီး၊ ပါတီ၏ အေရးႀကီးေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ႏွင့္ ေပၚလစီေပါင္း မ်ားစြာကို ေဖာ္ထုတ္ေရး အတြက္ တဝန္ယူခဲ့သည္ ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ထိုစဥ္က အစိုးရ မွတ္တမ္းမ်ား၌ ေရးသား ထားေလသည္။ ဗမာႏိုင္ငံလံုး ဆိုင္ရာ ေတာင္သူ လယ္သမား အစည္းအ႐ံုး၏ အလုပ္အမႈေဆာင္ ေကာင္မတီဝင္ အျဖစ္လည္း ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ ၁၉၃၉-၄၀ ခုႏွစ္ အတြင္း ေဒါက္တာ ဗေမာ္ႏွင့္ အတူ၊ ဗမာ့ လြတ္လပ္ေရး အတြက္ တိုက္ပဲြ ဝင္လိုၾကေသာ ပါတီမ်ား၊ အစိတ္အပိုင္မ်ား စုစည္ထားသည့္ ဗမာ့ ထြက္ရပ္ဂိုဏ္းကို ဦးေဆာင္ ဖဲြ႕စည္းရာတြင္ အဓိက ပုဂၢိဳလ္ တဦး ျဖစ္သည္။ သူသည္ ဗမာ့ ထြက္ရပ္ဂိုဏ္၏ အတြင္းေရးမွဴး အျဖစ္ ေျမလွ်ိဳး သြားခဲ့ရခ်ိန္ အထိ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၀ ခုႏွစ္ မတ္လတြင္ အိႏိၵယ အမ်ိဳးသား ကြန္ဂရက္ ပါတီ၏ ဖိတ္ၾကားခ်က္ အရ ယင္းပါတီ၏ ရမ္းဂါး ညီလာခံသို႔ တက္ေရာက္သည့္ သခင္ ကိုယ္စားလွယ္ အဖဲြ႕ကို ေခါင္းေဆာင္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ အိႏၵိယျပည္ရွိ ဝါယာ၊ ဗာရာဏသီ၊ အလ႞ာဟာဘတ္၊ အဂၢရာ၊ ေဒလီ၊ ပက္ရွဝါ၊ ခိုင္ဘာေတာင္ၾကား၊ လာအို၊ အမ္ရစ္ဆာ အာမက္ဒဘတ္၊ ဘံုေဘႏွင့္ ကာလ္ကတၲားၿမိဳ႕တို႔သို႔ ခရီးလွည့္ခဲ့သည္။ အိႏိၵယျပည္မွ ျပန္လာခဲ့ရၿပီးေနာက္ ျမန္မာျပည္ အတြင္း၌ နယ္ခ်ဲ႕ ဆန္က်င္ေရး၊ စစ္ဆန္႔က်င္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား အျပင္းအထန္ ေဆာင္႐ြက္ရင္း ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢ၏ ကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္၊ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ေကာင္စီဝင္ အျဖစ္ ကာလ အတန္ၾကာ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။ သူ႔အား ဖမ္းဆီးရန္ ဝရမ္း ထုတ္လိုက္ရာတြင္ သူသည္ ဝရမ္းကို တိမ္းေရွာင္ကာ ေျမလွ်ိဳးခဲ့သည္။ ဤသို႔ ဝရမ္းထုတ္သည့္ အတြက္ လူငယ္တို႔ အတြင္း၌ မၿငိမ္မသက္ ျဖစ္မႈမ်ား ေပၚထြက္ လာရေသာေၾကာင့္ ေနာင္အခါတြင္ ဝရမ္းကို ျပန္လည္ ႐ုပ္သိမ္း ခဲ့ေစကာမူ သူသည္ ေျမလွ်ိဳး၍ပင္ ေဆာင္႐ြက္ ေနခဲ့သည္။
သူသည္ တ႐ုတ္ျပည္ အမႊိဳင္ၿမိဳ႕သို႔ တိုင္းျပည္ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပဲြ အတြက္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အဆက္အသြယ္ႏွင့္ အကူအညီ ရရွိရန္ ထြက္ခြာ သြားခဲ့ၿပီး၊ ယင္းၿမိဳ႕ရွိ အျပည္ျပည္ ဆိုင္ရာ ေဒသတြင္ ႏွစ္လခန္႔ ေနထိုင္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ျမန္မာျပည္ရွိ ရဲေဘာ္မ်ား၏ စီစဥ္ေပးခ်က္ အရ၊ ဂ်ပန္ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ရကာ ဂ်ပန္တို႔က လာေရာက္၍ သူ႔အား တိုက်ိဳၿမိဳ႕သို႔ ေခၚသြားခဲ့သည္။ တိုက်ိဳၿမိဳ႕တြင္ သံုးလခန္႔ ေနရၿပီးေနာက္ ဂ်ပန္တို႔ ေပးအပ္လိုက္ေသာ စီမံကိန္းကို ျမန္မာျပည္ရွိ ရဲေဘာ္မ်ား သိရွိေစရန္ ၁၉၄၀ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းတြင္ ျမန္မာျပည္သို႔ ျပန္လာခဲ့ရသည္။ မ်ားမၾကာခင္တြင္ သူသည္ တိုက်ိဳသို႔ ျပန္သြားခဲ့သည္။ ျမန္မာျပည္တြင္း၌ ေတာ္လွန္ ထ႔ကေရးကို ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္ေရး အတြက္ ဂ်ပန္တို႔၏ စစ္သင္တန္းသို႔ တက္မည့္ ပထမ အသုတ္ လူငယ္တစုကို သူႏွင့္ တပါတည္း ေခၚေဆာင္ သြားခဲ့သည္။
၁၉၄၂ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းတြင္ သူသည္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ခဲ့ၿပီး ဂ်ပန္တို႔၏ အကူအညီျဖင့္ ဗမာ့ လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ (ဘီအိုင္ေအ) ကို ထိုၿမိဳ႕၌ ဖဲြ႕စည္းခဲ့သည္။ ဂ်ပန္တို႔ ျမန္မာျပည္ကို ဝင္ေရာက္ တိုက္ခိုက္သည့္ အခါတြင္ သူသည္ ဂ်ပန္တို႔ႏွင့္ အတူ ျမန္မာျပည္သို႔ ခ်ီတက္ လာခဲ့သည္။ ဂ်ပန္ျပည္၌ ရွိစဥ္ကပင္ သူႏွင့္ သူ႔ရဲေဘာ္တို႔သည္ ဂ်ပန္တို႔ႏွင့္ ပဋိပကၡ ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္ ျဖစ္ရာ ဂ်ပန္တို႔ ျမန္မာျပည္တြင္းသို႔ ခ်ီတက္ ဝင္ေရာက္ခဲ့ၿပီး၊ ျမန္မာျပည္သူတို႔အား ပို၍ ပို၍ ႏွိပ္စက္ကလူ ျပဳလာခ်ိန္တြင္မူ ပဋိပကၡ ျဖစ္မႈသည္ ပိုမို ျပင္းထန္ လာခဲ့ေလသည္။ သူသည္ ျမန္မာျပည္တြင္းသို႔ ျပန္မဝင္ခင္ႏွင့္ ဂ်ပန္တို႔ ရန္ကုန္ကို သိမ္းပိုက္ ၿပီးခ်ိန္တို႔တြင္ ဂ်ပန္ ဆန္႔က်င္ေရး လုပ္ငန္းကို စည္း႐ံုး လုပ္ေဆာင္ရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ေသာ္လည္း အထမေျမာက္ခဲ့ေခ်။ သို႔ေသာ္ ဗမာ့ လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္တြင္း၌ ဂ်ပန္ ဆန္႔က်င္ေရး စိတ္ဓာတ္မ်ား ရွိေနေၾကာင္းကိုမူ တိုင္းျပည္က ေကာင္းစြာ သိရွိ ေနခဲ့ေပသည္။ ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ ထိုစဥ္က ဂ်ပန္စစ္ဗိုလ္ ဦးစီးေသာ ဘီအိုင္အ၏ အာဏာၾသဇာျဖင့္ စစ္ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဖဲြ႕စည္းခဲ့ေသာ 'ဘီအိုင္ေအ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖဲြ႕' အခ်ိဳ႕၏ အလြန္အကြၽံ ျပဳမႈတို႔ကို ခ်က္ေကာင္းယူကာ ဘီအိုင္ေအ အေပၚ ဆန္႔က်င္သည့္ ႏိုင္ငံေရး ရန္သူမ်ား၏ မသမာေသာ အၾကံအစည္ ျပဳမူခ်က္မ်ားေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ ဘီအိုင္ေအကို ဗမာ့ ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္ (ဘီဒီေအ) အျဖစ္ ျပန္လည္ ဖဲြ႕စည္းခဲ့သည္။ တပ္အင္အားကိုလည္း ေလ်ာ့ခ်ခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဗိုလ္မွဴးႀကီး အဆင့္ျဖင့္ ဗမာ့ ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္ကို ႀကီးမွဴး ကြပ္ကဲ ခဲ့ေလသည္။
၁၉၄၃ ခုႏွစ္၊ မတ္လတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေဒါက္တာဗေမာ္တုိ႔သည္ အျခားပုဂၢဳိလ္ ႏွစ္ဦးႏွင့္အတူ၊ တုိက်ဳိၿမိဳ႕သုိ႔ လာေရာက္ရန္ ဖိတ္ၾကားျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွာ (ေမဂ်ာဂ်င္နရယ္) ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကေလး အဆင့္သုိ႔ တုိးျမႇင့္ျခင္း ခံရသည္။ ဂ်ပန္ဘုရင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံခဲ့ရၿပီး၊ တတိယအဆင့္ တက္ေနတံဆိပ္ ခ်ီးျမႇင့္ျခင္း ခံခဲ့ရေလသည္။ တုိက်ဳိၿမိဳ႕မွ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာခဲ့ၿပီးေနာက္၊ တုိက်ဳိျပန္မ်ားအား ဂုဏ္ျပဳသည့္ ဧည့္ခံပြဲ တခုတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ျမန္မာျပည္သုိ႔ ေရာက္ရွိလာေတာ့မည့္ လြတ္လပ္ေရးသည္ အနည္းႏွင့္ အမ်ား အမည္ခံ လြတ္လပ္ေရး ျဖစ္လိမ့္မည္ ဟူ၍ အရိပ္အ႕မက္အားျဖင့္ ေျပာဆုိခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ျမန္မာျပည္ ကာကြယ္ေရးႏွင့္ သူကိုယ္တုိင္ ေသနာပတိ အျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္ေနေသာ ဘီဒီေအတုိ႔ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ျပႆနာမ်ားကုိ တင္ျပေရး အတြက္ လြတ္လပ္ေရး ျပင္ဆင္မႈ ေကာ္မရွင္တြင္ ပါဝင္ ခန္႔အပ္ျခင္း ခံရသည္။ ထုိေနာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံအား လြတ္လပ္ေရး ေပးသည္ဆုိေသာ အခမ္းအနားတြင္ သူသည္ ေမဂ်ာဂင္နရယ္ (ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကေလး) အဆင့္ျဖင့္ စစ္ဝန္ႀကီး ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး၊ လြတ္လပ္ေရး တႏွစ္ေျမာက္သည့္ ေန႔တြင္ ဂ်ပန္အစုိးရက အပ္ႏွင္းေသာ ပထမဆင့္ ရတနာတံဆိပ္ကုိ အျခား ပုဂၢဳိလ္မ်ားႏွင့္အတူ ရရွိခဲ့ေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဗမာ့ လြတ္လပ္ေရး ႏွစ္ပတ္လည္ အခမ္းအနားတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အမည္ခံ ဗမာ့ လြတ္လပ္ေရးကုိ ဖြင့္ဟ တုိက္ခုိက္ရင္း၊ ဂ်ပန္ ဆန္႔က်င္ေရး မိန္႔ခြန္းကုိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မိန္႔ၾကားခဲ့ေလသည္။ ထုိမိန္႔ခြန္းသည္ တုိက်ဳိၿမိဳ႕ရွိ ဂ်ပန္အစုိးရ ရပ္ကြက္၌ပင္ ဂယက္႐ုိက္ ေစခဲ့သည္ဟု အဆုိ ရွိေပသည္။
၁၉၄၃ ခုႏွစ္တြင္ သူသည္ ဂ်ပန္ ဆန္႔က်င္ေရး၊ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ငန္းကုိ စည္း႐ုံးရန္ ထပ္မံ ၾကံစည္ အားထုတ္ခဲ့ရာ ၁၉၄၄ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လတြင္ ဖက္ဆစ္ ဆန္႔က်င္ေရး ျပည္သူ႔ လြတ္လပ္ေရး အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကုိ ေအာင္ျမင္စြာ ဖြဲ႕စည္းႏုိင္ ခဲ့ေလသည္။ ၁၉၄၄ ခုႏွစ္ အကုန္ေလာက္တြင္ သူသည္ မဟာမိတ္ စစ္ဌာနခ်ဳပ္ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ရခဲ့သည္။ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ သူသည္ ဂ်ပန္ စစ္ဝါဒီတုိ႔အား တိတိလင္းလင္း ေတာ္လွန္သည္။ ေတာ္လွန္ေရး တုိက္ပြဲကုိ ေရွ႕ေဆာင္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလတြင္ သူႏွင့္ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ ပုဂၢဳိလ္ ၁၀ ဦးသည္ ကႏၵီၿမိဳ႕သုိ႔ သြား၍ ၿဗိတိသွ် ဦးစီးမႈ ေအာက္ရွိ ျမန္မာ စစ္တပ္ႏွင့္ (ပီဘီအက္ဖ္) ေခၚ မ်ဳိးခ်စ္ ဗမာ့ တပ္မေတာ္ (ထုိစဥ္က ဂ်ပန္ကုိ ေတာ္လွန္သည့္ ျမန္မာတုိ႔၏ တပ္မေတာ္အမည္) ကုိ ပူးေပါင္းေရး အတြက္ သေဘာတူ စာခ်ဳပ္ ခဲ့ၾကသည္။ ၿဗိတိသွ် အစုိးရ၏ ကုိယ္စား ေလာ့ဒီလူဝီေမာင္ ဘက္တန္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ အဆင့္ျဖင့္ ဗမာ့ တပ္မေတာ္ ဒုတိယ ေသနာပတိခ်ဳပ္ (ဒပ်ဴတီ အင္စပက္တာ ဂ်င္နရယ္) အျဖစ္ ခန္႔အပ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူသည္ ရာထူးကုိ မိမိလက္ေထာက္ ပုဂၢဳိလ္မ်ားထဲမွ ပုဂၢဳိလ္ တဦးအား ခန္႔အပ္ေစၿပီး တုိင္းျပည္ လြတ္လပ္ေရး အတြက္ ဆက္လက္ ႀကိဳးပမ္းရန္ တပ္မေတာ္မွ ထြက္ခဲ့ေလသည္။ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လတြင္ သူသည္ ဖက္ဆစ္ ဆန္႔က်င္ေရး ျပည္သူ႔ လြတ္လပ္ေရး အဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ ဥကၠ႒ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ထုိေနာက္ တဖန္ ကုိယ္စားလွယ္ ေပါင္း ၁,၃၀၀ ႏွင့္ စတင္ ဖြင့္လွစ္ေသာ ေန႔တြင္ လူထုပရိသတ္ တသိန္းနီးပါး တက္ေရာက္ခဲ့ေသာ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ၌ က်င္းပသည့္ ဖဆပလ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ ပထမေျမာက္ ညီလာခံတြင္ ဥကၠ႒ အျဖစ္ပင္ အေ႐ြးခံရျပန္သည္။ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလတြင္ ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီ၌ ပါဝင္ ေဆာင္႐ြက္ေရး အတြက္ ပုဂၢဳိလ္ ၁၁ ဦး၏ အမည္ကုိ တင္သြင္းရန္ အေၾကာင္းၾကားျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဘုရင္ခံထံမွ ေက်နပ္ေလာက္ေသာ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားကုိ မရေသာေၾကာင့္ သူသည္ အမည္ တင္သြင္းခ်က္ကုိ ျပန္လည္ ႐ုပ္သိမ္း ခဲ့ေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ ယင္းသုိ႔ ျပန္လည္ ႐ုပ္သိမ္းလုိက္ျခင္းမွာ သူႏွင့္ သူဥကၠ႒ အျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္ေနေသာ ဖဆပလ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္တုိ႔၏ ေနာက္ရွိ ျပည္သူတုိ႔၏ အလုိအရ ေဆာင္႐ြက္ျခင္း ျဖစ္ေလရာ၊ ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံရွိ ၿဗိတိသွ် အစုိးရကပင္လွ်င္ ဖဆပလ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ လူထု ေထာက္ခံမႈ ရရွိပုံကုိ ၿဗိတိသွ် ပါလီမန္ အတြင္း၌ မလြဲသာဘဲ ဝန္ခံခဲ့ရၿပီး၊ ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီတြင္းသုိ႔ ဝင္ႏုိင္ေစရန္ ဖဆပလ အတြက္ တံခါးဖြင့္ထား ေနေသးဆဲပင္ ျဖစ္ေပသည္။
ယမင္းစာေပက ႏိုင္ငံေရး စာေပ ခြင့္ျပဳခ်က္ အမွတ္ (၂၈၂) နဲ႔ ပံုႏွိပ္ ျဖန္႔ခ်ိလိုက္တဲ့၊ ေမာင္ျမဦး ျမန္မာျပန္ခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကိုယ္တုိင္ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားခဲ့တဲ့ "ျမန္မာ့ စိန္ေခၚသံ" (Burma's Challenge by Aung San) စာအုပ္မွ "နိဒါန္းနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အတၴဳပၸတၲိအက်ဥ္း" ကို ျပန္လည္ ကူးယူ လႊင့္ေပးလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
-----------------------------------------------------------------
အသက္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ က်န္းမာေရးႏွင့္ ျပည့္စုံလွ်င္ လက္ခံရန္ ရွိျခင္း
ျမန္မာျပည္ ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္သို႔ ဝင္ေရာက္ စစ္မႈထမ္းရန္ ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမန္မာ့ ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္ ေသနာပတိႀကီး ကာနယ္ ေအာင္ဆန္းက အသံလႊင့္ ေျဖဆုိသည္မွာ ေအာက္ပါအတုိင္း ျဖစ္ေၾကာင္း။
ယေန႔ ျမန္မာ့ ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္ အေၾကာင္း ေျပာရသည့္ အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ အထူးပဲ ဝမ္းေျမာက္ပါတယ္၊ ျမန္မာ့ ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး နားမရွင္းတာေတြ သိခ်င္တာေတြ ရွိတာ သိေပမယ့္ ေျပာဖုိ႔ ရွင္းဖုိ႔ တပ္မေတာ္ အခြင့္အလမ္း ရွာ၍ မရေသးတဲ့အတြက္ အသာပဲ ေရငုံေနခဲ့ရတယ္၊ ယေန႕ ေျပာခြင့္ရတဲ့အခါ ျမန္မာ့ ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္ အေၾကာင္း အေတာ္အတန္ ေျပာျပရတာေပါ့။
နီပြန္ နန္းရင္းဝန္ႀကီး တိုဂ်ဳိက ျမန္မာျပည္ဟာ နီပြန္ျပည္၏ စိတ္ေန စိတ္ထား ဝါဒတုိ႔ကုိ နားလည္ သေဘာက်ၿပီး ၎တုိ႔ႏွင့္ အေရွ႕အာရွ ေခတ္သစ္ ထူးေထာင္ေရးမွာ ပါမယ္ဆုိရင္ လြတ္လပ္ေသာ တုိင္းႏုိင္ငံ အေနအထားမ်ဳိး ျဖစ္ပါေစမယ္လုိ႔ ကတိ ေပးထားတယ္။ ဒီ ကတိဟာ ေပါ့ေပါ့ဆဆ ေပးတဲ့ကတိ မဟုတ္ဘူး၊ ဒီ ကတိဟာ နီပြန္ျပည္ႀကီးရဲ႕ အစိုးရ အဓိကရ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး တကမာၻလုံး ေၾကညာထားတဲ့ ကတိ ျဖစ္တယ္။ ဒီကတိဟာ ျမန္မာေတြ ဒီအတုိင္း ထုိင္ေနၾကလုိ႔ ရတာ မထင္ၾကနဲ႔၊ ပထမဆုံး ၿဗိတိသွ်နဲ႔ နီပြန္ စစ္မျဖစ္ခင္က ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး လုပ္ငန္းကုိ အသက္နဲ႔ လဲၿပီး ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ၾကတဲ့ သာယာဝတီ သူပုန္လုိ လူမ်ဳိးေတြ၊ ျမန္မာျပည္က လူငယ္ေတြ နီပြန္ျပည္ကို သြားၿပီး စစ္ပညာသင္၊ ျမန္မာျပည္ အေၾကာင္း တုိက္တြန္း၊ ျမန္မာျပည္က သိလုိတဲ့ ျမန္မာျပည္ အေၾကာင္းေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွာေပး၊ ေနာက္စစ္ျဖစ္တဲ့ အခါလဲ ဒုိးတူေပါင္ဖက္ ေရွာက္လုပ္၊ တုိက္ခုိက္မႈ အမ်ဳိးမ်ဳိးကူ၊ ျမန္မာလူမ်ဳိး ေတြကလဲ ဝုိင္းဝန္း ေထာက္ပံ့ခဲ့တာေၾကာင့္ ဒီ ကတိ ေပးတယ္ မွတ္ပါ၊ အလကား ထုိင္ေနရင္း ရတယ္ မထင္နဲ႔ လုပ္တဲ့လူေတြ ရွိလုိ႔ ရတယ္မွတ္ပါ။
မျငင္းႏုိင္ေသာ အခ်က္တရပ္
အဲဒီ နန္းရင္းဝန္ႀကီး တုိဂ်ဳိ၏ ကတိအတုိင္း ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေတာ့မယ္လုိ႔ ဆုိၾကပါစုိ႔၊ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးတုိင္း ဘာက က်ဳပ္တုိ႔ တုိင္းျပည္ စၾကမလဲ၊ ယခု အစုိးရ အဖြဲ႕က အေတာ္အတန္ ျမန္မာျပည္ ေခတ္သစ္ ထူေထာင္ေရး အတြက္ လုပ္ငန္း အစီအစဥ္ေတြ ေျပာသြားတာ ၾကားလုိက္ပါရဲ႕၊ ဒါေပမဲ့ ဒီအစီအစဥ္ေတြ လုပ္ျဖစ္ပါၿပီတဲ့ တေန႔ ဒီဟာေတြကုိ ကာကြယ္ဖုိ႔ အားမရွိရင္ ဘယ္မွ အသုံးက်ေတာ့မလဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ကာကြယ္ေရးသည္ ပထမ၊ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးသည္ ျမန္မာျပည္ ကာကြယ္ေရး အေပၚ တည္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမန္မာ့ ကာကြယ္ေရးသည္ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ ညီမွ်၏၊ ဒီအခ်က္ကုိ ဘယ္သူမွ မျငင္းႏိုင္ဘူး၊ ျမန္မာ့ အဓိက ျပႆနာဟာ ျမန္မာ့ ကာကြယ္ေရးပဲလုိ႔ တထစ္ခ် မွတ္လုိက္ပါ။
ကိုင္း … ျမန္မာ့ ကာကြယ္ေရး လုပ္ၾကစုိ႔၊ ဘယ္လုိ လုပ္ၾကမလဲ၊ ျမန္မာ့ ကာကြယ္ေရး ဆုိေပမယ္လုိ႔ နားလည္ မလြဲၾကနဲ႔ေနာ္၊ ေရွ႕မွာ ျမန္မာ့ ကာကြယ္ေရး သက္သက္ႀကီး မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ျမန္မာ့ ကာကြယ္ေရးဟာ အေရွ႕အာရွတုိက္ ကာကြယ္ေရးမွာ အက်ဳံးဝင္ပုံကုိ တေန႔က ေက်ာင္းဆရာေတြကို ျမန္မာ့ ကာကြယ္ေရး အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပတုန္းက ရွင္းခဲ့ၿပီ၊ ကာကြယ္ေရး ဆုိတာမွာလဲ ရန္သူက တခ်က္ခုတ္လွ်င္ က်ဳပ္တုိ႔က ႏွစ္ခ်က္ ျပန္ခုတ္မယ္၊ ရန္သူက က်ဳပ္တုိ႔ ျပည္ တုိက္မယ္ ဆုိရင္ က်ဳပ္တုိ႔ အရင္ ဦးေအာင္ တုိက္မယ္၊ အဲဒီ ကာကြယ္ ေရးမ်ဳိး။ ဒီ ကာကြယ္ေရးမ်ဳိး အတြက္ ဆုိရင္ လူလဲ မ်ားဖုိ႔ လုိတယ္။ လူေတြ စိတ္ဓာတ္လဲ ရင့္ဖုိ႔ လုိတယ္။ လက္နက္ ကိရိယာ ခဲယမ္းမီးေက်ာက္လဲ ျပည့္စုံဖုိ႔ လုိတယ္။ ျမန္မာျပည္ဟာ လူဦးေရ နည္းေတာ့ ျမန္မာ့ ကာကြယ္ေရးဟာ ျမန္မာတုိင္း ျမန္မာတုိင္း ကေလးမွ အစ အဖုိးႀကီး အမယ္ႀကီးထိ အားလုံး ပါႏုိင္မွ ျမန္မာ့ ကာကြယ္ေရးဟာ ေတာင့္တင္းမွာ။ ဘယ္လုိ ပါရမလဲ ဆုိရင္ စစ္တုိက္တယ္ ဆုိတာဟာ စစ္သားခ်ည္းနဲ႔ မၿပီးဘူး၊ ရိကၡာ ေထာက္ဖုိ႔၊ ရိကၡာ စုိက္ပ်ဳိး စုေဆာင္းေရး၊ ရိကၡာ တင္ပုိ႔ေရး အစရွိသျဖင့္ စစ္တုိက္ျခင္းနဲ႔ တုိက္႐ုိက္ မဆုိင္တဲ့ အလုပ္ေတြ တုိင္းျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရး အင္အားကုိ စစ္အင္အားနဲ႔ ညီမွ်ေအာင္ လုပ္ဖုိ႔ေတြ အတြက္ အားလုံး ေယာက္်ား၊ မိန္းမ မက်န္လုပ္မွ ျဖစ္မယ္၊ ဒါက အၾကမ္း ေျပာျပျခင္းပဲ၊ တေန႔ကလဲ ကာကြယ္ေရး အေၾကာင္း အေတာ္အတန္ ေျပာခဲ့ၿပီ။
လြတ္လပ္ေရး လက္တလွမ္း
သုိ႔ေပမယ့္ ခုေျပာခဲ့တဲ့ဟာေတြ လုပ္ဖုိ႔ ေနေနသာသာ က်ဳပ္တုိ႔မွာ ကာကြယ္ေရးဖုိ႔ အခ်က္ဘာမွ မရွိေသးဘူး၊ အားလုံး စလုံးေရက စရမယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ယခုႏွစ္အဖုိ႔မွာ အရင္ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္မွ စစ္ထုတ္ၿပီး စနစ္က်က် အသစ္ဖြဲ႕တဲ့ ျမန္မာ့ ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္ဟာ ပထမ စလုံးေရ စျခင္းပဲ။ အစကရွိတဲ့ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ဟာ အမွန္ ေျပာရရင္ေတာ့ အသင့္အတင့္ေလာက္ အသုံးက်ပါရဲ႕၊ ဒါေပမဲ့ တျခား သြားတိုက္ႏုိင္တဲ့ အရည္အခ်င္း မရွိဘူး။ ၿပီးေတာ့ ေခတ္ပ်က္ႀကီးမွာ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း က်ဖမ္း စီစဥ္ရတာမုိ႔ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီအတုိင္းသာ ဆက္သြားမယ္ ဆုိရင္ ဒီ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ဟာ ျမန္မာျပည္က အားကိုးႏုိင္တဲ့ တပ္လဲ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာေတြ အၿမဲ ရင္ေလးေနတဲ့ တပ္မ်ဳိး အျဖစ္သာ ရွိေနတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ကုိ ဘာလုိ႔ မေခၚဘဲ ျမန္မာ့ ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္ ျဖစ္လာသလဲ။ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရးသည္ ယခင္က ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အဓိက ရည္႐ြယ္ခ်က္၊ အခု ဒီ လြတ္လပ္ေရး ရဖုိ႔ ကိစၥဟာ အဓိက မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ရေတာ့မယ္၊ လက္တလွမ္းပဲ လုိေတာ့တယ္။ ရၿပီး ဘယ္လုိ ကာကြယ္ရမယ္ ဆုိတာက ပုိၿပီး အေရးႀကီး လာၿပီ၊ အဲဒါေၾကာင့္ ေရွ႕အနာဂတ္ကို ေျမႇာ္ကုိးၿပီး ရာဇဝင္ အေၾကာင္းေထာက္လုိ႔ ျမန္မာ့ ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္လုိ႔ အမည္ေပးတာပဲ။ တျခား အထင္လြဲ ေနစရာ မလုိပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ နာမည္ အေရးမႀကီးပါဘူးဗ်ာ၊ လူ အေရးႀကီးပါတယ္။ လုပ္တဲ့လူေတြ လုပ္တဲ့လူေတြ အဲဒီ ျမန္မာ့ ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္တြင္သာ ယခုႏွစ္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ခံခဲ့သလား၊ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီျပင္ဟာေတြလဲ လုပ္ထားပါတယ္။ ပထမ အေရးႀကီးဆုံးက အၿမဲ တပ္ႀကီးပဲ၊ လုပ္လွ်င္ လုပ္ျခင္း အဲဒီ တပ္ေတြကုိ ဗုိလ္လုပ္ႏုိင္တဲ့ လူေတြ အလုံအေလာက္ ရွိဖုိ႔ လုိတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ မဂၤလာဒုံမွာ ယခုႏွစ္ ဗုိလ္သင္တန္း ဖြင့္ၿပီး အေျမာက္အျမား သင္ေပးေနတယ္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ဒီ ျမန္မာ့ ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္ႀကီး အတြက္ စည္းကမ္းစနစ္ေတြ လုပ္၊ ရိကၡာေတြေထာက္ ေရွ႕ေျပး တပ္မေတာ္ လုပ္ငန္းဆုိင္ရာ ဌာနႀကီး အျဖစ္နဲ႔ (ေဟဘီခ်ဳိတု) ေခၚတဲ့ေနာက္ ကာကြယ္ေရး ဝန္ႀကီး႐ုံး ျဖစ္မယ့္ ႐ုံးကုိလဲ တည္ေထာင္ ထားပါတယ္။ ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕မွာေတာ့ တပ္ေတြ ခ်ထားၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္တုိင္ပဲ အုပ္ခ်ဳပ္ ေနရပါတယ္။ အားလုံး ျမန္မာ ဗုိလ္ေတြနဲ႔ ျမန္မာ့တပ္ေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္ ေနၾကပါတယ္။ နီပြန္ အတုိင္ပင္ခံေတြကလဲ စစ္ေရး နည္းနာေတြကို ကူညီ သင္ျပ ေပးၾကပါတယ္။ အဲဒါေတြဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စလုံးေရ စျခင္းပဲ။ ေရွ႕ကို တျဖည္းျဖည္း လူေတြတုိး တပ္ေတြခ်ဲ႕ လက္နက္ေတြတုိး တင့္ကားေတြ အေျမာက္ႀကီး ေတြ ေလယာဥ္ပ်ံေတြ ရေအာင္ တဆင့္ တဆင့္ ႀကိဳးစား ၾကရလိမ့္မယ္။ ယခု လာမယ့္ ႏွစ္အတြက္ တပ္ကုိ တုိးခ်ဲ႕ရအုံးမယ္။ ဒါေပမဲ့ စစ္သား အသစ္ေတြ မၾကာမီ ေခၚေတာ့မယ္။ ဒါ ျမန္မာေတြ အားလုံးရဲ႕ တာဝန္ပဲ။ ဟုိ အရင္တုန္းက ျမန္မာျပည္ ကာကြယ္ေရး အတြက္ ျမန္မာ့ လက္ထဲအပ္ပါ။ ျမန္မာေတြ ကုိယ့္ျပည္ ကုိယ္ ကာကြယ္ခ်င္ လြန္းလုိ႔ပါ။ လက္နက္သာ အပ္စမ္းပါ။ တုိက္ျပပါမယ္လုိ႔ ျမန္မာေတြက ေျပာေနၾကတယ္။ ကုိင္း … လက္ေတြ႕ စမ္းၾကည့္မယ္။ ခု … ခင္ဗ်ားတုိ႕ ဒီအခြင့္အေရးေတြ ရေတာ့မယ္။ ယူၾကမလား၊ တပ္ထဲ ဝင္ၾကမလား၊ ေျပာၾကစမ္း။ တုိ႔ျမန္မာ တုိ႔စစ္ထဲ မဝင္ခ်င္ၾကတဲ့ လူေတြမ်ားရင္ ျမန္မာျပည္ဟာ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ မထုိက္တန္ဘူး။ အရင္တုန္းက ေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြလဲ အပုိပဲ၊ ေရွးတုန္းက ရာဇဝင္ကုိ ျပန္ေျပာင္း ေျပာေနရင္လဲ ယုံတမ္းစကား ျဖစ္ေနမွာပဲ၊ ေရွးက ျမန္မာ သူရဲေကာင္း ေတြ ေျမႀကီးထဲကေနၿပီး ရွက္စရာ ျဖစ္ေနမွာ သတိထားၾကေနာ္။
ကုိယ္ေတြ႕ (မ်က္ျမင္တခု)
ေရွးက ျမန္မာေတြကေတာ့ တကယ့္ ေယာက္်ားေတြပဲ၊ ဒါ စာေတြ႕တင္ မဟုတ္ဘူး။ ကုိယ္ေတြ႕ မ်က္ျမင္ ယုိးဒယားျပည္ ေနတုန္းက ေရွးျမန္မာ စြမ္းပကား သတၲိ လက္ရာေတြ ျမင္သိခဲ့ရသည္။ ယုိးဒယားျပည္မွ ေတာေတာင္ အတန္တန္ ေက်ာ္ၿပီး က်ဳပ္တုိ႔ လာခဲ့ၾကရလုိ႔ ေရွးတုန္းက ဘုရင့္ေနာင္တုိ႔ အေလာင္းဘုရားတုိ႔ႏွင့္ စစ္သည္ေတာ္မ်ား၏ ဇြဲသတၲိကုိ အဖန္ဖန္ ခ်ီးက်ဴးမိတယ္။ အဲသလုိ ျမန္မာေတြ ျမန္မာ့ သတၲိကုိ ျပၾကစမ္းပါ။ ျမန္မာျပည္ဟာ လူသတ္မႈ စတဲ့ အမႈအခင္းမ်ား အေမရိကန္ျပည္ ခ်ီကာဂုိၿပီးရင္ ဒုတိယ စြဲတယ္လုိ႔ ၾကားဖူးတယ္။ ျမန္မာ ျမန္မာခ်င္း သတ္ျဖတ္ တုိက္ခုိက္တာဟာ ျမန္မာ့ သတၲိ အစစ္ မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာျပည္လည္း အက်ဳိး မရွိဘူး။ သည္လုိ လုပ္မယ့္ အစား ျမန္မာျပည္ အတြက္ ကမာၻမွာ ထြက္ၿပီး မုိက္ျပ လုိက္စမ္းပါ။ ဒါမွ ရာဇဝင္ေျပာင္မွာ၊ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ ေတြ႕ခဲ့သလုိေတာ့ မေတြ႕ပါ ရေစနဲ႔ ေတာ့။ ႐ြာေတြ ႐ြာေတြ ျဖတ္လာခဲ့တယ္။ ဒီ႐ြာက လူေတြရဲ႕ သတၲိေတာ့ စိတ္ခ် လူဆုိးႀကီးပဲ။ စစ္ထဲ လုိက္မယ့္လူ ထြက္စမ္း ဆုိေတာ့ ႏွစ္ေယာက္၊ သုံးေယာက္ထဲ ဒါေတာင္ ျပန္ထြက္ေျပး လုိက္ၾကေသးတယ္။ တက္လူ ဆုိတဲ့ လူငယ္ေတြ ေဘာင္းဘီနီ အက်ႌနီေတြနဲ႔ ေတြ႕ပါရဲ႕၊ စစ္ထဲ လုိက္ရမယ္ ဆုိေတာ့ တီ ဆားနဲ႔ တုိ႔သလုိ ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ကုန္ၾကတာေတြ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ အဲဒါမ်ဳိး ျဖစ္ရင္ ျမန္မာျပည္မွာ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ မထုိက္တန္လုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ တထစ္ခ် ဆုိတယ္။ ဒီလုိ ျပည္မ်ဳိး က်ဳပ္ေတာ့ျဖင့္ မေနေတာ့ဘူး။ ဒါမ်ဳိးေတြ ထပ္မေတြ႕ပါရေစနဲ႕ ဒီတခါေတာ့ ဝင္ၾကစမ္းပါ၊ မ်ားမ်ားစားစား ဝင္ခ်င္တဲ့ သူေတြ မ်ားလြန္းလို႔ ျပန္လႊတ္ လုိက္ရတယ္ ဆုိတာကုိ ၾကားခ်င္ပါတယ္။ လူလုိေနတယ္ ဆုိတာ မၾကားခ်င္ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ယခု ျမန္မာ့ ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္ ထပ္ခ်ဲ႕မယ္၊ ထပ္ခ်ဲ႕ရင္ ျမန္မာေတြ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ရွိၿပီး က်န္းမာေရးနဲ႔ ျပည့္စုံတယ္ ဆုိရင္ ဝင္ႏုိင္တယ္။ လက္ခံဖုိ႔ အသင့္ပဲ ဝင္ၾကစမ္းပါ။ ေထာင္လုိက္ ရာလုိက္ ေသာင္းလုိက္၊ ဒါေပမဲ့ တခုေတာ့ နားလည္ ေစခ်င္တယ္။ ဒီ စစ္တပ္ေတြကို ေငြ လုိခ်င္လုိ႔၊ လခ လုိခ်င္လုိ႔၊ ရာထူး လုိခ်င္လုိ႔ေတာ့ အလကားပဲ။ ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာျပည္ ကာကြယ္ေရး အတြက္ မည္၍ မည္မွ် စိတ္အား ထက္သန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ရာထူးက စၿပီး ခန္႔ပါလုိ႔ လာေျပာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွ မခန္႔ဘူး။ ဘယ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စစ္ထဲ တန္းဝင္ဝင္ခ်င္း စစ္ဗုိလ္ ျဖစ္ခ်င္လုိ႔လဲ မဟန္ဘူး။ တခ်ဳိ႕က စစ္ပညာ နည္းနည္း ရဖူးပါရဲ႕ ရတာက စစ္ၾကပ္ေလာက္၊ ျဖစ္ခ်င္တာက ဗုိလ္ႀကီးေလာက္ အဲဒါမ်ဳိးေတြ ေတြ႕ရတယ္။
လခကို မေမွ်ာ္ရဟု ဆုိျခင္း
စစ္သား လုပ္တဲ့ လူေတြကလဲ လခ နည္းတယ္။ အစားအေသာက္လဲ ဆုိးတယ္။ အေန ၾကပ္တယ္ ဆုိရင္ပဲ ခ်ဴသံပါေအာင္ ညည္းလာတာပဲ။ တခ်ဳိ႕လဲ ထြက္ခ်င္တယ္ ျဖစ္လာၾကတယ္။ ဒါမ်ဳိးေတြ ေနာက္ထပ္ မၾကားရ မေတြ႕ရပါေစနဲ႔၊ လာတဲ့ လူေတြဟာ ဒါေတြ နားလည္ၿပီး ေငြမမက္ ရာထူးမမက္ ျမန္မာျပည္သက္သက္ သမားေတြ လုိခ်င္တယ္။ ဒီ တပ္ဟာ လာဘ္စားမယ့္ လူေတြ၊ ေငြလုိတဲ့ လူေတြ၊ ရာထူးမက္တဲ့ လူေတြ၊ ေဆြမ်ဳိးေတြ အလုပ္ေပးမယ့္ လူေတြ၊ လုိခ်င္တဲ့ တပ္ မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာ့ ကာကြယ္ေရးအတြက္ ျမန္မာျပည္မွာ ေငြအမ်ားဆုံး သုံးရမယ္ မွန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ လခေတြ အေပၚမွာ မသုံးဘူး။ ဒါက ေရွး အဂၤလိပ္ စနစ္ဟန္ကုိ မက်လုိ႔ အဂၤလိပ္ေတြ ေခြးေျပး ဝက္ေျပး ေျပးကုန္ၾကရၿပီ မဟုတ္လား။ နီပြန္ စစ္တပ္လုိ စိတ္ဓာတ္ ထက္သန္တဲ့ လူေတြ ရွိေအာင္ လုပ္ရမယ္။ လခကုိ ပဓာန မထားရဘူး။ နီပြန္ တပ္မွာ စစ္သားတေယာက္ ေလးက်ပ္၊ ေလးက်ပ္ အဲ ေျခာက္က်ပ္သာ ရတယ္။ အဲဒါေတြကို အားက်ရမယ္။ လခေတြေပၚ နည္းနည္းသုံး၊ လက္နက္ေတြ ခဲယမ္း မီးေက်ာက္ေတြ အေပၚ အမ်ားဆုံးသုံး၊ ဒါမွ ပထမတန္း စစ္တပ္ရမွာ၊ အဲဒါမွ ကြၽန္ေတာ္ အစက ေျပာသလုိ ရန္သူက တခ်က္ခုတ္လွ်င္ ႏွစ္ခ်က္ ျပန္ႏွက္ႏုိင္မွ ရန္သူ မတုိက္ခင္ ကိုယ္က ဦးေအာင္ တုိက္ႏုိင္မွာ။
အဲဒီ စစ္သား စုေဆာင္းေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ စကား အလ်ဥ္းသင့္သလုိ ေျပာစရာ တခု က်န္ေသးတယ္၊ အဲဒါဟာ အရင္တုန္းက ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္မွာ ပါတဲ့ လူေတြ အမ်ားအျပားထဲမွာ မထြက္ခ်င္ဘဲ မက်န္းမာလုိ႔ လူအုိေနလုိ႔ ဆုိၿပီး တပ္က ထြက္ခုိင္းရတာေတြ ရွိတယ္၊ အဲဒီ လူေတြကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျပန္၍ မၾကည့္ႏုိင္ခဲ့ဘူး၊ သူတို႔ ေနာင္ေရး အတြက္လည္း ဘာတခုမွ မလုပ္ႏုိင္ခဲ့ဘူး၊ အခုေတာ့ တတ္အားသမွ် ဒီ ကိစၥေတြကုိ စီမံလ်က္ပါပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒါကေလးေတြေၾကာင့္ က်ဳပ္တုိ႔ တပ္ေတြထဲ မဝင္ခ်င္ ဆုိတဲ့ စိတ္ပ်က္ျခင္းမ်ဳိး မျဖစ္သင့္ၾကဘူး၊ တုိင္းျပည္ တျပည္ ထူေထာင္တာဟာ ဘယ္ေလာက္ ခက္ခဲတယ္၊ အတက္အက် ေလာကဓံ အမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ ေတြ႕ရတယ္ ဆုိေတာ့ ကမာၻ႔ ရာဇဝင္ သိတဲ့လူ တုိင္းေတာ့ ဆင္ျခင္ ႏုိင္ၾကမွာပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ အေမွ်ာ္အျမင္ႀကီးႀကီးနဲ႔ ျဖစ္ခဲ့တာေတြ စိတ္မပ်က္ လက္မပ်က္ဘဲ ရသမွ် အခြင့္အေရးကို ရတုန္း မိမိရရ ယူၾကရလိမ့္မယ္။
ဒါမွသာ က်ဳပ္တုိ႔ ျမန္မာျပည္ႀကီးကုိ က်ဳပ္တုိ႔ ခ်စ္ရာ ေရာက္ၾကမယ္၊ က်ဳပ္တုိ႔ ျမန္မာျပည္ ထူေထာင္မယ္၊ ဒါေၾကာင့္ စိတ္လက္ေတြ ပ်က္ေနၾကတဲ့ လူေတြရွိရင္ မပ်က္ၾကပါနဲ႔၊ ဆက္ဆက္ တပ္ထဲဝင္ၾကပါလုိ႔ တုိက္တြန္း လုိပါတယ္၊ ေနာက္ အေရးႀကီးမယ့္ အခ်က္ တခ်က္က အခု က်ဳပ္တုိ႔ လုပ္ေနတဲ့ ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္တုိ႔ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရးတို႔ဟာ အခု အာရွ စစ္ႀကီးမွာ နီပြန္ တပ္မေတာ္မ်ားက ရန္သူ အဂၤလိပ္၊ အေမရိကန္၊ တ႐ုတ္ အစရွိသည္တုိ႔ကုိ အၿပီးအပိုင္ ေသေသခ်ာခ်ာႏုိင္မွ တည္တံ့မယ္ဆုိတာ အားလုံး နားလည္ ၾကရမယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ ျမန္မာ့ ကာကြယ္ေရး အတြက္ ခုအခါ ေရွ႕က မားမားမတ္မတ္ ဦးစီး ေဆာင္႐ြက္ေနတဲ့ နီပြန္ တပ္မေတာ္ႀကီးအား စစ္ႏုိင္ေရး အတြက္ ျမန္မာ့ တမ်ဳိးသားလုံးက တတ္ႏုိင္သေလာက္ စြမ္းအားျဖင့္ ကူညီၾကဖုိ႔ လုိတယ္။
စစ္သားကုိ နီပြန္တို႔ ႐ုိေသပုံ
ေနာက္ဆုံး ကြၽန္ေတာ္ ေျပာဆိုခ်င္တဲ့ အခ်က္ကေတာ့ လူေတြက စစ္တပ္ စစ္သားကုိ ခ်ီးျမႇင့္ၾကဖုိ႔ ေျပာလိုပါတယ္၊ နီပြန္ျပည္မွာ စစ္သားကုိ သိပ္အေရးေပးၾကတယ္။ စစ္သား တေယာက္ စစ္တပ္ကုိ လာရမယ္လုိ႔ အမိန္႔ရတဲ့ အခါ အဲဒီ စစ္သားကို လူအေျမာက္အျမား လုိက္ပုိ႔ၾကတယ္၊ ခ်ီးက်ဴးၾကတယ္၊ ဆလန္ ေပးၾကတယ္၊ စစ္ေျမျပင္ ထြက္တဲ့ စစ္သားဆုိရင္၊ ဘယ္ေလာက္ပင္ ရာထူးႀကီးတဲ့ သူျဖစ္ျဖစ္ အေလးျပဳ ၾကတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ အားက်ဖုိ႔ ေကာင္းသလဲ၊ နီပြန္ ဘုရင္မင္းႀကီး ကုိယ္တုိင္က စစ္သားတုိ႔ကုိ ေလးစားတယ္၊ နီပြန္ ဘုရင္ မင္းႀကီး ဆုိတာ တျခားတုိင္းျပည္ ရွင္ဘုရင္ေတြနဲ႔ တူတာ မဟုတ္ဘူး၊ နီပြန္ ဘုရား အစစ္ပဲ၊ အဲဒီ ဘုရားရွင္ ကုိယ္တုိင္ က်ဆုံးတဲ့ စစ္သား အတြက္ ရည္စူးၿပီး ဌာပနာထားတဲ့ အ႐ုိးအုိး ေစတီကို ဦးခုိက္ရတယ္။ ဦးၫႊတ္ရတယ္၊ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ မဟုတ္ေပါင္၊ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ ေရး တပ္သားေတြ အသက္လဲ ေသရေသးတယ္၊ အဆင္းရဲလဲ ခံရတယ္၊ ဒီ အေလာင္းေကာင္ ေတြကုိ နင္းၿပီး တက္လဲ သြားၾကရေသးတယ္၊ အေကာင္း မေျပာခ်င္ၾကဘူး။
ေခတ္ပ်က္ႀကီးတုန္းက သူခုိးဒျမေတြ သူ႔လုိလူေတြ ခုိးကုိးရာမဲ့ ျဖစ္တုန္းက ကာကြယ္ ေပးခဲ့တာေတြကို ေမ့၊ ကုိယ့္ပစၥည္း ကေလးေတြ သိမ္းတာ ဆည္းတာ ဗာရာဏသီ ခ်ဲ႕ေျပာၿပီး မခ်ီးျမႇင့္ၾကဘူး၊ ရွက္ဖြယ္ ရွက္ဖြယ္ တုိ႔ျမန္မာေတြ မရွက္ဘူးလား၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကို ျပန္ရွက္ၾကပါဦး၊ ျမန္မာျပည္မွာ ရွိတဲ့ လူေတြထဲမွာ စစ္တပ္ စစ္သားဟာ ထိပ္ဆုံးပဲ၊ သူတို႔ထက္ ျမတ္တာ မရွိဘူး၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘာထင္ထင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ထက္ တုိင္းျပည္ကုိ ေဆာင္႐ြက္ႏုိင္တဲ့ လူေတြ၊ ေဆာင္လဲ ေဆာင္႐ြက္ ခဲ့ၾကၿပီ၊ က်ဳပ္တုိ႔ စစ္သားကို အားေပးၾက ေလးစားၾကပါ၊ ဒါမွ ျမန္မာျပည္ ခ်မ္းသာမယ္၊ အခု စစ္သားေတြ စုေဆာင္းၿပီး ဆုိင္ရာ တပ္စခန္း သြားၾကတဲ့ အခါ ဆုိင္ရာ ေဒသက ျမန္မာေတြ အားလုံး တံခြန္ ကုကၠား၊ မုေလးပြားနဲ႔ စစ္တံခြန္ စစ္သီခ်င္း စစ္သံေတြ ေပးၿပီး လုိက္ပုိ႔ၾကစမ္းပါ၊ ၾကည့္ရေသးတာေပါ့ေလ၊ ကုိင္း … အခုညအဖုိ႔ ဒါပဲ၊ ေတာ္ေသးၿပီး ျမန္မာေတြ အားလုံး အေဝရာ ေဟာႏၱဳ ။
▪ - ¤ - ▪
၁၃၀၄ ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေက်ာ္ (၁၀) ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႔ (၂၊ ၁၂၊ ၄၂) ရန္ကုန္ သူရိယ သတင္းစာမွာ ေဖာ္ျပ ပါရွိတဲ့ ဗုိလ္မွဴးႀကီး ကာနယ္ ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ျမန္မာတျပည္လုံးသို႔ အသံလႊင့္ ေျပာဆုိခ်က္ "ဗမာတုိင္း ေသြး၊ သတၲိ၊ ဇြဲ ျပရန္ အခ်ိန္" မိန္႔ခြန္းကို ၁၉၈၅ ခု၊ ဒီဇင္ဘာလမွာ 'ပုရပိုက္ စာေပႏွင့္ အႏုပညာ' က ပံုႏွိပ္ ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ စစ္ကိုင္းဟန္တင္ရဲ႕ 'ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ရွားပါး မိန္႔ခြန္းမ်ား' စာအုပ္မွေန ျပန္လည္ ကူးယူ ေဖာ္ျပလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
http://yinminkhine.multiply.com/journal/item/327
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဆံုးမစကား“
ရဲေဘာ္တို႔ ေမးစရာ စကားရွိတယ္။ တကယ္လို႔ အၾကီးအမွဴးေတြထဲက ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္
ကိုယ္က်ိဳးငဲ့ၿပီး လူမ်ိဳးရဲ႕အက်ိဳးနဲ႔ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ဆန္႔က်င္တဲ့
အၾကီးအမွဴးေတြဟာ ၾကာၾကာမေနႏိုင္ပါဘူး။ အခ်ိန္တန္တဲ့အခါ ျပဳတ္က်မွာပဲ။
ရာဇ၀င္မွာ ၾကည့္လိုရွိယင္ ဘယ္ေလာက္ၾကီးတဲ့လူျဖစ္ျဖစ္ မတရားလုပ္တဲ့အခါ
ျပဳတ္က်တာ ခ်ည္းပဲ။ ဒီလို မတရားတဲ့ အၾကီးအမွဴးေတြရွိယင္ ရဲေဘာ္တို႔
အေပၚမွာလဲ တည္တယ္။ ဥပမာ မတရားတဲ့ အၾကီးအမွဴးတစ္ေယာက္က
၀တၱရားႏွင့္မဆိုင္တဲ့ ႏုိင္ငံႏွင့္လူမ်ိဳးအက်ိဳးနဲ႔ မပတ္သတ္တဲ့
အမိန္႔မ်ိဳးေပးတဲ့အခါ အမိန္႔ဟာ နည္းက်၊ မက်၊ တရား၊ မတရား
ႏိုင္ငံႏွင့္လူမ်ိဳးမွာ အက်ိဳးရွိမရွိ ၾကည့္ရမယ္။ အဲသလို ၾကည့္တဲ့အခါ
ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ မရွင္းယင္ သူ႕ထက္ၾကီးတဲ့ အၾကီးအမွဴးကို ျဖစ္ေစ၊ တစ္ျခား
အၾကီးအမွဴးတစ္ေယာက္ျဖစ္ျဖစ္ သြားေမးရမယ္။ ဒီအခါမွာ ရဲေဘာ္တို႔ဟာ ဘယ္ဒင္း
မွန္တယ္၊ မွားတယ္ သိႏိုင္မယ္။”
“လက္ဖြဲ႕အေနနဲ႔ေဆာင္ၿပီး သတၱိႏွင့္ သစၥာရွိလွ်င္ ေမာင္တို႔
ေျခခ်ရာအရပ္မ်ားသည္ ေအာင္ေျမခ်ည္း ျဖစ္ရလိမ့္မည္။”
“က်ဳပ္အဖို႔ ေျပာရယင္ ရဲေဘာ္တို႔ထဲကပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အခု တပ္ထဲမွာရွိတဲ့
စစ္သားကေလးကစၿပီး အားလံုး ရဲေဘာ္ေတြထဲကပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ဳပ္ထက္ အရည္အခ်င္း၊
အက်င့္စာရိတၱ၊ အလုပ္အကိုင္၊ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္၊ အေမွ်ာ္ အျမင္ရွိတယ္လို႔
ေတြ႕တာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ က်ဳပ္ဟာ အဲဒီလို ေတာ္တဲ့လူကို ထိုးတင္ၿပီး
ေနာက္လိုက္လုပ္ဖို႔ အသင့္ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရဲေဘာ္တို႔အားလံုး
ၾကိဳးစားၾကပါ၊ ေတာ္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကပါ။”
“တစ္ျခား မွာၾကားလိုတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ေျပာေနက် စကားပဲ။ ဒါေပမယ့္ ထပ္ၿပီး
အဓိပၸါယ္ေလးနက္ ေအာင္ ေျပာျပလိုက္အံုးမယ္။ ငါတို႔စစ္တပ္ဟာ ႏိုင္ငံသူ
ႏိုင္ငံသားေတြကို ညွဥ္းဖို႔ မဟုတ္။ လက္နက္အားကို တန္ခိုးျပဖို႔ မဟုတ္။
စစ္တပ္ဟာ ႏုိင္ငံရဲ႕ အေစခံျဖစ္ရမယ္။ ႏိုင္ငံဟာ စစ္တပ္ရဲ႕ အေစခံ
မျဖစ္ရဘူး။ ဒါက စကားရိုင္းရိုင္းႏွင့္ နားလည္ေအာင္ ေျပာျပတာပဲ။ ဒီစကားကို
က်ဳပ္ေျပာတာဟာ စစ္တပ္ကို က်ဳပ္ ျပန္ႏွိပ္ခ်င္တဲ့ သေဘာနဲ႔ ေျပာတာ
မဟုတ္ဘူး။ ငါတို႔ဟာ လက္နက္ကိုင္ လူေတြျဖစ္ၾကေသာ္လဲ မတရားမလုပ္။
ႏိုင္ငံရဲ႕ ရန္သူ ေတြ မဟုတ္။ ႏိုင္ငံရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ
အားလံုးသေဘာေပါက္ေအာင္ ေျပာျပျခင္းပဲ။”
“အမွန္ေျပာရယင္ လူေတြဟာ ပုထုဇဥ္ေတြပဲ။ အားရွိတဲ့အခါ အားနည္းတဲ့လူေတြကို
ညွဥ္းခ်င္တဲ့ စိတ္ရွိတယ္။ အားနည္းတဲ့လူေတြကလဲ အားနည္းတဲ့အခါတုန္းကေတာ့
အားၾကီးေနတဲ့လူေတြကို လက္နက္ အားကို အာဏာအားကို လုပ္ခ်င္တယ္ ေျပာၾကတယ္။
မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ အားၾကီးတဲ့ေနရာ အာဏာရွိတဲ့ေနရာ ေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့
အရင္တုန္းက ေျပာတာေတြ ေမ့ၿပီး တစ္မ်ိဳးလုပ္ၾကတာပဲ။ ဒါ ထံုးစံအတိုင္းပဲ။
ငါတို႔က ဒီလို မဟုတ္။ အားနည္းတဲ့အခါလဲ အားၾကီးတဲ့လူကို မတရားယင္ မေၾကာက္၊
အားၾကီးတဲ့အခါလဲ အားငယ္တဲ့ လူကို မတရားမလုပ္ ဆိုတဲ့အတိုင္း လုပ္ခ်င္တယ္၊
ျပခ်င္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ စစ္တပ္ဟာ ႏုိင္ငံရဲ႕ အေျခခံျဖစ္ တယ္လို႔
ေျပာတာပဲ။”
“ငါတို႔တေတြဟာ မွားၿပီးတာေတြကို ထပ္မမွားၾကရဘူး။ ငါတို႔ဟာ အမွန္နဲ႔အတူ
ဟုတ္တာႏွင့္ မဟုတ္ တာ ခြဲျခားသိရမယ္။”
“ဇာတိမာန္ ေကာင္းေကာင္း ထားတတ္ၾကရေအာင္ လုပ္ၾကပါ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို
ခ်စ္ပါ။ ဗမာေတြဟာ လူဖ်င္းေတြ၊ လူေၾကာက္ေတြ၊ လူပိုေတြ၊ လူရိုင္းေတြ၊
လူ႕ဂြစာေတြ၊ လူ႕မတရားေတြလို႔ ဒီကမၻာက အထင္ခံရ ေအာင္ မလုပ္ၾကပါႏွင့္။
ဗမာေတြဟာ ဒီလုိ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ အလုပ္လုပ္ၿပီး ဂုဏ္ယူၾကပါ။ အဲဒါ က်ဳပ္
လူမ်ိဳး ေရးတရားႏွင့္ပတ္သတ္ၿပီး မွာခ်င္တာပဲ။”
“ေနာက္ဆံုး တစ္ခုမွာခ်င္တာက ငါတို႔သာ ႏိုင္ငံခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့
စိတ္ဓာတ္မထားၾကဖို႔ပဲ။ ဒီႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ျဖစ္၊
ဒီျပင္ႏိုင္ငံေတြမွာျဖစ္ျဖစ္ စစ္သားေတြခ်ည္း ႏိုင္ငံခ်စ္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။
တစ္ျခား စစ္သားမဟုတ္ေပ မယ့္ ႏိုင္ငံအတြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳး အနစ္နာခံ၊
အမ်ိဳးမ်ိဳး စြန္႔စားလုပ္ၾကတဲ့လူေတြလည္း ရွိတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္
စစ္သားမွစစ္သားဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္သေဘာထားကို ေျပာင္းၾကရမယ္။ သို႔ေပမယ့္
တစ္ခု နားလည္ေစခ်င္တယ္။ က်ဳပ္ဟာ စစ္တပ္ကို မတရားႏွိမ္မယ္။ လူလည္လုပ္မယ္။
စစ္တပ္ရဲ႕အခြင့္အေရးကို မတရားခ်ိဳးဖ်က္မယ္ဆိုယင္ က်ဳပ္ အစြမ္းကုန္
ၾကိဳးစားတိုက္ဖ်က္မယ္ဆိုတာ ရဲေဘာ္တို႔ သိေစခ်င္တယ္။ ယေန႔ ဒီမွာ
ေျပာတာေတြအားလံုး စစ္သားေတြ သိပါေစ။ သိေအာင္ ေျပာျပၾကပါ။ အဲဒါ
ေနာက္ဆံုးမွာၾကားျခင္းပဲ။”
“က်ဳပ္တို႔ တိုင္းသူျပည္သားေတြဟာ သိပ္စိတ္ပ်က္ေနစရာ မလိုပါဘူး။ ေနာက္ထပ္
စိတ္ပ်က္စရာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိပါေသးတယ္။ ေနာက္ထပ္ စိတ္ပ်က္စရာေတြ
အမ်ားၾကီးရွိတယ္ဆိုေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ေအာင္ဖို႔ပါပဲ။”
“ကၽြန္ေတာ္ သိပ္သေဘာက်တာပဲ။ ဘုန္းၾကီးေတြေတာင္ ေခတ္ပညာအတတ္ေတြ
တစ္ခ်ိဳ႕သင္ၾကား ေနတယ္လို႔ ၾကားရတယ္။ ဘယ္ထိေအာင္ ေတာ္တယ္၊
မေတာ္တယ္လို႔ေတာ့ မသိဘူး။ ဒီအတိုင္းသာ မွန္လို႔ရွိ ယင္ ဘုန္းၾကီးမ်ားဟာ
မိမိဘာသာေရးနဲ႔လဲ မဆန္႔က်င္၊ တိုင္းျပည္အက်ိဳးရွိရာ
ရွိေၾကာင္းအလုပ္ေတြကို လုပ္ေပး ၾကမယ္ဆိုယင္ ဗမာျပည္ဟာ တုိးတက္ဖို႔
နိမိတ္ပဲ။”
“ေနာက္ၿပီးေတာ့ ျပည္သူေတြရဲ႕အက်ိဳးကို တကယ္ကာကြယ္မယ့္သူေတြဟာ
ျပည္သူေတြပဲ။ သည့္ျပင္ လူေတြဆိုတာ ဒီေလာက္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။”
“အဲဒါေၾကာင့္ တိုင္းသူျပည္သားလူအမ်ား၊ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့လူေတြကို
ေျပာလုိတာကေတာ့ တကယ္ ကၽြန္ မျဖစ္ခ်င္ယင္ ကၽြန္မျဖစ္တဲ့နည္းလမ္းေတြ
ရွာၿပီးေတာ့ တကယ့္စြန္႔စားမႈႏွင့္ တကယ့္အလုပ္ေတြကို လုပ္ျပ ၾကပါ။
အေခ်ာင္သမားအလုပ္ေတြ၊ တပြဲထိုး၀ါဒေတြ၊ ဒါမ်ိဳးေတြႏွင့္ လုပ္မယ္ဆိုယင္ေတာ့
ဗမာျပည္ မစြန္ႏိုင္ဘူး ဆိုတာ တထစ္ခ်မွတ္ထားပါ။”
“က်ဳပ္တို႔ဟာ တိုင္းျပည္အက်ိဳးကို ေရွးရႈရမယ္။ လူတေယာက္တေလ၊ တဖြဲ႕တပါတီ၊
မုန္းရံုနဲ႔ ကိုယ္ထင္ တာကို လုပ္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ တိုင္းျပည္နာမွာကို
ၾကည့္ရမယ္။ ရာထူးေတြ သိပ္မလိုခ်င္နဲ႔အံုး။ ဆာေနတဲ့လူေတြကို
သိပ္မျငဴစူၾကပါနဲ႔။ စားၾကပါေစ။ သို႔ေသာ္ သူတို႔စားသလို
ကိုယ္လိုက္စားခ်င္တာလဲ ေခါင္းေဆာင္အစစ္ မဟုတ္ ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို
တန္ဖိုးမထားတဲ့ လူညာေခါင္းေဆာင္ေတြပဲ။ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္
ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ခ်င္ယင္ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းနဲ႔
ျပည့္စံုၿပီး လက္ရွိေခါင္းေဆာင္ေတြထက္ တိုင္းျပည္ေကာင္းေအာင္
ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံ လုပ္ၾကပါ။”
“သူမ်ားႏွာေခါင္းနဲ႔အသက္ရႈၿပီး တန္တန္ မတန္တန္ ရာထူး မလိုခ်င္ၾကပါနဲ႔။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္ဖိုးထား ၾကပါ။ တိုင္းျပည္က အသိအမွတ္ျပဳၿပီး လိုက္လာတဲ့
ေခါင္းေဆာင္မ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၾကပါ။ အရည္အခ်င္းလဲ မရွိ။ ဘယ္သူကမွ
အသိအမွတ္ျပဳေလာက္ေအာင္ စြန္႔စားခ်က္လဲ မရွိ။ ၾကီးက်ယ္ခ်င္တဲ့လူေတြဟာ
ဘယ္ေတာ့ မွ ေခါင္းေဆာင္မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အဲဒီလူမ်ိဳးေတြကိုေတာ့
က်ဳပ္သေဘာေျပာမယ္ဆိုယင္ ဘယ္ေတာ့မွ ေလွ်ာ့ဖယ္ မေပးဘူး။ မညွာတန္း
က်ဳပ္တိုက္ဖ်က္ပစ္မွာပဲ။ သို႔ေသာ္လဲ က်ဳပ္ထက္သာတယ္လို႔
ျပႏုိင္တဲ့လူေပၚယင္ က်ဳပ္တို႔ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို
တသက္လံုးေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေအာင္ ဘုရားသခင္ ဖန္းဆင္းထားတယ္လို႔ ယံုတဲ့လူ
မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလို သာတဲ့လူကို ဖယ္ေပးဖို႔ အသင့္ပဲ။ အဲဒါ
ေနာက္ဆံုးစကားပဲ။”
http://zakawar.multiply.com/journal/item/111
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ လူသိနညး္ေသာ မိန္႔ခြန္း(သမိုင္း)
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ကဗ်ာေလး ဖတ္ရေတာ့ ႏွစ္သက္မိလြန္းလို႔
ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔အတြက္ အမွာစာေလး ကို
မွတ္စုထဲလွန္ေလွာျပီး ေဖာ္ျပခဲ႔ျပီးပါျပီ။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ
ျမန္မာလြတ္လပ္ေရးအတြက္ အခ်ိန္တိုင္း စဥ္းစားလုပ္ကိုင္ခဲ႔တယ္ဆိုတာ ယံုမွာ
သံသယ ျဖစ္ဖြယ္မရွိခဲ႔ပါဖူး။လြတ္လပ္ေရးအတြက္ နိုင္ငံေရးသမားဘ၀ကိုစြန္႔ကာ
ျမန္မာတပ္မေတာ္ကို အုတ္ျမစ္ခ် ေမြးဖြားေပးခဲ႔ပါတယ္။ဒါေပမဲ႔ ဦးေစာရဲ႕႔
အဆင္မခ်င္ ရူးမိုက္စြာလုပ္ေဆာင္ခ်က္ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
အေၾကာင္းကို မၾကားဖူး မျမင္ဖူးတဲ႔ ေက်းရြာလူမိုက္ေတြ လက္ထဲကို ေသနက္အပ္ကာ
လုပ္ၾကံခဲ႔လို႔ တိုင္းျပည္အတြက္ အဖိုးမျဖတ္ႏို္င္ေအာင္
ဆံုးရံူးခဲ႔ရေလသည္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေျပာလို႔ျပီးတဲ႔ စကားတခြန္း ကို
အျခားသူတေယာက္ အစားထိုးျပီး အခါတရာ ေျပာလဲ မရႏိုင္ပါ။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ
အမ်ိုုဳးသားေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္သလို
လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံကိုေမြးဖြားေပးခဲ႔တဲ႔ ဖခင္ပါ။ခုေတာ့ အေဖ ေပးတဲ႔
ေျမမွာ ေနရင္း အေဖအေၾကာင္းေလးေတြ ေရးရင္း အေဖ့ ကုိ လြမ္းမိပါတယ္။အခုလဲ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ လူသိနည္းတဲ႔ မိန္႔ခြန္းေလး ကို
ကူးယူေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ေနာက္ျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္းေျပာလို႔
ႏိုင္ငံေရးသမားလို႔ ထင္တက္တဲ႔ ခပ္ညံ့ညံ့ လူေတြထဲမွာ ညီကိုတို႔ မပါဖူးလို႔
ယံုၾကည့္ထားပါ့မယ္။
သရက္ေခ်ာင္းရြာ မိန္႔ခြန္း
စစ္၀န္ၾကီးနွင့္ စစ္ေသနာပတိျဖစ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ရံုးသည္
တိုင္းအမွတ္ ရ နယ္ေျမျဖစ္ေသာ သရက္ခရိုင္အတြင္းတြင္ ဖြင့္လွစ္ထားသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္အဆိုပါ စစ္ဌာနခ်ဳပ္စခန္းမွ ေနကာ ျမန္မာတျပည္လံုးရွိ
ဖတ္္္္္္စစ္ဂ်ပန္စစ္ဆင္မႈမ်ား ကို
ဦးစီးကြပ္ကဲလွ်က္ရွိသည္။မ်ိဳးခ်စ္ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ ျပည္သူတို႔
အကူအညီျဖင့္ ဖတ္ဆစ္ဂ်ပန္တို႔ ကို ေတြ႔ရာ သခ်ိၤဳင္း ဓားမဆိုင္း
လိုက္လံတိုက္ခိုက္ခဲ႔သည္။ ေအာင္ပြဲမ်ားလဲ
တစ္ခုျပီးတစ္ခုရရွိခဲ႔သည္။ထိုအေတာအတြင္း မဟာမိတ္ မ်ား၏ ထိုးစစ္ကလဲ
တျဖည္းျဖည္းျမန္မာႏိုင္ငံ အလယ္ပိုင္းႏွင့္ေအာက္ပိုင္းအထိ
ထိုး၀င္ေရာက္ရွိလာခဲ႔သည္။မ်ိဳးခ်စ္ျမန္မာတပ္မေတာ္နဲ႔ အဂၤလိပ္တပ္မ်ားမွာ
ပူုးတြဲစစ္ဆင္ေရးအတြက္
နားလည္မႈယူထားျပီးျဖစ္သည္။အဂ္လိပ္တပ္မ်ားေ၇ာက္ရွိလာျခင္းကို
မ်ိဳးခ်စ္တပ္မေတာ္ အတြင္းရွိ အခ်ိဳ႕
အရာရွိမ်ားက မိမိတို႔ ကိုယ္ေရး ကိုယ္တာ အတြက္ ၀မ္းေျမာက္
စိတ္ကူးယဥ္လာၾကသည္။တာ၀န္မေၾကျဖစ္ၾကသည္။မ်ိဳးခ်စ္တပ္မေတာ္၏
လုပ္ငန္းစဥ္းမ်ားကို ေမ့ေလွ်ာ့လာၾကသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ၁၉၄၅ ခု၊ ေမလ ၁၀ ရက္ေန႔တြင္
သရက္ခရိုင္၊ ကံမျမိဳ႕ အပိုင္၊ သရက္ေခ်ာင္းရြာတြင္ တပ္စခန္းခ်ေနေသာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ စစ္ဌာနခ်ဳပ္စခန္းရွိ အရာရွိ အၾကပ္တပ္သားမ်ားကို
ညေန ၅နာရီတြင္ တန္းစီေစကာ ေတာ္လွန္ေရးကာလအတြင္း အျပတ္သားဆံုးေသာ
မိန္႔ခြန္း ကိုေျပာၾကားခဲ႔ေပသည္။
......................................................................................
ရဲေဘာ္တို႔............
ဒီေန႔ရဲေဘာ္တို႕႕ ကိုဘာလို႔တန္းစီးခိုင္းရသလဲဆိုရင္
အားလံုးရဲေဘာ္ေတြေရာ ...ဗိုလ္ၾကီးေတြ ...ဗိုလ္မႈးေတြဆိုတဲ႔
ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းကပါ တာ၀န္ယူထမ္းေဆာင္ၾကတဲ႔ ေနရာမွာ ေတာ္ေတာ့္ ကိုေပါ့ဆဆ
လုပ္ေနၾကတာကို ေတြ႔ရျမင္ရ ၾကားရလို႔ဘဲ။
ပြဲဦးထြက္ ေတာ္္လွန္ေရး ေအာင္ပြဲေလးေတြ ကိုရခဲ႔ျပီး အဲ႔ဒိေအာင္ပြဲေလးေတြ
ဆင္ႏႊဲခဲ႔ႏိုင္တာေလာက္ကို တကယ္ေအာင္ပြဲၾ႕ကီးေတြလို႔ထင္ျပီးအဲ႔ဒိေအာင္ပြဲ
အေပၚေတြမွာ မိန္းေမာေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ ကို္ယ္ကိုကိုယ္ အထင္ၾကီးျပီး
ဘ၀င္ျမင့္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ရဲေဘာ္တို႔ ......... ဒီလိုမိန္းေမာေနရင္
အမွားၾကီးမွားမယ္လို႔ တိတိက်က်ေျပာရဲတယ္။
တခ်ိဳ႕ကလဲ ဒီေတာ္လွန္ေရးျပီးရင္ ' ျပီးျပီး ' လို႔ထင္တဲ႔ လူေတြက
ထင္ၾကေသးတယ္။ဒါတင္္မကဘူး။ အဂၤလိပ္စစ္တပ္တို႔ ၊ အဂၤလိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတို႔
လာရင္ ဗိုလ္္ေတြက ဗိုလ္ၾကိီး၊ ဗိုလ္ၾကီးေတြက ဗိုလ္မႈး၊ ဗိုလ္မႈးေတြက
ဗိုလ္မႈးၾကီးေတြျဖစ္ျပီး ၊ရာထူးေတြ အဆင့္အတန္းေတြ တုိုးလားေတာ့မယ္
ထင္ျပီးတေယာက္နဲ႔တေယာက္ ေျခရာတိုင္းေနၾကတယ္။ဒါေတြ ကိုက်ဳပ္သိတာ
အေတာ္ၾကာျပီ၊ဒါေပမဲ႔ က်ဳပ္မေျပာခ်င္ေသးလို႔ မသိဟန္ေဆာင္ေနခဲ႔တယ္။ေစာင့္
ၾကည့္ၾကေသးတာေပ့ါ။ ရဲေဘာ္တုိ႔ထင္သလို အရဂၤလိပ္လာရင္ ရာထူးပဲတိုးၾကမလား၊
ေသနက္ေမာင္းပဲ ထပ္ခ်ိဳးၾကရမလားဆိုတာ ဟိုအခါက်ေတာ့ သိၾကပါလိမ့္မယ္။
ဘယ္ေလာက္အထိတာ၀န္မဲ႔လုပ္ေနၾကသလဲဆုိရင္ ဗိုလ္ေဇယ်ကိုၾကည့္ႇ၊ က်ဳပ္က
တာ၀န္နဲ႔ လြတ္္လိုက္တယ္။ ခုအထိျပန္မလာေသးဖူး။သူ႔မယားရွိတဲ႔
ဆားတြင္းတက္သြားတယ္လို႔ ၾကားရတယ္။ အဲ႔ဒါသာၾကည့္ေတာ့။ ဟိုတေန႔ကလဲ
ဗိုလ္၀င္းတေယာက္ဟာ ရဲေဘာ္ သံုးေယာက္နဲ႔ အမဲပစ္ထြက္တယ္။ သူတို႔ေတြဟာ
ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္လာတယ္လို႔မ်ား ထင္ေနၾကလား မသိဖူး။အဲ႔ဒါေလာက္ထိိေအာင္
ရဲေဘာ္ေတြဟာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္တဲ႔ေနရာမွာ ေပါ့ေပါ့ဆဆ
ျဖစ္လာတာေတြ႔ရတယ္။ရန္သူကို အထင္မၾကီးေသာ္လဲ အထင္မေသးသင့္ဖူး ဆုိတာ အစဥ္
သတိခ်ပ္ေစခ်င္တယ္။အဂၤလိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကိုေျမာ္ျပီး အေတြးလြန္မေနၾကနဲ႔။
နားအလယ္ အလြယ္ဆံုးေျပာလိုက္မယ္ ''''''' အခုဂ်ပန္က က်ဳပ္တို႔ေတြနဲ႔
တုိင္းရင္းသား အားလံုးကို (.......) သြားေပမဲ႔ ဆီဆြတ္လို႔ ေတာ္ေသးတယ္။
အဂၤလိပ္လာယင္ ဆီမဆြတ္ဘဲ (......) လိ္မ့္္မယ္ '''''''' ဒါဘဲ
က်ဳပ္ေျပာခဲ႔မယ္။ ။
http://zakawar.multiply.com/journal/item/18
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ပင္ကိုယ္သဘာ၀ စရိုက္
“ၾကည္
ပဲၿပဳတ္နဲ႕ နံၿပား စားခ်င္တယ္
ေအာင္ဆန္း”
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ လက္ေရးၿဖင္႕ သူကိုယ္တိုင္ေရးၿပီး ေအာက္တြင္လည္း
“ေအာင္ဆန္း” ဟု သူ၏နာမည္လက္မွတ္ ေရးထိုးထားေသာ စာတိုကေလးပင္ၿဖစ္သည္။
တစ္ခါက ဗိုလ္ခ်ဳပ္က သူ၏ခ်စ္ဇနီး ေဒၚခင္ၾကည္အား သူၾကိဳက္ေသာ ပဲၿပဳတ္
နံၿပား စားခ်င္ေၾကာင္း ပူစာလိုက္သည္႕ စာပင္ၿဖစ္သည္။
“ ပူဆာ ” သည္ဟု ဆိုရၿခင္းမွာ ‘ ေဟ႕ ငါ ပဲၿပဳတ္နဲ႕နံၿပား
စားခ်င္တယ္၊မနက္ေစာေစာ အသင္႕၀ယ္ထားလိုက္ ‘ ဟု စစ္သူၾကီး တစ္ဦးက စစ္သည္
ရဲေဘာ္ကေလး
အား အမိန္႕ေပးလိုက္ပံုမ်ိဳးမဟုတ္။ သားငယ္တစ္ဦးက သူႈ႕ကို အလြန္
ခ်စ္ၿမတ္ႏိုးသူ မိခင္အား ကေလးငယ္သဖြယ္ ပူဆာလိုက္သည္႕ ေလသံမ်ိဳး
ၿဖစ္ေနေသာေၾကာင္႕ ပင္တည္း။
အထက္ေဖာ္ၿပပါ စာတိုကေလးအေၾကာင္းကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း
စိတ္၀င္စားသူ၊ ေလ႕လာသူ၊သူ႕အေၾကာင္း ေဟာေၿပာေရးသားသူမွန္သမွ် ေကာင္းစြာ
သိၾကပါသည္။
သို႕ေသာ္ ယင္းစာတိုကေလးႏွင္႕ ပတ္သက္၍
သေဘာထားကြဲလြဲမႈ၊အၿငင္းပြားမႈမ်ားလည္း ရွိခဲ႕ပါသည္။
သေဘာထားကြဲလြဲမႈ၊အၿငင္းပြားမႈ ၿဖစ္ေစမည္႕ အထက္ပါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏
လက္ေရးၿဖင္႕ စာတိုကေလးသည္ယေန႔တိုင္ေအာင္ တကၠသိုလ္သမိုင္းသုေတသန
ဌာန (သို႕မဟုတ္) တပ္မေတာ္ ေမာ္ကြန္းတိုက္တြင္ ရွိေနမည္ဟု ထင္ရပါသည္။
ယင္းစာတိုကေလးႏွင္႕ ပတ္သက္၍ အၿငင္းပြားမႈ အေၾကာင္း အနည္းငယ္မွ် ရွင္းၿပလိုပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ လက္ေရးၿဖင္႕ ေရးထားေသာ စာတိုကေလးတြင္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္လက္မွတ္ေရးထိုးထားသည္ မွန္ေသာ္လည္းစာပါအေၾကာင္းအရာက
ႏိုင္ငံေရး၊စစ္ေရး
ႏွင္႕ ဘာမွမဆိုင္။သူ၏ေတြးေခၚေမွ်ာ္ၿမင္ေရး ဒႆနဆိုင္ရာ
သံုးသပ္ခ်က္လည္းမဟုတ္။ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥသာၿဖစ္သည္။ထို႕ေၾကာင္႕
သည္လိုကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥမ်ိဳး
ေတြကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း
ေရးသားၿပဳစုၿခင္း၊ေဟာေၿပာၿခင္းမ်ားမလုပ္သင္႕၊ႏိုင္ငံေရး၊စစ္ေရး သို႕မဟုတ္
အေတြးအေခၚပိုင္းဆိုင္ရာသေဘာတရားမ်ိဳးသာလွ်င္
မွတ္တမ္းတင္ ေရးသားသင္႕သည္။ေဟာေၿပာသင္႕သည္။
ဥပမာ ဇူလိုင္၊၉၄ထုတ္ ႏြယ္နီမဂၢဇင္းမွ ကြ်န္ေတာ္၏ “ ငါးမူးတန္းမွ
ရုပ္ရွင္ၾကည္႕ခဲ႕ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း” ေဆာင္းပါးဆိုလွ်င္လည္း
အထက္ပါယူဆခ်က္အရ
ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥသာၿဖစ္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း ေရးသား
ေဟာေၿပာရာ၌ အသံုးမၿပဳသင္႕ဟု အဓိပၸါယ္ သက္ေရာက္ေနပါသည္။
၀ါရင္႕ သမိုင္းပညာရွင္ၾကီးတစ္ဦးကမူ ယင္းအယူအဆကို လက္မခံပါ။
“ ဒီလိုလဲ ဘယ္ဟုတ္မလဲဗ်၊ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥ အေကးအဖြဲေလးေတြဆိုၿပီး
ပစ္ပယ္လို႕ မရဘူး။ဒါမ်ိဳးေတြက ကာယကံရွင္ ပုဂိၢဳလ္ရဲ႕ ပင္ကိုယ္သဘာ၀ စရိုက္
Character ကိုေပၚလြင္ေစတယ္။သူ႕ရဲ႕စိတ္ဓာတ္
အေတြးအေခၚေတြအေၿမွာ္အၿမင္၊အယူအဆေတြကို ခန္႕မွန္းလို႕ရတယ္။သူဟာ
ဘယ္လိုလူစားမ်ိဳးလည္းဆိုတာ ရုပ္လံုးေဖာ္ရာမွာ
အေထာက္အကူၿဖစ္ေစႏိုင္တယ္။က်ဳပ္သေဘာထားကိုေၿပာရရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႕
ပတ္သက္လို႕ ေနာင္လာေနာက္သားေတြ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္ေတြ ေလ႕လာမွတ္သား
ႏိုင္ေအာင္ ေစာေစာက ေၿပာတဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥ အေသးအဖြဲကေလးေတြကအစ
မွတ္တမ္းတင္ ေရးသားသင္႕တယ္လို႕ ယူဆတယ္”
ဤသို႕ သမိုင္းပညာရွင္ၾကီးက ထုတ္ေဖာ္ ေၿပာခဲ႕ပံုကို ၾကားနာမွတ္သားရဖူးပါသည္။
ထို႕ေၾကာင္႕ ဤေဆာင္းပါးတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ သဘာ၀စရိုက္ကို
ခန္႕မွန္း၍ရႏိုင္မည္႕ ကြ်န္ေတာ္၏ကိုယ္ေတြ႕ ၿဖစ္ရပ္အခ်ိဳ႕ကို
ေဖာ္ထုတ္တင္ၿပလိုက္ရပါ
သည္။
ဥပမာဆိုလွ်င္-
* ………….*…………….*…………….*
၁၉၄၆ ခုႏွစ္၊စက္တင္ဘာလ ၂၆ ရက္ေန႕က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ၿဗိတိသွ်
ဘုရင္ခံထံမွ အစိုးရအဖြဲ႕အာဏာကို လြဲေၿပာင္းလက္ခံယူၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕
ဗိုလ္ေအာင္
ေက်ာ္လမ္းရွိအတြင္း၀န္ရံုး(ယခု ၀န္ၾကီးမ်ားရံုး)သို႕ ေန႕စဥ္ ရံုးတက္ခဲ႕ရပါသည္။
သူ၏ရာထူး (တရား၀င္အေခၚအေ၀ၚ)မွာ ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ ဒုတိယဥကၠဌ
ၿဖစ္ပါသည္။( ဥကၠဌက ဘုရင္ခံၿဖစ္ေသာ္လည္း အစည္းအေ၀းလုပ္လွ်င္ ဘုရင္ခံမ
တက္ပါ။ဒုတိယဥကၠဌၿဖစ္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကပင္ သဘာပတိ
ဦးေဆာင္စည္းေ၀းရပါသည္။လြတ္လပ္ေရးမရေသးမီကာလၿဖစ္၍ “ ဘုရင္ခံ၏
အမႈေဆာင္ေကာင္စီ”ဟုေခၚေသာ္လည္း
စင္စစ္အားၿဖင္႕ အစိုးရအဖြဲ႕(ကတ္ဘိနက္)ပင္ၿဖစ္ပါသည္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏တာ၀န္က
၀န္ၾကီးခ်ဳပ္၊ကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီး၊ႏိုင္ငံၿခားေရး ၀န္ၾကီးအၿဖစ္
၀န္ၾကီးဌာနသံုးခုကို တာ၀န္ယူရ
သၿဖင္႕ အလြန္အလုပ္မ်ားလွပါသည္။
တစ္ေန႕သ၌ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ မြန္းလြဲသံုးနာရီခန္႕တြင္ ကြ်န္ေတာ္႕အား လွ်ပ္စစ္
ေခါင္းေလာင္းတီး၍ ေခၚသၿဖင္႕ ကြ်န္ေတာ္လည္း ခ်က္ၿခင္းပင္
သူ၏ရံုးခန္းတြင္းသို႕
လ်င္ၿမန္သြက္လက္စြာ ၀င္သြးလိုက္ပါသည္။
ထိုေန႕အဖို႕ မ်က္ႏွာၿဖဴအတြင္း၀န္က သူ႕ထံတင္ၿပဆံုးၿဖတ္ခ်က္ ရယူသည္႕
ဖိုင္တြဲမ်ားအားလံုး ေလ႔လာ၍ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ ခ်ေပးၿပီး သူ၏စားပြဲတြင္
စာရြက္စာတမ္းမ်ား
ဖိုင္တြဲမ်ားရွင္းေနၿပီ ၿဖစ္သည္။
“ ဘာမ်ားလဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ”
ကြ်န္ေတာ္က ထံုးစံအတိုင္း သတင္းပို႕ရင္း ေမးလိုက္ရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္
၀န္ၾကီးတစ္ဦးက သူ႕ပီေအ(အပါးေတာ္ၿမဲ)ကို ေၿပာသည္႕ ဟန္မ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ
ရင္းႏွီးေသာ ေက်ာင္းေန
ဘက္သူငယ္ခ်င္းကို ရင္ဖြင္႕ေၿပာသလို ဟန္မ်ိဳးၿဖင္႕
“ ငါအခုဗိုက္ဆာလို႕ တစ္ခုခု စားခ်င္တယ္ကြာ ”ဟုေၿပာပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဘာေၾကာင္႕ ဤသို႕ေၿပာသည္ကို ကြ်န္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းရိပ္မိလိုက္ပါၿပီ။
ထိုေန႕နံနက္က ရံုးသို႔မလာမီ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဆရာတပည္႕ ႏွစ္ဦးအား
နံနက္စာထမင္းေကြ်းရာတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ ေဒၚခင္ၾကည္က
(ထိုအခ်ိန္ကေစ်းအေပါဆံုး ဟင္း
လ်ာတစ္ခုၿဖစ္သည္႕)ဘဲဥ ဟင္းႏွင္႕ ေကြ်းခဲ႕ပါသည္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ဘဲဥဟင္းကို
မၾကိဳက္၍ဘဲလားမသိ။ထမင္းၿမိန္ပံုမရဘဲ တစ္ပန္းကန္သာ စားၿပီး စားပြဲမွ
ထလိုက္သၿဖင္႕
ကြ်န္ေတာ္လည္း ကဗ်ာကယာ လက္ေဆး၍ ရံုးသြားရန္ၿပင္ဆင္ခဲ႕ရပါသည္။နံနက္ ၁၀
နာရီခန္႕ အတြင္း၀န္ရံုးသို႕ ေရာက္ၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္
တစ္ေနကုန္နီးပါး ဆက္တိုက္
အလုပ္လုပ္ေနရခ်ိန္တြင္ ဘာမွ်မစားမေသာက္ရေသာေၾကာင္႕ ဆာေလာင္ၿပီး
ကြ်န္ေတာ္႕အား တစ္ခုခုစားခ်င္ေၾကာင္း ေၿပာၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။
{မွတ္ခ်က္……ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေနၿဖင္႕ ၀န္ၾကီးလစာရသည္ မွန္ေသာ္လည္း
ယင္းလစာေငြကိုကိုင္ၿပီး ၀င္ေငြထြက္ေငြ မွ်တေအာင္ သို႔မဟုတ္ ဘတ္ဂ်က္
မေအာက္ေအာင္
စိစစ္သံုးစြဲရရွာသူ ေဒၚခင္ၾကည္အဖို႕ မလြြယ္ကူပါ။ေန႕စဥ္နဲ႕အမွ် လာေရာက္ေသာ
ဧည္႕သည္မ်ား၊ရဲေဘာ္မ်ားအားလည္း ဧည္ံခံေကြ်းေမြးရေသာေၾကာင္႕
လကုန္ခါနီးရက္မ်ား
ဆိုလွ်င္ အထူးၿခိဳးၿခံ ေခြ်တာရေသာေၾကာင္႕ လကုန္ခါနီးရက္မ်ားဆိုလွ်င္
အထူးၿခိဳးၿခံေခြ်တာရပါသည္။ထို႕ေၾကာင္႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕အား
ဘဲဥဟင္းတစ္မယ္တည္း ခ်က္ေကြ်းသည္
ကိုလည္း မည္သို႕မွ် အၿပစ္မဆိုသာပါေခ်။စာေရးသူ )
ကြ်န္ေတာ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ၾကည္႕ၿပီး စိတ္ထဲမွ သနားသြားမိပါသည္။သူ႕ခမ်ာ
တကယ္ပင္ ဆာေလာင္၍ ေၿပာမွန္းသိ၍လည္း တစ္ခုခု ၀ယ္ေကြ်းခ်င္စိတ္
ၿဖစ္ေပၚလာမိပါ
သည္။
“ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘာမ်ား စားခ်င္လို႕လဲ”
ကြ်န္ေတာ္က ေမးလိုက္ရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ၀မ္းသာသလို ၿဖစ္သြားၿပီးမွ
တစ္စံုတစ္ခု စဥ္းစားမိဟန္ၿဖင္႕ ၿပန္ေမးခြန္းထုတ္ၿပန္သည္။
“ဘာလဲ ၊မင္းကငါ႕ကို ၀ယ္ေကြ်းမလို႕လား၊၀ယ္ေကြ်းရေအာင္ မင္းမွာ
ပိုက္ဆံေကာရွိလို႕လား ”
သာမန္အားၿဖင္႕ ကြ်န္ေတာ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား လိမ္ေၿပာေလ႕မရွိပါ။သူသည္
လိမ္ေၿပာၿခင္းကို လံုး၀မၾကိဳက္။မွန္ရာကိုသာ ေၿပာမွ သေဘာက်သူၿဖစ္၍
ကြ်န္ေတာ္တို႕
လူငယ္ေတြကလည္း သူ႕အားလိမ္မေၿပာ၀ံ႕ၾကပါ။သို႕ရာတြင္ ထိုေန႕ကေတာ႕ သူဗိုက္ဆာ၍
တစ္ခုခုစားခ်င္ေၾကာင္းကို ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လို ေၿပာသၿဖင္႕ ကြ်န္ေတာ္သည္
ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ သည္တစ္ခါေတာ႕ အမွန္ကို မေၿပာမွ ၿဖစ္မည္ဟု ဆံုးၿဖတ္လိုက္ပါသည္။
“ကြ်န္ေတာ္႔မွာ ပိုက္ဆံပါ ပါတယ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘာစားခ်င္တယ္ဆိုတာသာ ေၿပာပါ ”
ကြ်န္ေတာ္က ခပ္တည္တည္ႏွင္႕ အက်ၤ ီအိတ္ကို လက္ၿဖင္႕ ပုတ္ရင္း
ေၿပာလိုက္ပါသည္။အမွန္က ကြ်န္ေတာ္၏ အက် ၤ ီအိတ္ထဲတြင္ ေငြ ၅ က်ပ္တန္
တစ္ရြက္ႏွင္႕
က်ပ္တန္ႏွစ္ရြက္ စုစုေပါင္း ေငြ ၇ က်ပ္သာ ရွိပါသည္။သို႕ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္က
မွင္ေသေသႏွင္႕ ေၿပာလိုက္ေသာေၾကာင္႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လည္း ယံုၾကည္သြားပံုရပါသည္။
“ ဟုတ္လား ၊ မင္းတတ္ႏိုင္ရင္ေတာ႕ မဂိုလမ္း( ေရႊဘံုသာလမ္း)က ပလာတာနဲ႕ ခပတ္
စားခ်င္တယ္ကြာ ”
“ ဟုတ္ကဲ႕၊ ဒါဆိုရင္ ရပါတယ္ ၊ကြ်န္ေတာ္႔မွာ
ပါတဲ႕ေငြနဲ႕လံုေလာက္ပါတယ္၊ရံုးကေန မဂိုလမ္း (ေရႊဘံုသာလမ္း)သြားစားၿပီးမွ
အိမ္ၿပန္ၾကတာေပါ႕၊ကိုင္း လာပါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ”
ေၿပာေၿပာဆိုဆို ကြ်န္ေတာ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ရံုးခန္း၀တြင္ ေစာင္႕ေနသူ ရံုးလုလင္အား
“ ေဟ႕ ငါတို႕ ရံုးဆင္းေတာ႕မယ္၊ ၄ နာရီထိုးရင္ တံခါးေတြပိတ္လိုက္ေတာ႕” ဟု
ညြန္ၾကားၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္အားေခၚ၍ ရံုး ေအာက္သို႕ ဆင္းခဲ႕ပါသည္။
ထိုေန႕က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကား ေမာင္းသူ ရဲေဘာ္ေက်ာ္စိန္ ေနမေကာင္းသၿဖင္႕
အိမ္မွရံုးသို႕အလာတြင္ ကြ်န္ေတာ္ကပင္ ကားေမာင္းခဲ႕ရပါသည္။ထို႕ေၾကာင္႕
အၿပန္လည္း
ကြ်န္ေတာ္ကပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ကားေပၚတင္၍ မဂိုလမ္း(
ေရႊဘံုသာလမ္း)၊ဒါလဟိုဇီလမ္း(မဟာဗႏၵဳလလမ္းထိပ္)အနီး ဗလီၾကီးေအာက္ရွိ
ပလာတာဆိုင္သို႕ တိုက္ရိုက္ ေမာင္းသြား
လိုက္ပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္သည္ ကားေမာင္းသြားရင္း စိတ္ထဲမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား သူစားခ်င္ေသာ
ပလာတာႏွင္႕ ခပတ္ကိုေကြ်းရန္မည္သို႕မည္ပံု ပရိယာယ္ဆင္ရမည္ကို ၾကိဳတင္
အကြက္ခ်ၿပီး
ၿဖစ္သည္။
မဂိုလမ္း (ေရႊဘံုသာလမ္း)ဗလီၾကီးေအာက္ရွိ ပလာတာႏွင္႕ ဒံေပါက္ဆိုင္မွာ
ကြ်န္ေတာ္တို႕ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားဘ၀က မၾကာခဏ၀င္စားေလ႕ရွိေသာ
ဆိုင္ၿဖစ္ၿပီး ဆိုင္
ရွင္မ်ားႏွင္႕လည္း သိကြ်မ္းေနခဲ႕ပါသည္။ယင္းအခ်က္ကို အားကိုးၿပီး
ကြ်န္ေတာ္က ထိုဆိုင္သို႕ ရဲ၀ံ႕စြာၿဖင္႕ လာခဲ႕ၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္။
ထံုးစံအတိုင္း ဆိုင္ရွိ လူငယ္စားပြဲထိုးမ်ားသည္ အလြန္ေဖာ္ေရြစြာၿဖင္႕
ခရီးဦး ၾကိဳၿပဳကာ ေနရာထိုင္ခင္း ေပးၾကရာ ကြ်န္ေတာ္တို႕လည္း
စားပြဲတစ္လံုးတြင္ ၀င္ထိုင္ၿပီး တစ္
ေယာက္လ်င္ ပလာတာႏွစ္ခ်ပ္ႏွင္႕ ဆိတ္သားခပတ္ တစ္ပြဲစီႏွစ္ေယာက္အတြက္
ႏွစ္ပြဲမွာလိုက္ပါသည္။ ၿပီးေတာ႕မွ ကြ်န္ေတာ္သည္ ေဆးလိပ္မီးညွိလိုဟန္ၿဖင္႕
ေငြသိမ္းေကာင္တာ
တြင္ ထိုင္ေနသူ ဆိုင္ရွင္အနီးသို႕ ကပ္သြားၿပီး ခပ္တိုးတိုး ေၿပာလိုက္ပါသည္။
“ ဒီမယ္ ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကို သိတယ္မဟုတ္လား၊ဒီဆိုင္မွာ စားေနက်
ေဖာက္သည္တစ္ေယာက္ပဲ၊ဟိုမွာထိုင္ေနတဲ႕ လူက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဆိုတာ
ခင္ဗ်ားသိမွာေပါ႕၊အခု
သူက ပလာတာနဲ႕ ခပတ္စားခ်င္တယ္ဆိုလို႕ ေခၚလာခဲ႕တယ္၊ခက္တာက က်ဳပ္မွာ
ပိုက္ဆံအလံုအေလာက္ မပါဘူး။ဒါေၾကာင္႕ က်ဳပ္တို႕အခုစားလို႕ က်သင္႕တဲ႕ေငြကို
နက္ၿဖန္က်
မွ က်ဳပ္လာေပးပါရေစ၊ ေနာက္ၿပီး က်ဳပ္တို႕ ၿပန္ခါနီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေမးရင္
ပိုက္ဆံရွင္းၿပီးပါၿပီလို႕လည္း ေၿပာေပးပါ၊က်ဳပ္မွာ ပိုက္ဆံမပါတာကို
သူမသိေစခ်င္ဘူး ”
ကြ်န္ေတာ္က ခပ္တိုးတိုးေၿပာလိုက္ရာ ဆိုင္ရွင္ကုလားသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား
တစ္ခ်က္မွ် လွမ္းၾကည္႕ၿပီးေနာက္ နားလည္ဟန္ၿဖင္႕ ေခါင္းညိတ္ၿပပါသည္။
“ စိတ္ခ်ပါ ဆပ္၊က်သင္႕တဲ႕ေငြကို ဆပ္တို႕ၾကံဳေတာ႕မွ ၀င္ေပးပါ၊ရပါတယ္၊
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမးရင္လည္း ေငြရွင္းၿပီးၿပီလို႕ ေၿဖပါ႕မယ္”
ဤသို႕ေၿပာေတာ႔မွ ကြ်န္ေတာ္လည္း သက္ၿပင္းခ်ႏိုင္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရွိရာသို႕
ၿပန္လာခဲ႕ပါသည္။
ပလာတာႏွင္႕ခပတ္ ႏွစ္ပြဲ ေရာက္လာေသာအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ဆာေလာင္ေနဟန္ၿဖင္႕
စကားတစ္ခြန္းမွ မေၿပာဘဲ အားရပါးရ စားပါေတာ႕သည္။ကြ်န္ေတာ္လည္း ကိုယ္႕
ပန္းကန္မွ ႏိႈက္စားရင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ၾကည္႕ၿပီး ၀မ္းသာမိသည္ႏွင္႕အမွ်
ၿမန္မာ႕လြတ္လပ္ေရးကို မရရေအာင္ ၾကိဳးပမ္းယူရန္ အားမာန္အၿပည္႔ႏွင္႕
ဆံုးၿဖတ္ထားသူ ကြ်န္ေတာ္တို႕
၏ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ လူသားတစ္ေယာက္ အေနၿဖင္႕ သနားစရာ
ေကာင္းလွပါသည္တကားဟု စိတ္ထဲမွ က်ိတ္၍မွတ္ခ်က္ခ်မိပါသည္။
သူစားၿပီးသြားသည္ႏွင္႕ ကြ်န္ေတာ္လည္း ခပ္ၿမန္ၿမန္ပင္ စားလိုက္ရပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္စားၿပီးသည္ကို ၿမင္လွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္
“ေဟ႕ေကာင္ ပိုက္ဆံရွင္းေပးလိုက္ေလကြာ၊ ငါတို႕သြားၾကမယ္” ဟု ေၿပာရာ ကြ်န္ေတာ္လည္း
ရွင္းၿပီးပါၿပီ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၊ ေစာေစာက စားစရာမွာရင္း တစ္ခါတည္း
ေငြရွင္းေပးခဲ႕ပါတယ္ ” ဟုေၿပာေၿပာဆိုဆို ဆိုင္ရွင္ကုလားႏွင္႕
စီစဥ္ထားသည္႕အတိုင္း အခ်က္ၿပ
ေခၚလိုက္ရာ ဆိုင္ရွင္သည္ ခပ္သြက္သြက္ ေလွ်ာက္လာၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား
ရိုေသစြာဆလံေပး အေလးၿပဳရင္း
“ပိုက္ဆံရွင္းၿပီးပါၿပီ” ဟု ၿပံဳး၍ ေၿပာပါသည္။
သည္ေတာ႕မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ေက်နပ္သြားဟန္ၿဖင္႕ ေခါင္းညိတ္ၿပီး ထိုင္ရာမွ ထလိုက္ပါသည္။
“ဘယ္႔ႏွယ္႕လဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ စားလို႕ ေကာင္းပါရဲ႕လား ”
ကြ်န္ေတာ္က ဆိုင္ရွင္ေရွ႕တြင္ပင္ ေမးလိုက္ေသာအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လည္း
“ ေအးကြ၊ မစားရတာၾကာလို႕လားမသိဘူး၊အလြန္စားလို႕ေကာင္းတယ္ ” ဟု
ၿပံဳး၍ေၿပာသည္ကို ဆိုင္ရွင္ကုလားသည္ သေဘာက်သြားပံုရပါသည္။
ထို႔ေနာက္ ဆရာတပည္႕ႏွစ္ဦး ကားေပၚတက္ၾကၿပီး ကြ်န္ေတာ္သည္ ဗဟန္း
တာ၀ါလိန္းလမ္း(နတ္ေမာက္လမ္း) ေနအိမ္သို႕ ေမာင္းၿပန္လာခဲ႕ပါသည္။
ေနာက္တစ္ေန႕နံနက္က်မွ ကြ်န္ေတာ္သည္ ရံုးခ်ိန္မတိုင္မီ မဂိုလမ္း
ပလာတာဆိုင္သို႕ အၿမန္သြားၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင္႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ စားခဲ႕ေသာ
ပလာတာႏွင္႕ခပတ္ဖိုး
က်သင္႕ေငြကို ရွင္းေပးလိုက္ရပါသည္။
*………………..* ………………………*
၁၉၄၆ခုႏွစ္၊မတ္လက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းသည္ သခင္ၿမ၊ဟသၤာတ ဦးၿမ၊
ဦးေအာင္ဇံေ၀စေသာ ဖဆပလအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင္႔အတူ
စည္းရံုးေရးခရီး
ထြက္ခဲ႕စဥ္က အေတြ႕အၾကံဳတစ္ခုကို အလ်ဥ္းသင္႕၍ ၿပန္လည္ ေဖာ္ထုတ္တင္ၿပလိုပါသည္။
ထိုအခ်ိန္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ အစိုးရအဖြဲ႕ အာဏာမရရွိေသးဘဲ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ
အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးသာ ၿဖစ္ေနရာ အစိုးရအဖြဲ႕၀င္
၀န္ၾကီးမ်ား
တိုင္းခန္းလွည္႕လည္သလို ေလယာဥ္၊ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္၊မီးရထား၊ မီးသေဘာၤ စသည္႕
အေဆာင္အေယာင္မ်ား မရရွိသၿဖင္႕ ၿဖစ္သလို ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာ
သြားခဲ႕ရပါသည္။သို႕
ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ အလြန္ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ ခရီးသြားရသည္ကို
လံုး၀မျငီးျငဴဘဲ ရႊင္လန္းတက္ၾကြစြာပင္ သြားခဲ႕သည္မွာ အံ႕ၾသခ်ီးက်ဳးဖြယ္
ေကာင္းလွပါသည္။စစ္အတြင္းဂပန္
ေခတ္က သူသည္ တပ္မေတာ္ ေသနာပတိႏွင္႕ စစ္၀န္ၾကီးအၿဖစ္ ေမာရစ္ ၂၅ အမ်ိဳးအစား
အနက္ေရာင္ ဆလြန္းကားၾကီးကို အလံ ၃ ခု ဆင္႕လႊင္႕လ်က္ ဒီးနင္းသြားလာခဲ႕ရသည္
ကိုလည္း ၿပန္လည္သတိမရ၊မေတာင္႕တဘဲ ပန္းေတာင္းမွ ေတာင္ကုတ္သို႕အသြား
ဘတ္စ္ကား အစုတ္တစ္စီးၿဖင္႕ သြားရၿခင္း၊ရခိုင္ဘက္တြင္လည္း
ႏြားလွည္းတစ္လွည္႕၊ေၿခက်င္
တစ္ခါသြားလာၿပီး စည္းရံုး ေဟာေၿပာရၿခင္းကို လံုး၀ စိတ္ဓာတ္မက်ဘဲ
ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္လင္စြာပင္ သြားလာေဟာေၿပာစည္းရံုးခဲ႕ပါသည္။
( မွတ္ခ်က္…အလံ၃ ဆင္႕ ဆိုသည္မွာ ဂ်ပန္စစ္ဘက္ အၾကီးအကဲမ်ား မိမိတို႕၏
ေမာ္ေတာ္ကားတြင္ ရာထူးအလိုက္ အလံမ်ား တပ္ဆင္လႊင္႕ထူ၍ သြားေလ႕ရွိသကဲ႕သို႕
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ကားတြင္လည္း စစ္ဖက္ရာထူး
ေမဂ်ာဂ်င္နရယ္(ဗိုလ္ခ်ဳပ္)အလံ၊တပ္မေတာ္ေသနာပတိ အလံႏွင္႕ အစိုးရအဖြဲ႕၀င္
စစ္၀န္ၾကီးအလံဟူ၍ အလံ ၃ခု ဆင္႕၍
လႊင္႕ထူသြားခဲ႕ရၿခင္းကို ဆိုလိုပါသည္။စာေရးသူ)
ရခိုင္ၿပည္ေၿမာက္ပိုင္း စစ္ေတြၿမိဳ႕ ပတ္၀န္းက်င္တစ္၀ိုက္
ေနရာအႏွံ႕အၿပားသို႕ လွည္႕လည္ေဟာေၿပာ စည္းရံုးၾကၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္သို႕
မၿပန္မီ ေတာင္ဘက္သံတြဲ
ေတာင္ကုတ္ၿမိဳ႕နယ္မ်ားဆီသို႕ ဆက္လက္သြားေရာက္ ေဟာေၿပာရန္ ယင္းေဒသ၌
ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕၏ အမာခံ ေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္ၾကီး ကြယ္လြန္သူ
ပါေမာကၡ
ဦးေက်ာ္ရင္က စီစဥ္ထားပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေနၿဖင္႕ ေတာင္ကုတ္၊သံတြဲေဒသတြင္
ေရလမ္းမွ ခရီးသြားၿခင္းကို သေဘာမက်ေသာ္လည္း အလြန္ရင္းႏွီးၿပီး အားကိုးရသူ
ဦးေက်ာ္ရင္
က ၾကိဳတင္စီစဥ္ထားၿခင္းကို မၿငင္းဆန္လိုသၿဖင္႕ လွည္႕လည္ေဟာေၿပာရန္
သေဘာတူလိုက္ပါသည္။
သို႔ႏွင္႕ပင္ နယ္လွည္႕ခရီးထြက္ၾကသည္႕ေန႕ နံနက္ပိုင္းတြင္ ေဒသခံ
ပုဂၢိဳလ္တို႕က ေရလမ္းၿဖင္႕ သြားရန္အတြက္ တံငါေလွၾကီးမ်ား ၿပင္ဆင္ေနၾကစဥ္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္
ရပ္ေစာင္႕ၾကည္႕ေနရာမွ ကြ်န္ေတာ္႕အား သူ႕အနီးသို႕ ေခၚ၍ ခပ္တိုးတိုးေမးပါသည္။
“ေဟ႕ေကာင္ ငါတို႕အခုသြားရမယ္႕ ေရလမ္းက ပင္လယ္ၿပင္ကို ၿဖတ္သြားရမွာလား”
ဟုတ္ကဲ႕ဗိုလ္ခ်ဳပ္၊ေရလမ္းဆိုေပမယ္႕ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေရတိမ္ၿပီး
ကမ္းနဲ႕နီးနီးေနရာက သြားမွာပါ၊ဒါေပမယ္႕ ခရီးတစ္ေထာက္မွာေတာ႕ ပင္လယ္ကို
ၿဖတ္သြားရပါ
မယ္၊ေဘးအႏၱရာယ္ေတာ႕မရွိပါဘူး၊ရာသီဥတုကလည္း သာယာၿပီး လႈိင္းေလၿငိမ္တဲ႕
ရာသီမို႕ အဆင္ေၿပမွာပါ
ကြ်န္ေတာ္ကခရီးစဥ္ကို သိထားသည္႕အတိုင္း အမွန္ကို ေၿပာလိုက္ပါသည္။
“ဟာ ပင္လယ္ၿပင္ကို ၿဖတ္သြားရမယ္ဆိုရင္ မၿဖစ္ဘူး ထင္တယ္ကြ ”
“ဘာၿဖစ္လို႕လဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ”
“ဘာၿဖစ္ရမွာလဲ၊ ငါက ေရမကူးတတ္ဘူးကြ၊ မေတာ္တဆ ေလွေမွာက္ရင္ ဘယ္ႏွယ္႕လုပ္မလဲ ”
ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ခပ္တိုးတိုး ေၿပာလိုက္သၿဖင္႕ ကြ်န္ေတာ္သည္ သူ႕အားၾကည္႕ၿပီး
စိတ္မေကာင္းၿဖစ္သြားမိပါသည္။
ေရမကူးတတ္သူမ်ားအေနၿဖင္႕ ေရလမ္းခရီးသြားရမွာ ေၾကာက္ၿခင္းသည္
မဆန္းပါ။အထူးသၿဖင္႕ ကမ္းႏွင္႕ေ၀းေ၀း ပင္လယ္ၿပင္ကို ၿဖတ္သြားရမည္ကို
စိုးရိမ္မည္
ဆိုရင္လည္း စိုးရိမ္မိသည္မွာ သဘာ၀က်ပါသည္။
သို႕ေသာ္ ခရီးက မသြား၍မၿဖစ္။ဦးေက်ာ္ရင္ႏွင္႕ ေဒသခံပုဂၢိဳလ္မ်ားက
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုယ္တိုင္ လာေရာက္ ေဟာေၿပာမည္ဟု ေၾကၿငာထားၿပီးေနၿပီ။
ကြ်န္ေတာ္
လည္း စဥ္းစားရင္း အၾကံတစ္ခု ရမိသၿဖင္႕
“ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဒီမွာဘဲ ခဏေစာင္႕ပါ၊ ခရီးစဥ္ေၿပာင္းလို႕ရရင္
ေၿပာင္းၿပီးသြားဖို႕ ကိုိုေက်ာ္ရင္တို႕နဲ႕ တိုင္ပင္ၾကည္႕ပါဦးမယ္ ” ဟု
ေၿပာၿပီး ကြ်န္ေတာ္သည္ ေတာ္လွန္
ေရး ရဲေဘာ္ၾကီး ဥိးေက်ာ္ရင္တို႕ လူစုရွိရာသို႕ ေလွ်ာက္သြားလိုက္ပါသည္။
အမွန္ေတာ႕ ဦးေက်ာ္ရင္က ဘာမွမေၿပာ။ကြ်န္ေတာ္ကသာ စိတ္ကူးရသည္႕ အၾကံကို
ခပ္တိုးတိုး
ေၿပာၿပၿပီးေနာက္ ဦးေက်ာ္ရင္ကလည္း နားလည္ဟန္ၿဖင္႕ ၿပံဳး၍ ေခါင္းညိတ္ၿပပါသည္။
ထို႕ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထံသို႕ ခပ္သုတ္သုတ္ ၿပန္ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။
” ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘာမွ စိုးရိမ္စရာမရွိဘူး။ ကိုေက်ာ္ရင္တို႕အဖြဲ႕နဲ႕
တိုင္ပင္ၿပီးပါၿပီ၊ သြားမယ္႕ခရီးစဥ္ကို လမ္းေၿပာင္းၿပီး
သြားၾကမယ္။အတြင္းဘက္ ေခ်ာင္းငယ္တစ္ခုက
တဆင္႕ ၿဖတ္သြားမွာမို႕ နည္းနည္းေတာ႕ ပိုေ၀းလို႕ အခ်ိန္ပိုၾကာမယ္။ဒါေပမယ္႕
ပင္လယ္ၿပင္ ၿဖတ္စရာ မလိုေတာ႕ဘူး ကြ်န္ေတာ္တို႕ စိတ္ခ်လက္ခ်
သြားႏိုင္ၾကပါမယ္၊ကဲ ေလွ
ေတြလည္း အသင္႕ၿဖစ္ေနၿပီ၊ သြားၾကရေအာင္ ”
ဤသို႕ေၿပာၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား အသင္႕ၿပင္ထားေသာ ေလွၾကီးဆီသို႕
ေခၚသြားလိုက္ပါသည္။ ေလွဟာ တံငါေလွၿဖစ္ေသာ္လည္း ေဒသခံပုဂၢိဳလ္မ်ားက
ဗိုလ္ခ်ဳပ္စီးသည္႕အခါ
ေနပူသက္သာေအာင္ဆိုၿပီး “ ေပါင္းမိုး” ေလွ၀မ္းအေပၚတြင္
အမိုးတပ္ဆင္ထားပါသည္။ ယင္းအစီအစဥ္ေၾကာင္႕ ပင္လွ်င္ ကြ်န္ေတာ္၏ အၾကံအစည္
ေခ်ာေမာ အစဥ္ေၿပသြားပါ
သည္။
ေလွ၏ အမိုးေအာက္တြင္ ခင္းထားေသာ သင္ဖ်ဴးဖ်ာ မ်ားရွိရာ ကြ်န္ေတာ္က
လူငယ္တစ္ဦးအား ေခါင္းအံုးတစ္လံုး ရွာခိုင္းၿပီး ဖ်ာေပၚတြင္ ခ်ထား
လိုက္ပါသည္။
ေလွေပၚတက္မိသည္ႏွင္႕ ကြ်န္ေတာ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား အမိုးေအာက္သို႕ ၀င္ေစၿပီးေနာက္—-
‘ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အခု သြားရမယ္႕ ေရလမ္းက နည္းနည္း ပိုေ၀းလို႕
အေတာ္ၾကာၾကာသြးရမယ္၊ ဒီအတိုင္း ထိုင္လိုက္ သြားရင္လည္း ပ်င္းစရာေကာင္း
လိမ္႕မယ္ဒီေတာ႕
ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေနနဲ႕ ခရီးလဲပန္း၊ညတုန္းကလဲ စကားေၿပာေနၾကတာ ညဥ္႕နက္သြားလို႕
အိပ္ေရးပ်က္ခဲ႕တယ္ မဟုတ္လား၊ အခု အခ်ိန္ရတုန္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအးေအးေဆးေဆး
တစ္ေရးေလာက္ အိပ္လိုက္ပါ၊အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္ သြားေဟာေၿပာရမယ္႕ ရြာေရာက္ေတာ႕
ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိပ္ေရး၀ၿပီး လန္းဆန္းလာပါလိမ္႕မယ္ ‘ ဟု ေၿပာေၿပာဆိုဆို
ကြ်န္ေတာ္
ကိုယ္တိုင္ ဇြတ္အတင္းပင္ အိပ္ခိုင္းလိုက္ပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းႏွင္႕ ပတ္သက္၍ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ အခ်က္တစ္ခုမွာ
ႏိုင္ငံေရး၊ စစ္ေရး ကိစၥမ်ားတြင္သာ
သူကိုယ္တိုင္အဆံုးအၿဖတ္ေပးေလ႕ရွိေသာ္လည္း
အၿခားအေသးအဖြဲ လူမႈေရးကိစၥမ်ားတြင္ဆိုလွ်င္ ဘာတစ္ခြန္းမွ မေၿပာဘဲ
ကြ်န္ေတာ္တို႕ စီစဥ္ေပးသလိုသာ လုပ္ေလ႕ရွိ ၿခင္းပင္ ၿဖစ္ပါသည္။
ၿပည္တြင္းၿပည္ပ ခရီးသြားလာရာ
တြင္ ဆိုလွ်င္လည္း ဘယ္အခန္းနားမ်ိဳးက်လွ်င္ ဘယ္လို ၀တ္စားရမည္ကိုပင္ သူမသိသၿဖင္႕-
“ ေဟ႕ေကာင္ လုပ္စမ္းပါဦးကြ၊ ငါဘယ္လို၀တ္ရမွာလဲ ” ဟုေမးလ်င္ ကြ်န္ေတာ္က
၀တ္ရမည္႕ အ၀တ္အစားမ်ား ေရြးထုတ္ေပးလိုက္ရံုႏွင္႕ ကိစၥၿပီးသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္
ဘာမွ်မေၿပာဘဲ ကြ်န္ေတာ္ ေပးေသာအ၀တ္အစားမ်ားကိုသာ ၀တ္ေလ႕ရွိပါသည္။
တစ္ခါတစ္ရံ နက္ကတိုင္ လည္စည္း စည္းရာတြင္ ပံုပန္းမက်ၿဖစ္ေနလွ်င္
ကြ်န္ေတာ္ကပင္
ပံုက်ေအာင္ စည္းေပးရပါသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္
ႏိုင္ငံေရးကိစၥကလြဲလ်င္ လူမႈေရးကိစၥမ်ားတြင္ ဘယ္ေတာ႕မွ ဆရာမလုပ္။
ကြ်န္ေတာ္႕ကိုသာ ေမးၿပီး စီစဥ္ေပး
သည္႕အတိုင္း လိုက္လုပ္တတ္ပါသည္။
ထို႕ေၾကာင္႕ပင္လွ်င္ ေလွေပၚေရာက္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္က တေရးတေမာ
အိပ္ရင္းအနားယူပါဟု ေၿပာေတာ႕လည္း သူသည္ဘာမွမေၿပာဘဲ လွအိပ္ခ်လိုက္ရာ
ပင္ပန္း၍လား
မေၿပာတတ္၊ ခ်က္ခ်င္းကိုပင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားရွာပါသည္။
သည္ေတာ႔မွ ေလွကို ပဲ႕ကိုင္ထိန္းသူ၊ေလွာ္ခတ္သူ လူငယ္မ်ားအား
စထြက္ရန္ေၿပာၿပီး ပင္လယ္ၿပင္ကို ၿဖတ္၍ ေလွာ္ခတ္သြားၾကရပါေတာ႕သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခမ်ာ ဘာမွ်မသိ၊ ကြ်န္ေတာ္ေၿပာသလို
ေရတိမ္တိမ္ေခ်ာင္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲက ၿဖတ္ေလွာ္သြားသည္ဟုသာ ထင္လ်က္
စိတ္ခ်လက္ခ် အိပ္ေပ်ာ္ သြားရွာပါ
သည္။
ၿမစ္၀ကြ်န္းေပၚလိုေနရာမွ လူမ်ားဆိုလွ်င္ ကေလးဘ၀ကပင္ ေရထဲဆင္းေဆာ႕ကစားရာမွ
ေရကူးတတ္ရံုမက က်င္လည္စြာ ကူးႏိုင္ၾကပါသည္။ သို႕ေသာ္ မိုးေခါင္
ေရရွား၊အင္းအိုင္ ၿမစ္ေခ်ာင္းမရွိသေလာက္ ရွားပါးေသာ မေကြးတိုင္း
နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕သားဇာတိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအဖို႕ ေရမကူးတတ္ၿခင္းမွာ
မဆန္းပါ။တကၠသိုလ္ေရာက္
ေတာ႕ ေရကူးကန္၊ေရကူးအသင္း (Swimming Club)လည္းရွိသၿဖင္႕ အသင္း၀င္ၿပီး
ေရကူးသင္လွ်င္ ၿဖစ္ႏိုင္ပါ၏ သို႕ရာတြင္ တကၠသိုလ္ သမဂၢႏွင္႕
ႏိုင္ငံေရးကိုသာ စိတ္၀င္
စားၿပီး အခ်ိန္ၿပည္႕လႈပ္ရွားေနသူ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား ကိုေအာင္ဆန္း
အေနၿဖင္႕ ေရကူးအသင္း၀င္ၿပီး ေရကူးရန္ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ခဲ႕ပါေခ်။
ထို႕ေၾကာင္႕ပင္လွ်င္ ပင္လယ္ၿပင္ၿဖတ္၍ ေရလမ္းခရီးသြားၿခင္းမ်ိဳးကို
မသြားခ်င္သည္မွာလည္း သဘာ၀က်သည္ဟု ဆိုရပါမည္။
တပ္မေတာ္ေသနာပတိ စစ္သူၾကီးတစ္ဦး ၿဖစ္ၿခင္းေၾကာင္႕ ေရမကူးးတတ္ဘဲ
ေရလမ္းခရီးသြားရမွာ ၀န္မေလးသင္႕ဟု ေ၀ဖန္အၿပစ္တင္၍ မရပါ။ယင္းကိစၥႏွင္႕
ပတ္သက္၍ ကြ်န္ေတာ္ သံုးသပ္ရရွိသည္႕ အဓိက အခ်က္ကေတာ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္
ကြ်န္ေတာ္တို႕အား ထပ္တလဲလဲ ေၿပာေလ႕ရွိေသာ…
“ လူမွာ အေရးၾကီးဆံုးက ကိုယ္က်င္႕တရားနဲ႕ အမွန္တရားကို
ၿမတ္ႏိုးမႈပဲၿဖစ္တယ္၊အေၿခအေနအခ်ိန္အခါ ေနရာဌာနမေရြး မွန္တာကိုသာ
ေၿပာ၀ံ႕တဲ႕သတိၱ ရွိရမယ္”
ဟူေသာ သြန္သင္ဆံုးမခ်က္၊အထူးသၿဖင္႕ သူ၏ ၀ါသနာအရ အဂၤလိပ္ဘာသာၿဖင္႕(
Character and Love of Truth) ဟု ေၿပာခဲ႕သည္႕ အတိုင္း ယခုလည္း
သူသြန္သင္ဆံုးမသလို ကိုယ္တိုင္ လက္ေတြ႕လုပ္ၿပသြားၿခင္း ၿဖစ္သည္ပါတကား ဟူ၍ပင္ ၿဖစ္ပါသည္။
*……………………*…………………….*
ေဆာင္းပါးအစတြင္ ေဖာ္ၿပခဲ႕သည္႕အတိုင္း သမိုင္းပညာရွင္ၾကီး ေၿပာသလို
အေသးအဖြဲကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥေလးေတြကလည္း ကာယကံရွင္ပုဂၢိဳလ္၏ ပင္ကိုယ္သဘာ
၀စရိုက္ကို ေပၚလြင္ေစသည္ ဟူေသာ အဆိုအမိန္႕ကို ဤ ေဆာင္းပါးၿဖင္႕ အေလးအနက္
ေထာက္ခံလိုက္ရပါသည္။
အင္တာနက္ခ်စ္သူ၀က္ဆိုဒ္(၀သုန္ဦးထံမွကူးယူတင္ျပသည္။)
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အဖိုးထိုက္တန္ေသာ စကားတစ္ခြန္း
ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ မိန္႔ခြန္းမ်ား၊ သူ႔စာသား၊ သူ႔စကား အရ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ စိတ္ဓါတ္ျမင့္ျမတ္မႈႏွင့္ ေလးစားအား က်အတုယူဖြယ္လုပ္ေဆာင္ခ်က္၊ ခံယူခ်က္မ်ားကို ေတြ႔ရပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္က သူ၏သားသမီးသဖြယ္ျဖစ္ေသာ တပ္မေတာ္သားမ်ားကို မိန္႔ခြန္းေပးရာတြင္ တကယ့္ေခါင္းေဆာင္ ေကာင္းပီသစြာ လမ္းညႊန္မႈေပး ႏိုင္ ခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ တပ္မေတာ္သားမ်ားအေပၚထားတဲ့ ေမတၱာစိတ္၊ သူ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ တပ္မေတာ္ႀကီးသိကၡာရွိၿပီး ျပည္သူ႔အက်ိဳး၊ ႏိုင္ငံ့အက်ိဳး၊ လူမ်ိဳးအက်ိဳးကို အမွန္တကယ္ ေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္ေပးႏိုင္ေသာ တပ္မေတာ္ႀကီးျဖစ္ေစလိုေသာ ဆႏၵကို သူ၏မိန္႔ခြန္းမ်ားတြင္ အထင္အရွား ေတြ႔ ႏိုင္သည္။ သူ၏ မိန္႔ခြန္းမ်ား၌ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္တြင္ အမႈထမ္းေနေသာ တပ္မေတာ္သားမ်ားပါမက အား လံုးေသာ ျပည္သူျပည္သားမ်ားအတြက္ပါ အဖိုးတန္အက်ိဳးရွိလွသည္။
စားေရးဆရာမွဴးသမိန္ေရးထားေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က သူတို႔ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္ စစ္ပညာသင္ေန စဥ္အတြင္း လွ်ိဳ႕၀ွက္စာလွမ္းေရးၿပီး အားေပးစကားေျပာရာတြင္ “ ငါ့သားႀကီးမ်ား ျပန္လာမွ ” စကားလံုး ဟု ပါ ရွိသည္ကို က်ေနာ္သတိထားမိလိုက္သည္။ ကာယကံရွင္တပ္မေတာ္သားႀကီးမ်ားမွာ အားတတ္ၿပီး တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ိဳးအတြက္ အသက္ပင္ေသေသ ေပးဆပ္မည္ဟု စိတ္ဓါတ္မ်ားျဖစ္ေပၚသြား မည္ဟု က်ေနာ္ တထစ္က်ယံု ၾကည္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ စကားလံုးတိုင္းသည္ ႐ိုးသားမႈရွိသည္။ ေမတၱာပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ စကားတိုင္းတြင္ ဆႏၵ အမွန္ပါသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ စိတ္သည္ ျပည္သူအတြက္ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏အသက္ႏွင့္ေသြးသည္ တိုင္း ျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳးအတြက္ ေပးဆပ္ဖို႔အသင့္ရွိ သည္ကို သူ၏စကားႏွင့္မိန္႔ခြန္းမ်ားတြင္ အထင္အရွားေတြ႔ႏိုင္သည္။ ဒါေၾကာင့္သာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က်ဆံုးၿပီး ဆယ္စုႏွစ္ ၆ ခုနီးပါးၾကာေသာ္လည္း အၿမဲမွန္ ကန္ထိေရာက္အသံုး၀င္ခဲ့သည္။ အသက္၀င္ဆဲျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏မိန္႔ခြန္းတိုင္းသည္ တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳးအတြက္ တကယ္ေပးဆပ္ေနေသာ သူမ်ား အဖို႔ လိုတရဓါတ္လံုးရသလိုပင္ျဖစ္သည္။ အာဇာနည္မ်ား၏ စိတ္ဓါတ္ႏွင့္လုပ္ရပ္ကား အံ့ၾသေလးစား ၾကည္ညိဳစရာပင္ျဖစ္သည္။
က်ေနာ့္၏ ႏွလံုးသားႏွင့္အသိတရားကို ႏွိဳးဆြေပးလိုက္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ မိန္႔ခြန္းတစ္ခြန္းမွာ -
“ လက္ဖြဲ႔အေနနဲ႔ေဆာင္ၿပီး သတၱိႏွင့္သစၥာရွိလွ်င္ ေမာင္တို႔ေျခခ်ရာအရပ္မ်ားသည္ ေအာင္ေျမခ်ည္း ျဖစ္ရလိမ့္ မည္။ ” ဟု ဆိုတာဘဲျဖစ္ပါသည္။ ဒီစကားလံုးကို ေတြ႔ျမင္ရၿပီး က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ခံစားလိုက္ရပါသည္။ ဒါ့အျပင္ က်ေနာ့္အာ႐ံုထဲကမွန္းၿပီး အဲ့ဒီအခ်ိန္က လူထုေလးစားခ်စ္ခင္ အား ကိုးေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ တိုင္းျပည္ ႏွင့္လူမ်ိဳးအတြက္ တကယ္ေပးဆပ္ဖို႔ တိုက္ပြဲ၀င္ရဲေသာ တပ္မေတာ္သားႀကီးမ်ားကိုပါ ျမင္မိပါ ေတာ့ သည္။
ေၾသာ္ ….. ဒို႔ႏိုင္ငံဟာအရေတာ္ေလစြ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လိုလူမ်ိဳးကိုေမြးထုတ္ႏိုင္ခဲ့တာဟာ ဆုလာဘ္ေကာင္းႀကီးဘဲလို႔ လည္း ဂုဏ္ယူမိပါေတာ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ စကားလံုးတစ္ခုခ်င္းစီ၏ အဓိပၸါယ္ကိုလည္း တစ္ခုခ်င္းစီဆန္႔ထုတ္ ေတြးေတာဆင္ျခင္မိပါေတာ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကသတၱိႏွင့္သစၥာကို အေလးထားးေျပာသြားခဲ့ပါသည္။ တိုက္ပြဲ၀င္ရန္နီးကပ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ရဲေဘာ္မ်ား အတြက္ အတိုဆံုးႏွင့္အထိေရာက္ဆံုး စကားလံုးမ်ားကို အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါ ႏွင့္ တစ္ထပ္တည္းက်ေအာင္ သံုးႏိုင္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ဥာဏ္ပညာႀကီးမားပံုႏွင့္ အသိပညာကား အတုယူ ဖြယ္၊ အားက်ဖြယ္ပင္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုး ေျပာသြားသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မိန္႕ခြန္း
ယခုေကာက္ ႏုတ္ေဖာ္ျပမည့္ စကားမ်ားမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ လုပ္ႀကံမခံရမီ တစ္ပတ္ခန္႔အလုိက ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္း မွ လူထု ပရိသတ္ႀကီးကုိ ေနာက္ဆံုး ေဟာေျပာ သြားေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ၏မိန္႔ခြန္း စကားမ်ားျဖစ္၏။ ထုိေန႔ကား ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လ ၁၃ ရက္နံနက္ အခ်ိန္တြင္ျဖစ္သည္။(ျမန္မာျပည္သူလူထု အားလုံးကုိ သတိေပးလမ္း ၫႊန္ ေဟာၾကားသြားေသာ ေနာက္ဆံုး မိန့္ခြန္းျဖစ္သည္႕ အတြက္ အခ်ိဳ႔ကုိ ေကာက္ႏုတ္ ေဖာ္ျပလုိက္ပါသည္။)
“က်ဳပ္တုိ႔ဟာ ဒီတုိင္းျပည္မွာ အစုိးရ ျဖစ္ေအာင္အတင္းအဓမၼ လုပ္လာလုိ႔ အစုိးရ ျဖစ္လာတာမဟုတ္ဘူး၊ တုိင္းျပည္လူထုရဲ႕ ေထာက္ခံမႈေၾကာင့္ က်ဳပ္တုိ႔အစုိးရျဖစ္ေန တာပဲ။ တုိင္းျပည္လူထုက ယုံၾကည္မႈမရွိ ဘူး၊ မၾကည္ညိဳဘူးဆုိရင္ က်ဳပ္တုိ႔လည္း တြယ္မေနပါဘူး၊ ထြက္မွာပါပဲ၊ သို႔ေသာ္ လည္း တစ္ႏွစ္ေလာက္ က်ဳပ္တုိ႔ကုိေစာင့္ ၾကည့္တဲ့အခါမွာ က်ဳပ္တုိ႔ဟာဘယ္လုိ လူစားေတြလဲ၊ ရာဇ၀င္ထဲအေရးခံရမယ့္ လူေတြလား၊ ရာဇ၀င္မွာ အဆဲခံရမယ့္ လူစားေတြလားဆုိတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိယ္ တုိင္သိလာပါလိမ့္မယ္”
“ဒီေတာ့ကာ လြတ္လပ္ေရး ဆုိလုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိေျပာရအုံးမယ္။ လြတ္လပ္ေရး ဆုိတုိင္း ပေဒသာပင္ ေျမကမေပါက္ႏုိင္ဘူး ဆုိတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ ရွင္းျပခဲ့ခ်င္တယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ စိတ္ထဲမွာ လြတ္လပ္ေရးရေတာ့ မယ္ဆုိရင္ စိတ္ကူး က ဘယ့္ႏွယ့္ စိတ္ကူးၾက သလဲ။ ပေဒသာပင္ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေပါက္ ေတာ့မလုိ ခင္ဗ်ား တုိ႔က ထင္ၾကလိမ့္မယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း ဂ်ပန္ေခတ္တုန္းက လြတ္ လပ္ေရးရၿပီဆုိၿပီး ဘာလုပ္ၾက သလဲဆုိရင္ ဟသၤာတနယ္ ဘက္မွာ ေတြ႕ခဲ့တယ္။ လြတ္ လပ္ေရး ရတယ္ဆုိၿပီး လူတကာသြားတဲ့ လမ္းေပၚမွာ ေဆးလွန္း တယ္။ အဲဒါလြတ္ လပ္ေရး မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒီဟာ ကလမ္းသြား လမ္းလာ လုပ္တဲ့ သူေတြကုိ ေႏွာင့္ယွက္ရာ ေရာက္တယ္။ လြတ္လပ္ေရး ဆုိတဲ့အဓိပၸာယ္ က ကုိယ္တစ္ေယာက္ ေကာင္းစားဖုိ႔ျဖစ္ေစ၊ လူတစ္မ်ဳိးလုံး ေကာင္းစားဖုိ႔ျဖစ္ေစ၊ အျခား သူေတြရဲ႕ အက်ဳိးကုိမထိခုိက္ဘဲနဲ႔ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ကုိယ့္က်ဳိး အတြက္လုပ္ႏုိင္တာလြတ္ လပ္ေရးပဲ။ ကုိယ့္စီးပြားေရး လုပ္တဲ့ေနရာမွာ အျခား လူေတြရဲ႕ အေႏွာင့္အယွက္ မရွိေစရ ဘူး။ တျခား လူေတြရဲ႕ အက်ဳိးကုိလည္း မထိ ခုိက္ဘူး၊ တုိင္းျပည္ကုိ လည္း မထိခုိက္ဘူးဆုိ ရင္ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္လုပ္ႏုိင္တဲ့ အေျခ အေနမ်ဳိးရွိရမယ္။ အဲဒီေတာ့ တျခားလူေတြ ကုိေႏွာင့္ယွက္တဲ့ လြတ္လပ္ေရးဟာ လြတ္ လပ္ေရး မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါကုိ (liconse) ရမ္းကားမႈလုိ႔ေခၚတယ္။ အဲဒီေတာ့ လြတ္လပ္ ေရးဆုိတာ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ သေဘာမ်ဳိးမ ဟုတ္ဘူး။ စည္းနဲ႔ ကမ္းနဲ႔ သေဘာျဖစ္တယ္။ လြတ္လပ္ေရး ရတဲ့အခါ တုိင္းျပည္မွာပုိၿပီး စည္းကမ္းရွိဖုိ႔လုိတယ္။ စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔လုပ္ၾကမွ လြတ္လပ္ေရးဆုိတာ တကယ္ရမယ္”
“ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာေတြမွာ ခ်ဳိ႕ယြင္း ခ်က္ တစ္ခုရွိတယ္။ ဘာလဲဆုိရင္ ဒါကလည္း ပဲ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ကြၽန္ျဖစ္ခဲ့ ရတဲ့အတြက္ ျဖစ္ ခ်င္မွျဖစ္မယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔ လဲဆုိရင္ ကြၽန္ ေတာ္ ဂ်ပန္ေခတ္ တုန္းကပုသိမ္ ဘက္ကုိသြား တဲ့အခါမွာ ေလွ ၿပိဳင္ပဲြတစ္ခု ၾကည့္ခဲ့ ရတယ္။ ေလွၿပိဳင္ပဲြ လုပ္တဲ့အခါမွာ ပန္းတုိင္ကုိ မေရာက္ ေသးဘူး၊ ေရွ႕ကုိနည္းနည္း ႏုိင္လာ ၿပီဆုိရင္ ႏုိင္တဲ့ေလွက တက္ကုိေထာင္တယ္။ ႐ႈံးတဲ့ ေလွကလည္း ပန္းတုိင္ မေရာက္ေသး ဘူး။ ႀကိဳးစားမယ္ ဆုိရင္ ႀကိဳးစား ႏုိင္ေသး တယ္။ မႀကိဳးစားခ်င္ ေတာ့ဘူး။ ႐ႈံးမွာပါပဲ ကြာဆုိၿပီးေတာ့ေျခပစ္ လက္ပစ္နဲ႔ တက္မ ခတ္ခ်င္ ေတာ့ဘူး။ အဲဒါဟာ တုိင္းျပည္ထူ ေထာင္တဲ့ ေနရာမွာ အဲဒါက လြတ္လပ္တဲ့ လူမ်ဳိးနဲ႔ ထုိက္တန္တဲ့ စိတ္ဓာတ္မဟုတ္ဘူး။ ဒါက ကြၽန္ျဖစ္မယ့္ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးပဲ။ ဒီစိတ္ ဓာတ္မ်ဳိးရွိေနသမွ် ကာလပတ္လုံး က်ဳပ္တုိ႔ ျမန္မာေတြ ကြၽန္ျဖစ္ေနမွာပဲ။ လြတ္လပ္ ေရး ရသည့္တုိင္ ေအာင္ ျမန္ျမန္ျပန္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ျဖစ္မွာပဲ။ ကြၽန္မျဖစ္သည့္ တုိင္ေအာင္ ညံ့ဖ်င္းတဲ့ လြတ္လပ္ေရး ျဖစ္မွာပဲ။ အဲဒီ ေလွၿပိဳင္ပဲြ တုန္းက ေလွတစ္ေလွ ဟာ တက္ ေထာင္မိတာနဲ႔ပဲြတစ္ပဲြမွာ ႐ႈံးသြားတယ္။
ေဘာလုံးကန္ၾကတဲ့အခါမွာလည္း ကုိယ္ကစၿပီးေတာ့ ဂုိးသြင္းရရင္ အေတာ္ပဲ အားတက္လာတယ္။ ေနာက္တစ္ခါေတာ္ ေတာ္ေလးဂုိးမ်ားလာတယ္ဆုိရင္ ေလွ်ာ့ ေလွ်ာ့ေပါ့ေပါ့ကန္ခ်င္လာတယ္။ တစ္ ဖက္ကလည္း ေနာက္ဆုံးအၿပီးသတ္ၾက ေတာ့မွ ကပ္ၿပီးဂုိးသြင္းသြားလုိ႔ ႐ႈံးတာေတြ၊ သေရျဖစ္တာေတြ ေဘာလုံးပဲြရာဇ၀င္မွာ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ေတြ႕ရမွာပဲ။ ဒါတင္ မကေသးဘူး။ သူတုိ႔ေလွေတြက ပထမ နာရီ၀က္မွာ ႐ႈံးသြားရင္ေတာ္ေသးတယ္။ ဒုတိယနာရီ၀က္မွာ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ၾကာ ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကန္မိလုိ႔ ဂုိးျပန္ မသြင္းႏုိင္ေသးဘူးဆုိရင္လူကုိ ျပန္ခ်တာ ပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာျပည္မွာ အဲဒါ (sporting spirit) မရွိဘူး။ ဒါဘာလဲ ဆုိရင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔လည္း ျမန္မာေတြ ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ ထက္ျမက္ တယ္ဆုိတာ တလြဲမွာ ဆံပင္ေကာင္း ေနတာပဲ။ တကယ့္ ေနရာက်ေတာ့ အသုံး မက်ဘူး။ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ ေရးလုပ္တဲ့ေနရာမွာ အသုံးမက် ဘူး။ ျမန္မာျမန္မာ ခ်ဖုိ႔ လုပ္ခ်င္ တယ္။ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးလုပ္ တဲ့ေနရာမွာ အသုံးမခ်ခ်င္ ဘူး။ ဒါေတြလုပ္ခ်င္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ အက်ဳိး ခံစားခြင့္ရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီတုိင္းျပည္ ျပန္လည္မထူ ေထာင္ႏုိင္ဘူး။ နာလန္ မထူ ႏုိင္ဘူး။ လြတ္လပ္ေရး လည္း က်က်နန လုပ္လုိ႔မျဖစ္ဘူး။ အဲဒီ လုိစိတ္ဓာတ္မ်ဳိးကုိ လုံး၀ေဖ်ာက္ ဖ်က္ပစ္ဖုိ႔ လုိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ဘာ လုပ္လုပ္ ေနာက္ဆုံး တစ္ေန႔ၿပီးတဲ့ အထိ႐ႈံးမယ္ထင္သည္ျဖစ္ေစ၊ ႏုိင္မယ္ ထင္သည္ျဖစ္ေစ၊ မေလွ်ာ့တမ္း ဇဲြနဲ႔လုပ္ သြားမယ္”
“ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဟာ လြတ္လပ္ေရး ကုိလုိ ခ်င္ရင္ရႏုိင္တဲ့စည္းကမ္းရွိၾကပါ။ လြတ္လပ္ ေရးကုိလုိခ်င္ရင္ လြတ္လပ္ေရး ကုိရႏုိင္တဲ့ ညီၫြတ္မႈကုိထိန္းသိမ္းထားပါ။ လြတ္လပ္ ေရးကုိလုိခ်င္ရင္ရႏုိင္ေလာက္တဲ့ထူ ေထာင္ မႈကုိ လုပ္ၾကပါ။ အဲဒီလုိလုပ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ လည္းပဲ ေရွ႕ကုိလြတ္လပ္ေရးအရသာကုိ ခံစားခ်င္တယ္၊ ခံစားခ်င္တယ္ဆုိရင္ အလုပ္ လုပ္ဖုိ႔ စည္းကမ္းရွိၾကဖုိ႔ ခင္ဗ်ား တုိ႔အခုက တည္းက ခင္ဗ်ား တုိ႔ရဲ႕ အက်င့္ဆုိးေတြ၊ အက်င့္ေဟာင္း ေတြကုိ ျပင္ၾကဖုိ႔လိုၿပီ၊ ေဖ်ာက္သင့္ၿပီ ဆုိတာ ကြၽန္ေတာ္ဒီေန႔ေျပာ ခဲ့ခ်င္ ပါတယ္။
(လက္ခုပ္သံမ်ား)
စာကုိး
၁။ ေမ့ေပ်ာက္၍မရေသာေအာင္ဆန္း (ကေလာင္စုံ)
၂၊ ငါတုိ႔ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ဘာေတြလုပ္ခဲ့လဲ (သတင္းစာဆရာ ဦးပုကေလး)
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၃ ရက္ေန႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေမြးေန႕ အမွတ္တရ ကဗ်ာမ်ား
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရးခဲ႔တဲ႔ ကဗ်ာေလးနဲ႔ ဂုဏ္ျပဳရင္း ……….
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘာသာျပန္ခဲ့ေသာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ (English & Burmese version)
အႏိုင္မခံ
ငါ့အား ဖုံးလႊမ္းထားေသာ လကြယ္သန္းေခါင္
ဤအေမွာင္အတြင္းမွေန၍ အႏိုင္မခံ အ႐ႈံးမေပးတတ္ေသာ
ငါ၏စိတ္ဓာတ္ကို ဖန္ဆင္းေပးသည့္ နတ္သိၾကားတုိ႔အား ငါေက်းဇူးတင္၏။
ေလာကဓံတရားတို႔၏ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ လက္ဆုပ္တြင္းသို႔
က်ေရာက္ေနရျငားေသာ္လည္း ငါကားမတုန္လႈပ္ မငိုေႂကြး
ကံတရား၏ ႐ုိက္ပုတ္ျခင္း ဒဏ္ခ်က္တို႔ေၾကာင့္
ငါ၏ ဦးေခါင္းသည္ ေသြးသံတုိ႔ျဖင့္ ရဲရဲနီ၏ ၫြတ္ကား မၫြတ္
ဤေလာဘေဒါသတို႔ ႀကီးစိုးရာဌာန၏ အျခားမဲ့၌ကား
ေသျခင္းတရားသည္ ငံ့လင့္လ်က္ရွိ၏။
သို႔ေသာ္ ငါ့အား မတုန္လႈပ္သည္ကို ေတြ႔ရအံ့။
ေနာင္ကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ မေၾကာက္သည္ကိုသာ ေတြ႔ရအံ့။
သုဂတိသို႔ သြားရာ တံခါး၀သည္ မည္မွ် က်ဥ္းေျမာင္းသည္ျဖစ္ေစ
ယမမင္း၏ ေခြးေရပုရပိုက္၌ ငါ့အျပစ္တို႔ကို မည္မွ်ပင္မ်ားစြာ
မွတ္သားထားသည္ျဖစ္ေစ ငါကား ဂ႐ုမျပဳ
ငါသာလွ်င္ ငါ့ကံ၏ အရွင္သခင္ျဖစ္၍
ငါသာလွ်င္ ငါ့စိတ္၏ အႀကီးအကဲ ျဖစ္သတည္း။
သခင္ ေအာင္ဆန္း (၁၉၁၅-၁၉၄၇)
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ၏ အိုးေ၀မဂၢဇင္း၊ အတြဲ ၆ အမွတ္ ၁၊ ၁၉၃၆ ခု တြင္ ဘာသာျပန္ေရးစပ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။
"Invictus"
Out of the night that covers me,
Black as the Pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
For my unconquerable soul.
In the fell clutch of circumstance
I have not winced nor cried aloud.
Under the bludgeoning s of chance
My head is bloody, but unbowed.
Beyond this place of wrath and tears
Lies but the horror of the shade,
And yet the menace of the years
Finds, and shall find me, unafraid.
It matters not how strait the gate,
How charged with punishments the scroll,
I am the master of my fate:
I am the captain of my soul.
Engrave this quote in Our Store! Rate this Quote! Tell a Friend.
William Ernest Henley (23 August 1849 – 11 July 1903)
“မိမိေရးလိုက္သည့္ စာေပသည္ အၿမဲတမ္း ရွင္သန္ေနရမည္၊ အဖ်က္သေဘာ မပါဘဲ အျဖစ္သေဘာႏွင့္ အျပဳသေဘာ ပါေစရမည္၊ ေခတ္မီ၍ ျပဳျပင္ ဖန္တီးျခင္းသေဘာ ပါေစရမည္၊ ရွိရင္းစြဲ အရာ တစ္ခုကုိ ပ်က္မသြားေစဘဲ
ညံ့မသြားေစဘဲ ပုိ၍ ေကာင္းမြန္ လာေစရမည္၊ ေခတ္အလုိက္ လူ ့ေလာက
တုိးတက္ေရးကို အားေပးသည့္ စာေပမ်ိဳး ျဖစ္ေစရမည္၊ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားကို တစ္ေန
့ထက္တစ္ေန ့တုိးတက္ႀကီးပြား ေစေမည့္ စာေပမ်ိဳး ျဖစ္ရမည္ ”
သခင္ေအာင္ဆန္း
ေအာင္ဆန္းဇာနည္
ေဖေဖၚ၀ါရီ ဆယ့္သံုး မွာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႕ပါ၊
တစ္ေထာင့္ကိုးရာ တစ္ဆယ့္ငါး
ေရွ႕ေန ဦးဖာ သား။
ဇာတိနတ္ေမာက္ မေကြးခရိုင္
သိႀကမ်ား ခုတိုင္၊
ႀကံ႕ႀကံ႕ခိုင္တဲ့ ဇာနည္ဘြား
မိခင္ေဒၚစု သား။
တစ္ေထာင့္ကိုးရာ ေလးဆယ့္ခြန္
ေျပာင္းႀကြ တမလြန္၊
မ်က္ရည္သြန္လို႕ ဘ၀င္ညိွဳး
ဇူလိုင္တစ္ဆယ့္ကိုး။
ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕ဖခင္၊
ေကာင္းေစခ်င္တဲ့မွာစကား
ငါတို႕ မေမ့အား ။ ။
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၃ ရက္ေန႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေမြးေန႕ အမွတ္တရ ကဗ်ာမ်ား
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရးခဲ႔တဲ႔ ကဗ်ာေလးနဲ႔ ဂုဏ္ျပဳရင္း ……….
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘာသာျပန္ခဲ့ေသာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ (English & Burmese version)
အႏိုင္မခံ
ငါ့အား ဖုံးလႊမ္းထားေသာ လကြယ္သန္းေခါင္
ဤအေမွာင္အတြင္းမွေန၍ အႏိုင္မခံ အ႐ႈံးမေပးတတ္ေသာ
ငါ၏စိတ္ဓာတ္ကို ဖန္ဆင္းေပးသည့္ နတ္သိၾကားတုိ႔အား ငါေက်းဇူးတင္၏။
ေလာကဓံတရားတို႔၏ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ လက္ဆုပ္တြင္းသို႔
က်ေရာက္ေနရျငားေသာ္လည္း ငါကားမတုန္လႈပ္ မငိုေႂကြး
ကံတရား၏ ႐ုိက္ပုတ္ျခင္း ဒဏ္ခ်က္တို႔ေၾကာင့္
ငါ၏ ဦးေခါင္းသည္ ေသြးသံတုိ႔ျဖင့္ ရဲရဲနီ၏ ၫြတ္ကား မၫြတ္
ဤေလာဘေဒါသတို႔ ႀကီးစိုးရာဌာန၏ အျခားမဲ့၌ကား
ေသျခင္းတရားသည္ ငံ့လင့္လ်က္ရွိ၏။
သို႔ေသာ္ ငါ့အား မတုန္လႈပ္သည္ကို ေတြ႔ရအံ့။
ေနာင္ကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ မေၾကာက္သည္ကိုသာ ေတြ႔ရအံ့။
သုဂတိသို႔ သြားရာ တံခါး၀သည္ မည္မွ် က်ဥ္းေျမာင္းသည္ျဖစ္ေစ
ယမမင္း၏ ေခြးေရပုရပိုက္၌ ငါ့အျပစ္တို႔ကို မည္မွ်ပင္မ်ားစြာ
မွတ္သားထားသည္ျဖစ္ေစ ငါကား ဂ႐ုမျပဳ
ငါသာလွ်င္ ငါ့ကံ၏ အရွင္သခင္ျဖစ္၍
ငါသာလွ်င္ ငါ့စိတ္၏ အႀကီးအကဲ ျဖစ္သတည္း။
သခင္ ေအာင္ဆန္း (၁၉၁၅-၁၉၄၇)
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ၏ အိုးေ၀မဂၢဇင္း၊ အတြဲ ၆ အမွတ္ ၁၊ ၁၉၃၆ ခု တြင္ ဘာသာျပန္ေရးစပ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။
"Invictus"
Out of the night that covers me,
Black as the Pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
For my unconquerable soul.
In the fell clutch of circumstance
I have not winced nor cried aloud.
Under the bludgeoning s of chance
My head is bloody, but unbowed.
Beyond this place of wrath and tears
Lies but the horror of the shade,
And yet the menace of the years
Finds, and shall find me, unafraid.
It matters not how strait the gate,
How charged with punishments the scroll,
I am the master of my fate:
I am the captain of my soul.
Engrave this quote in Our Store! Rate this Quote! Tell a Friend.
William Ernest Henley (23 August 1849 – 11 July 1903)
“မိမိေရးလိုက္သည့္ စာေပသည္ အၿမဲတမ္း ရွင္သန္ေနရမည္၊ အဖ်က္သေဘာ မပါဘဲ အျဖစ္သေဘာႏွင့္ အျပဳသေဘာ ပါေစရမည္၊ ေခတ္မီ၍ ျပဳျပင္ ဖန္တီးျခင္းသေဘာ ပါေစရမည္၊ ရွိရင္းစြဲ အရာ တစ္ခုကုိ ပ်က္မသြားေစဘဲ
ညံ့မသြားေစဘဲ ပုိ၍ ေကာင္းမြန္ လာေစရမည္၊ ေခတ္အလုိက္ လူ ့ေလာက
တုိးတက္ေရးကို အားေပးသည့္ စာေပမ်ိဳး ျဖစ္ေစရမည္၊ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားကို တစ္ေန
့ထက္တစ္ေန ့တုိးတက္ႀကီးပြား ေစေမည့္ စာေပမ်ိဳး ျဖစ္ရမည္ ”
သခင္ေအာင္ဆန္း
ေအာင္ဆန္းဇာနည္
ေဖေဖၚ၀ါရီ ဆယ့္သံုး မွာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႕ပါ၊
တစ္ေထာင့္ကိုးရာ တစ္ဆယ့္ငါး
ေရွ႕ေန ဦးဖာ သား။
ဇာတိနတ္ေမာက္ မေကြးခရိုင္
သိႀကမ်ား ခုတိုင္၊
ႀကံ႕ႀကံ႕ခိုင္တဲ့ ဇာနည္ဘြား
မိခင္ေဒၚစု သား။
တစ္ေထာင့္ကိုးရာ ေလးဆယ့္ခြန္
ေျပာင္းႀကြ တမလြန္၊
မ်က္ရည္သြန္လို႕ ဘ၀င္ညိွဳး
ဇူလိုင္တစ္ဆယ့္ကိုး။
ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕ဖခင္၊
ေကာင္းေစခ်င္တဲ့မွာစကား
ငါတို႕ မေမ့အား ။ ။
ေအာင္ဆန္းေပးတဲ့ ျမန္မာျပည္
႔
လြတ္လပ္ေရးရရင္ အနားယူ
ကဗ်ာေတြ ၊ စာေတြေရးမယ္..တဲ႔
အားရင္အားသလို
သတင္းစာေတြ ၊မဂၢဇင္းေတြမွာ
ေဆာင္းပါးေတြ ၊ စာေတြေရးေနတဲ႔သူ...
ၾကည္ညိုလို႔ေရာ..
စာေကာင္းလို႔ေရာ..
ထိုေခတ္က ေဆာင္းပါးေၾကး
အျမင္႔ဆံုးရတဲ႔လူ.......။
မတိုက္မွီက ရႈံးေနတဲ့ ဒီစစ္ကို
အမ်ိဳးသားေက်ာင္းထြက္
အဂၤလိပ္လို ဆဲလို႔ရတာေပါ႔ " လို႕
ငါတို႕....မေန႕က ေခၽြးစက္ေတြဆိုတာ...မေမ႔နဲ႔...
မင္းတို႕ျမန္မာဆိုတဲ့ စကားတခြန္းရဖို႕
ငါတို႕.... ဗုံးေပါလေအာ က်ဆုံးေပးခဲ့ရတာ...မေမ့နဲ႕....
ငါတို႕.....အေလာင္းေကာင္ေတြဆင့္
ထမ္းတင္ေပးခဲ့တာ.... မေမ့နဲ႕...........။
ကိုေဇာ္
အာရုဏ္ဦးက ၾကယ္နီ ျဖာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းပါ ..
တို႕ဗမာျပည္ အေမွာင္ခြင္း
သူေခါင္းေဆာင္လို႕ လင္း ..
စိတ္ရင္းမွန္လို႕ သစၥာတည္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အာဇာနည္ ..
တိုင္းျပည္ေကာင္းေအာင္ သူသယ္ပိုး
သူ႕ဂုဏ္ဘယ္မညွိဳး ..
ရိုးသား ေျဖာင့္မတ္ သူ႕မူယာ
ငယ္ငယ္တည္းက ပါ ..
ဗမာျပည္သူ႕ အခ်စ္ပန္း
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဦးေအာင္ဆန္း ..
(ဦးတင္မိုး)
ျပည္ေထာင္စုရဲ့ ေက်းဇူးရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ပံုရိမ္မ်ား
တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႕ ခ်စ္ခ်စ္ၾကည္ၾကည္ ရင္းရင္းနီးနွီး လက္ေရတျပင္တည္း
ဗိုလ္ခ်ဴပ္မွာ ရွိတဲ့ တစ္ထည္တည္းေသာ ၀တ္စံုေကာင္းတစ္စံုတဲ့ London ေရာက္ ပံုရိပ္ (၁၉၄၇ ဇန္န၀ါရီ)
စကားလက္ဆံုက်ေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဴပ္
ဗိုလ္ခ်ဴပ္ရဲ့ ပြင့္လင္းရိုးသားတဲ့ အျပံဳး
ျပည္သူကို သားသမီးပမာ ရင္၀ယ္ထားျပီး တစ္သားတည္းေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဴပ္
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ဟန္ပန္ေတြ
ပင္လုံမွာ လက္မွတ္ေရးထုိးေနတဲ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕မိသားစု ေအးအတူပူအမ် ေနခဲ့တဲ့ အိမ္ေလး
ဗိုလ္ခ်ဴပ္နဲ႕ လက္တြဲေဖာ္
ဗိုလ္ခ်ဴပ္နဲ႕ လက္တြဲေဖာ္
မိသားစုနဲ႕ အတူ 
ရင္ေသြးေလးေတြနဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ 
ဗိုလ္ခ်ဴပ္ကို ေလးစားတန္ဖိုးထားၾကတဲ့ သေကၤတ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဇာတာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ ဇယား လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာဖခင္ၾကီးအားဂုဏ္ၿပဳထားေသာေတးသီခ်င္းမ်ား
“ကားပ်က္၍ ေျခလ်င္ ေလွ်ာက္ခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္”
ဗိုလ္ခ်ဴပ္ရဲ ႔ ကုိယ္ေရးအရာရွိ (PA) တစ္ဦး ျဖစ္သူ တကၠသိုလ္ ေန၀င္း ေရးသားထားတဲ့ “ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ လြတ္လပ္ေရး ၾကိဳးပမ္းမႈ မွတ္တမ္း” စာအုပ္မွ အတုယူ ေလးစားဖြယ္ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ရဲ ႔ စိတ္ဓါတ္ကို ထုတ္ႏႈတ္ တင္ျပလိုက္ပါတယ္။၁၉၄၆ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၂၅ ရက္၊ ၾကာသပေတးေန႔မွ ျပန္လည္ စတင္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိေန႔သည္ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး သမုိင္းမွာ အေရးပါေသာ မွတ္တိုင္တစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါသည္။ အေၾကာင္းမူကား လန္ဒန္ၿမိဳ ႔ရိွ ၿဗိတိသွ် အစုိးရ၏ ညႊန္ၾကားခ်က္အရ ရန္ကုန္မွ အဂၤလန္ ဘုရင္ခံက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာ လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့ေသာေန႔ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။
တနည္းအားျဖင့္ ၂၆-၉-၄၆ ေန႔သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာ ရရွိကာ ၀န္ႀကီးမ်ားအဖြဲ႔ (ကက္ဘိနက္) ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာသည့္ေန႔ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိေန႔နံနက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔ အလံုလမ္းရွိ အဂၤလိပ္ ဘုရင္ခံ အိမ္ေတာ္ (ယေန႔ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္တည္ရာ) သို႔ သြား၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အစုိးရ အဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ တာ၀န္ကုိ လက္မွတ္ေရးထုိး ရယူၿပီးေနာက္ ဗဟန္း၊ တာ၀ါလိန္းလမ္းရွိ သူ၏ေနအိမ္ (ယခု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ျပတုိက္) သုိ႔ ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကြ်န္ေတာ့္အား ေခၚ၍ အေရးႀကီးစကား ေျပာခဲ့ပါသည္။
“ေဟ့ေကာင္ ဒီေန႔ကစၿပီး ငါဟာ အစုိးရအဖြဲ႔ (ကက္ဘိနက္) ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာၿပီ၊ မင္းကလည္း ငါ့ရဲ ႔ ပီေအ (အပါးေတာ္ၿမဲ) အျဖစ္ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္အတြင္း တရား၀င္ ျပန္တမ္းထြက္လာလိမ့္မယ္၊ ဒီေတာ့ ငါတုိ႔မွာ အေဆာင္ေယာင္ အခြင့္အေရးေတြ ရလာလိမ့္မယ္၊ အာဏာရလာတယ္ဆုိရင္ပဲ ငါတို႔ကို ခ်ဥ္းကပ္ အကူအညီ ေတာင္းတာေတြ လာလိမ့္မယ္၊ ငါ့ရဲ ႔ ေဆြမ်ိဳးေတြ၊ ငါ့မိန္းမဘက္က အမ်ိဳးေတြ၊ ၿပီးေတာ့ မင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေပါင္းအသင္းေတြ အားလံုး ဘယ္သူ႔ကိုမွ မတရား အခြင့္အေရး မေပးရဘူး၊ သူတုိ႔ အကူအညီ ေတာင္းတာကုိ လုပ္မေပးရဘူး၊ မင္းတုိ႔ ငါတုိ႔ကလည္း ဘယ္သူ႔ဆီကမွ ဘာအကူအညီမွ မယူရဘူး၊ အခြင့္အေရး မယူရဘူး။”
ဤသို႔လွ်င္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ ကြ်န္ေတာ့္အား တိက်ျပတ္သားစြာ ေျပာခဲ့ရာ တနည္းအားျဖင့္ သူ၏ သေဘာထား ဆႏၵ ႏွင့္ လမ္းညႊန္ခ်က္ ေပးလိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္ဟု ဆုိရပါမည္။
“ဘယ္သူ႔ဆီကမွ အကူအညီ မယူရဘူး၊ အခြင့္အေရး မယူရဘူး” ဟူေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စကား၏ အဆုံုးသတ္ပံုကို ကြ်န္ေတာ္သည္ ယေန႔အထိ မေမ့ႏိုင္ပါ။ မေမ့ႏုိင္ေအာင္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ သူအမိန္႔ေပး ညႊန္ၾကားသလို သူကုိယ္တုိင္လည္း လိုက္နာ က်င့္သံုးခဲ့ေၾကာင္း ကုိယ္ေတြ႔ ျဖစ္ရပ္တစ္ခု ႀကံဳေတ႔ြခဲ့ရပါသည္။
ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရပံုမွာ ဤသို႔ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိအခ်ိန္က “ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ” ဟုေခၚေသာ အစိုးရအဖဲြ႔၏ ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ၀န္ႀကီးအျဖစ္ စီးခဲ့သည့္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္မွာ အဂၤလန္ျပည္လုပ္ “၀ူစလီ” အမ်ိဳးအစား အနက္ေရာင္ ဆလြန္းကား အမွတ္ RA/2874 ျဖစ္ပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အိမ္တြင္ ထုိကားတစ္စီးမွ လြဲ၍ အျခား ေမာ္ေတာ္ကား မရွိခဲ့ပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွာ အစုိးရ အဖြဲ႔ တာ၀န္ အျပင္ ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႔အစည္း (ဖဆပလ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္) ၏ ဥကၠ႒အျဖစ္ တာ၀န္ယူထား၍ အလြန္အလုပ္မ်ားေနရာ သူလႈပ္ရွားသြားလာရာ၌ အထက္ေဖာ္ျပပါ ေမာ္ေတာ္ကား တစ္စီးႏွင့္ပင္ သြားလာရေသာေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကေတာ္ ေဒၚခင္ၾကည္ႏွင့္ သားသမီးမ်ား အေနျဖင့္ ေမာ္ေတာ္ကား စီးခြင့္သိပ္မရၾကရွာပါ။ ရံဖန္ရံခါ ရံုးပိတ္ရက္ တနဂၤေႏြေန႔ ညေနဘက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဇနီးႏွင့္ကေလးမ်ားကိုပါ ေခၚၿပီး ကန္ေတာ္ႀကီး တပတ္ ကားေလွ်ာက္စီးသည့္္ အခါေလာက္တြင္သာ စီးခြင့္ရၾကပါသည္။
“ဗိုလ္ႀကီး၊ ကားဘာျဖစ္တယ္ မသိဘူး၊ စက္ႏႈိးလို႔ မရဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္လည္း တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ႀကိဳးစားျပင္ၾကည့္တယ္၊ ဘယ္လိုမွ ႏိႈးလို႔ မရျဖစ္ေနတယ္၊”
“ေဟ.. ဟုတ္လား၊ မင္း ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္ၾကည့္ၿပီးၿပီလား” ကြ်န္ေတာ္က ဤသို႔ ျပန္ေမးရျခင္းမွာ ရဲေဘာ္ ေက်ာ္စိန္သည္ ကားေမာင္းတတ္ရံုမက စက္ျပင္ပညာပါ အသင့္အတင့္ တတ္ထားသူ ျဖစ္၍ ေမးလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
“ဟုတ္ကဲ့၊ ကြ်န္ေတာ္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားၾကည့္ၿပီးပါၿပီ၊ လံုး၀ စက္ႏႈိးလို႔ မရပါဘူး၊”
ရဲေဘာ္ေက်ာ္စိန္ ျပန္ေျပာခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ္သည္ လက္ပတ္နာရီကို ၾကည့္လိုက္ရာ မနက္ (၉) နာရီခြဲ ေက်ာ္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရသျဖင့္ မ်က္လံုး ျပဴးသြားမိပါသည္။ ထိုေန႔ မနက္ (၁၀)နာရီတြင္ အတြင္း၀န္ ရံုး၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔ အေရးေပၚ အစည္းအေ၀း ေခၚထားသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ရံုးကုိ (၁၀) နာရီ အေရာက္သြားရန္ အေရးႀကီးေသာေၾကာင့္ စုိးရိမ္သြားမိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္လည္း ခ်က္ခ်င္းပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား အက်ိဳးအေၾကာင္း သတင္းပို႔မွ ျဖစ္ေခ်ေတာ့မည္ဟု ဆုံုးျဖတ္ကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ရွိရာ အိမ္ေအာက္ထပ္ ဧည့္ခန္းသို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ သြားလိုက္ပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ကြ်န္ေတာ့္အား ျမင္လွ်င္ သူ႔အား ရံုးသြားရန္ လာေခၚၿပီဟု ယူဆဟန္ျဖင့္ “ဘာလဲေဟ့.. ငါတုိ႔ သြားၾကေတာ့မလား” ဟု ေမးၿပီး ထုိင္ေနရာမွ “ထ” လိုက္ပါသည္။ ဒီေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ္က ေမာ္ေတာ္ကား အေျခအေနကို ေျပာျပလိုက္ ရပါသည္။
“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ရံုးသြားလို႔ မျဖစ္ေသးဘူး၊ ဒီေန႔ ေမာ္ေတာ္ကား ပ်က္ေနတယ္၊ ရဲေဘာ္ ေက်ာ္စိန္ အမ်ိဳးမိ်ဳး ႀကိဳးစားၿပီး ႏိႈ္းၾကည့္တာဘဲ၊ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လိုမွ စက္ႏႈိးလို႔ မရဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ကားေတြ ျပဳျပင္ဖုိ႔ တာ၀န္ယူတဲ့ ကုန္းလမ္း ပို႔ေဆာင္ေရး ဌာန ၀ပ္ေရွာ့ကုိ ပို႔ၿပီး ျပင္မွ ျဖစ္မယ္။”
“ဟုတ္လား. ကားက လံုး၀ ေမာင္းလို႔ မရေတာ့ဘူးလားကြ”
“ဟုတ္ကဲ့ လံုး၀ စက္ႏႈိးလို႔ မရဘူးျဖစ္ေနတယ္၊ ရံုးမွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေခၚထားတဲ့ အစည္းအေ၀းက (၁၀) နာရီ စဖုိ႔ ရွိေနတယ္၊ အခု (၉) နာရီခြဲ ေက်ာ္ေနၿပီ၊ ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရံုးကုိ အခ်ိန္မွီ သြားႏိုင္ေအာင္ တေယာက္ေယာက္စီက ေမာ္ေတာ္ကားတစ္စီး ဖုန္းဆက္ေတာင္းလိုက္မယ္။” ေျပာေျပာဆုိဆုိ ကြ်န္ေတာ္သည္ အိမ္ေပၚထပ္ တက္သည့္ ေလွကားရင္းရွိ တယ္လီဖုန္းဆီကို ေလွ်ာက္သြားစဥ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က လွမ္းေခၚလိုက္ပါသည္။
“ေဟ့ေကာင္.. မင္းက တယ္လီဖုန္းဆက္ၿပီး ေမာ္ေတာ္ကား ေတာင္းမလို႔ မဟုတ္လား” ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ေလသံက တင္းမာေနသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဆက္မေလွ်ာက္ေတာ့ဘဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ရိွရာသို႔ ျပန္လွည့္လာခဲ့ပါသည္။
“ဟုတ္ကဲ့ ဒါမွ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရံုးကုိ ျမန္ျမန္သြားႏိုင္မွာ မဟုတ္လား” ကြ်န္ေတာ္က အမွန္အတိုင္း ျပန္ေျပာလိုက္ရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ပို၍ ေလသံျပင္းစြာျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္အား အျပစ္တင္ပါေလေတာ့သည္။
“မင္းက ေတာ္ေတာ္ ညံ့ေသးတာဘဲ၊ တယ္လီဖုန္း ဆက္ၿပီး ေမာ္ေတာ္ကားေတာင္းဖို႔ တခုတည္းဘဲ မင္း ေတြးမိတာကိုး၊ မင္းတုိ႔ ငါတို႔ အေနနဲ႔ အခုေနအခါ ေမာ္ေတာ္ကား လွမ္းေတာင္းလိုက္ရင္ တစ္စီးမဟုတ္ဘဲ (၁၀) စီးလည္း ရႏိုင္တယ္၊ အဲဒါ ဆက္စပ္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္မွာေပ့ါ၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြဟာ ငါတု႔ိကို ေမာ္ေတာ္ကားေပး ကူညီတာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး သူတို႔က ငါတို႔ဆီက မတရား အခြင့္အေရးေတြ ေတာင္းလာမွာ ကုိေတာ့ မင္း မေတြးမိဘူး မဟုတ္လား၊ မင္းကို ငါ အေစာႀကီးကတည္းက ႀကိဳေျပာခဲ့တယ္ မဟုတ္လား၊ မင္းတုိ႔ ငါတို႔ အေနနဲ႔ ဘယ္သူ႔ဆီကမွ ဘာ အကူအညီမွ မယူရဘူး၊ အခု မင္းက ေမာ္ေတာ္ကား လွမ္းေတာင္းတာ ဟာလည္း အခြင့္အေရး ယူတာဘဲ၊ ဒါေၾကာင့္ မင္း ေစာေစာက စိတ္ကူးသလို တယ္လီဖုန္း ဆက္ၿပီး ေမာ္ေတာ္ကား မေတာင္းရဘူး။”
“ဒါျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တု႔ိ ဘာလုပ္ရမလဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္”
“ဘာမွ လုပ္မေနနဲ႔ ငါတို႔ ကားပ်က္ေနတယ္ မဟုတ္လား၊ ဒီေတာ့ မင္းနဲ႔ငါ ရံုးကို လမ္းေလွ်ာက္သြားၾကမယ္၊ ရံုးေရာက္ေတာ့မွ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး ဌာနကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ငါတုိ႔ကားကို စက္ျပင္သမားေတြ လာဆြဲယူဖို႔နဲ႔ ျပင္ေပးဖို႔ ေျပာေပါ့၊ ကဲ ေျပာေနတာ ၾကာတယ္ကြာ သြားၾကစုိ႔”
ေျပာေျပာဆုိဆုိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ စိတ္ျမန္သူ ပီပီ သူကုိင္ေနက် မုိးကာ အက်ၤ ီကို လက္ေမာင္းတြင္ ေခါက္တင္လွ်က္ အိမ္ေရွ ႔ေလွကားမွာ ဆင္း ေလွ်ာက္သြားပါေတာ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း မည္သုိ႔မွ မတတ္ႏုိင္ဘဲ သူ၏ ေနာက္မွ ခပ္သုတ္သုတ္ ေျပးလိုက္သြားရပါသည္။
သူ အစိုးရ အဖြဲ႔ အာဏာရယူသည့္ ေန႔က ေျပာခဲ့ေသာ “ဘယ္သူ႔ဆီကမွ အကူအညီ မယူရဘူး၊ အခြင့္အေရး မယူရဘူး” ဟူေသာ စကားအတုိင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ အယူသည္းစြာ ကိုယ္တုိင္ လုိက္နာ က်င့္သံုးေနပါသည္ တကား ဟုသာ စိတ္ထဲမွ ဆင္ျခင္သံုးသပ္မိပါသည္။
သုိ႔ႏွင့္ပင္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ဆရာတပည့္ႏွစ္ဦးသည္ တာ၀ါလိန္းလမ္းမွ ထြက္၍ နတ္ေမာက္လမ္း၊ ဗဟန္းလမ္း အတုိင္း ေလွ်ာက္ၿပီး ဗဟန္း အ၀ိုင္းကို ျဖတ္ေက်ာ္ကာ တိရစာၦန္ရံု ေဘးရွိ ပလက္ေဖာင္းသို႔ပင္ ေရာက္သြားၾကပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေရွ ႔မွ ေျခလွမ္းသြက္စြာျဖင့္ ေလွ်ာက္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္က ေနာက္မွ လုိက္သြားရာ ေအာ္စတင္ အမ်ိဳးအစား ေမာ္ေတာ္ကားငယ္ တစ္စီး ကြ်န္ေတာ့္အနီးတြင္ ထုိးစိုက္လာသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္လည္း အံ့အားသင့္စြာ လွမ္းၾကည့္မိပါသည္။
ုထိုကားကေလးကို ေမာင္းလာသူမွာ ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္ကို စတင္တီထြင္သူ ရုပ္ရွင္ဖခင္ႀကီး လန္ဒန္အတ္ ဦးအံုးေမာင္ ျဖစ္ေနပါသည္။ ထုိအခ်ိန္က သူသည္ ဗဟန္း ၀ကၤပါလမ္းတြင္ ေခတၱေနထိုင္ၿပီး ဆူးေလ ဘုရားလမ္းရွိ သူ၏ ဓာတ္ပံုတိုက္ႏွင့္ ရုပ္ရွင္ ကုမၸဏီ ရွိရာသုိ႔ ကိုယ္တုိင္ ကားေမာင္းသြားျခင္းျဖစ္ဟန္ တူပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ေက်ာင္းသားဘ၀က ရုပ္ရွင္၀ါသနာ ပါသျဖင့္ ရုပ္ရွင္ စတူဒီယုိမ်ားသို႔ ရံဖန္ရံခါ သြားေရာက္ေလ့လာရင္း ဦးအံုးေမာင္ႏွင့္ သိကြ်မ္းေနပါသည္။
“ေဟ့ ေမာင္ရင္.. ခဏလာပါဦးကြယ့္” ဦးအံုးေမာင္က ကားရပ္ၿပီး လွမ္းေခၚသျဖင့္ သူေခၚရာသို႔ ခ်ဥ္းကပ္သြား ပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က လံုး၀ လွည့္မၾကည့္ဘဲ ဆက္ေလွ်ာက္သြားပါသည္။
“ေနစမ္းပါဦး၊ ေမာင္တို႔ ဆရာတပည့္ ဘယ္လို ျဖစ္လာတာလဲ၊ လမ္းမေပၚ ေျခက်င္ ေလွ်ာက္ရသလား၊ ေမာ္ေတာ္ကား ေကာကြယ့္” ဦးအံုးေမာင္က ေမးသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ ႔ကား ပ်က္ေနလို႔ စက္ႏႈိးမရတာနဲ႔ အိမ္မွာဘဲ ထားပစ္ခဲ့ရပါတယ္” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ပါသည္။
“ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ ေမာင္ရင္ရယ္၊ ကားပ်က္ရင္လည္း တစ္ေယာက္ေယာက္စီက ကားတစ္စီး ခဏေတာင္းၿပီး စီးသြားေရာေပ့ါ၊ ေမာင္ရင့္ဆရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လို ပုဂၢိဳလ္က လမ္းေဘး ပလက္ေဖာင္းမွာ ေျခလွ်င္ ေလွ်ာက္ေနရတာ မသင့္ေတာ္ပါဘူး။”
“ကြ်န္ေတာ္လည္း ဦးေလး ေျပာသလိုဘဲ ေမာ္ေတာ္ကား တစ္စီး ဖုန္းဆက္ေတာင္းမလို႔ဘဲ၊ ဒါေပမဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က မေတာင္းရဘူးတဲ့၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စီးဖို႔ ေမာ္ေတာ္ကား ကူညီရတာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေနာက္ပိုင္းက်ရင္ မတရား အခြင့္အေရးေတြ ေတာင္းလာလိမ့္မယ္၊ စီးပြားေရးသမားေတြဟာ အဲဒီလို လုပ္တတ္တယ္လို႔ ဆိုၿပီး အတြင္း၀န္ ရံုး ေရာက္ေအာင္ ေျခလွ်င္ ေလွ်ာက္ၾကမယ္ လို႔ ေျပာပါတယ္။”
ကြ်န္ေတာ္က ရွင္းျပသည္ကို လန္ဒန္အတ္ ဦးအံုးေမာင္သည္ နားလည္သေဘာေပါက္ဟန္ျဖင့္ ၿပံဳးၿပီး ေခါင္းညိတ္ လုိက္ပါသည္။
“ေအးပါ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျပာတာကို ဦးလည္း သေဘာေပါက္ပါတယ္၊ ကိုင္း.. ေမာင္ရင့္ ဆရာဆီ ခပ္ျမန္ျမန္ ေျပးလိုက္ၿပီး ေျပာစမ္းပါ။ လန္ဒန္အတ္ ဦးအံုးေမာင္က ၿမိဳ ႔ထဲက အလုပ္တုိက္သြားရင္း လမ္းႀကံဳလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အတြင္း၀န္ရံုး ပို႔ေပးပါရေစလို႔ က်ဳပ္က ရုပ္ရွင္သမားမို႔ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ ကုန္သည္ေတြလို ဘာအခြင့္အေရးမွ မေတာင္းပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လို ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး လမ္းမေပၚ ေျခလွ်င္ ေလွ်ာက္ေန တာလည္း ၾကည့္မေကာင္းပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္ကားကေလးနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ရံုးအေရာက္ ပို႔ေပးပါရေစလို႔ သြားေျပာစမ္းပါကြယ္”
ဦးအံုးေမာင္၏ စကားအဆံုးတြင္ ကြ်န္ေတာ္လည္း ကပ်ာကယာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဆီ ေျပးလိုက္ၿပီး သူ႔၏ လက္ေမာင္း တဖက္ကို အသာဆြဲလိုက္ပါသည္။
“ေဟ့ေကာင္. ဘာလုပ္တာလဲကြ” ဗိုလ္ခ်ဳပ္က စိတ္တုိဟန္ျဖင့္ ေငါက္သျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ ဦးအံုးေမာင္၏ ေမာ္ေတာ္ကား ရပ္ထားရာကို ညႊန္ျပရင္း ရွင္းျပလိုက္ရပါသည္။
“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဟုိကားေပၚက ပုဂၢိဳလ္ႀကီးကို သိတယ္မဟုတ္လား၊ ဆရာဒီးဒုတ္ ဦးဘခ်ိဳရဲ ႔ မိတ္ေဆြရင္း လန္ဒန္အတ္ ဦးအံုးေမာင္ပါ၊ သူက ဆူးေလဘုရားလမ္း သူ႔ရဲ ႔ အလုပ္တုိက္ကို သြားရင္း လမ္းႀကံဳလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အတြင္း၀န္ရံုး ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးပါရေစလို႔ ေျပာပါတယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူဟာ ရုပ္ရွင္သမားမို႔ စီးပြားေရးသမား ကုန္သည္ႀကီး ေတြလို ဘာအခြင့္အေရးေတြမွ မေတာင္းပါဘူးလို႔လည္း ေျပာပါတယ္၊ ေနာက္တခုက စစ္ႀကိဳေခတ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ရဲ ႔ ဒုိ႔ဗမာ အစည္းအရံုးကို လွ်ိဳ ႔၀ွက္ကူညီ ေထာက္ပံ့ခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္၊ သူက ကားရပ္ၿပီး ေခၚတာကို ျငင္းရင္ အားနာစရာ ေကာင္းပါတယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္” ကြ်န္ေတာ္၏ စကားအဆံုးတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ လန္ဒန္အတ္ ဦးအံုးေမာင္ဘက္သို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္ပါသည္။
ဦးအံုးေမာင္သည္ ဆရာ ဦးဘခ်ိဳ ႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးေနေသာ မိတ္ေဆြ ျဖစ္သည့္အျပင္ ဦးဘခ်ိဳ ကဲ့သုိ႔ပင္ ဆံပင္ရွည္ ေသွ်ာင္ထံုးႏွင့္ တဘက္ေခါင္းေပါင္း ေပါင္းထားသျဖင့္ ျမန္မာလူႀကီး တစ္ဦး ပီသစြာ ခန္႔ညားကာ ဥပဓိရုပ္ အလြန္ေကာင္းသူလည္း ျဖစ္ပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ဦးအံုးေမာင္ကို ၾကည့္ၿပီး အားနာသြားဟန္ျဖင့္ ႀကိမ္းေမာင္းဆူပူျခင္း မျပဳေတာ့ဘဲ ေအာ္စတင္ ကားေလး ရပ္ထားရာသို႔ ေလွ်ာက္သြားကာ ဦးအံုးေမာင္အား ၿပံဳး၍ ႏႈတ္ဆက္ပါသည္။
သို႔ႏွင့္ပင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဆရာတပည့္ႏွစ္ဦးသည္ လန္ဒန္အတ္ ဦးအံုးေမာင္၏ ကားႀကံဳ စီး၍ အတြင္း၀န္ရံုးသုိ႔ လုိက္ပါသြားခဲ့ပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ဦးအံုးေမာင္အား မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ႀကီး တစ္ဦးအျဖစ္ ေလးစား၍ တစ္ေၾကာင္း၊ ၀ိသမ ေလာဘသား စီးပြားေရးသမား မဟုတ္သျဖင့္ အခြင့္အေရး မေတာင္းပါဟု ဆုိျခင္းကို ယံုၾကည္၍ တစ္ေၾကာင္း၊ ကားႀကံဳ လိုက္စီး ခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသတည္း။
မေရာက္သြားေသာစာ
၁၉၄၅ ခုနွစ္၊ မတ္လ ၊ ရန္ကုန္မွ သရက္ဧရိယာ ေရွ႕တန္းဌာနခ်ဳပ္သို႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ထြက္ခြာေသာ အခါတြင္ ဂ်ပန္စစ္တပ္၏ ဓားစာခံ အျဖစ္ ရန္ကုန္၌ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ေဒါက္တာဘေမာ္ထံ ေရးသားခဲ့ေသာ စာ ျဖစ္ပါသည္။ ေရွ႕တန္း စစ္မ်က္နွာတြင္ ကမန္းကတန္း ေရးျခစ္ရေသာေၾကာင့္လား၊ အၾကမ္းေရးထားသည့္ အတိုင္း ေပးပို႔လိုက္သည္လားေတာ့ မေျပာတတ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ မူရင္းလက္ေရးလက္သား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အမွတ္တရ တင္ရွိလိုက္ပါသည္။ ယင္းစာကို ဗုိလ္ခ်ဳပ္က ဆက္သား တစ္ေယာက္ကို ေပး၍ ေစလႊတ္လိုက္သည္ ဟု အဆိုရွိသည္။ သို႔ေသာ္ စာမွာ ေဒါက္တာ ဘေမာ္ထံ မေရာက္ခဲ့။ စာေပဗိမာန္အသင္းမွ ဦးထင္ၾကီးတို႔ အဖြဲ႔နွင့္ ရန္ကုန္၊ ဦးေအာင္ၾကည္တို႔ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ကာကြယ္ေရးဌာန ျပတိုက္သို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္ဟု ပါရွိသည္။တင္ရွိထားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ မူရင္းလက္ေရး ဓာတ္ပံုတြင္ အလယ္ပိုင္းမွ စာသား အခ်ိဳ႕ ျပတ္လ်က္ရွိပါသည္။ ယင္းျပတ္ေနေသာ စာသားကို Dr. Maung Maung ၏ Aung San of Burma ကို ကိုးကား၍ က်ေနာ္ ထည့္သြင္းထားသည္။ေဇယ်
………………………………………
မူရင္းစာနွင့္ ျဖည့္စြက္
My dear Adipadigyi,I am sorry that I was unable to meet you before I came out here as I had promised you. Conditions were such that I had to do things in a hurry. Sometimes I am afraid you might misunderstand me. I shall be coming back to Rangoon and if conditions do not worsen so unexpectedly, I hope to meet you again. Meantime I wish to send you some report.As I said in my speech I would do my best to save the situation. But as you would also understand, there are ( dark days for us. The Japanese troops are with drawing to all intents and purposes.And I shall not be surprised if, before monsoon,the war in Burma is over.Anyway, I think I don’t blame the japanese too, for from the stategical point of view, if you might understand, this is the only wisest and sound course for them to do. Never the less there is still hope for us, I suppose of course, we shall have to be prepared to sturggle alone for sometime.But I have every confidence that our course will win ultimately.War or no war, peace or no peace,) the struggle for our independence must go on till it ends in victory. And I well do my best. You might misunderstand me now perhaps. But believe me, after sometime, you will see whether I mean what I say. As present I have to fix up many things because there are so many angles to be straightened. Meantime I wish you to be prepared for the worst to do whatever possible in your line.YoursAung San………………………( ယင္းစာကို ဆီေလ်ာ္သလို ျပန္ဆိုပါသည္။ )………………………ေလးစားရပါေသာ အဓိပတိၾကီးခင္ဗ်ားက်ေနာ္ ထြက္မလာခင္ အဓိပတိၾကီးနဲ႔ ေတြ႔မယ္လို႔ က်ေနာ္ ကတိေပးထားတဲ့ အတိုင္း ျဖစ္မလာတာ စိတ္မေကာင္းပါ။ အေျခအေနေတြက အလ်ွင္စလို လုပ္ေနရမယ့္ အေနအထား ေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း တစ္ခါတစ္ရံ က်ေနာ့အေပၚ နားလည္မႈ လြဲမွာ စိုးရိမ္မိတယ္။ က်ေနာ္ ရန္ကုန္ကို ျပန္လာပါမယ္။ အေျခအေနေတြက ေမ်ွာ္လင့္မထားဘဲ ျဖစ္လာတာမ်ိဳး၊ ဆိုးဆိုးရြာရြားမ်ိဳးေတြသာ မရွိဘူး ဆိုရင္ အဓိပတိၾကီးနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ဖို႔ ေမ်ွာ္လင့္ပါတယ္။ ဒီအေတာအတြင္း အေျခအေန အစီရင္ခံစာ အခ်ိဳ႕ကို က်ေနာ္ ေပးပို႔ပါမယ္။က်ဳပ္စကားမွာ ေျပာထားတဲ့အတိုင္း အေျခအေနကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္ဖို႔ အစြမ္းကုန္ ၾကိဳးစားသြားမွာပါ။ က်ေနာ္တို႔အတြက္ အခြင့္မသာတဲ့ ေန႔ေတြ ရွိေနဆဲပဲ ဆိုတာ အဓိပတိၾကီး နားလည္မယ္။ ဂ်ပန္စစ္တပ္ေတြ လမ္းေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ဦးတည္ခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဆုတ္ခြာေနပါျပီ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီမိုးမကုန္ခင္ ျမန္မာျပည္မွာ စစ္ပြဲ ျပီးသြားမယ္ ဆိုရင္လည္း အံ့ဩစရာေတာ့ မရွိိဘူး။ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ စဥ္းစား စဥ္းစား ဂ်ပန္ေတြကို အျပစ္တင္စရာေတာ့ မရွိဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာ ရွဳေထာင့္က ၾကည့္ရင္ ခုလို လုပ္တာကလည္း သူတို႔အတြက္ အေကာင္းဆံုး ၊ အသင့္ျမတ္ဆံုးပဲဆိုတာ အဓိပတိၾကီး သေဘာေပါက္ ပါလိမ့္မယ္။ ဆိုလိုတာ ကေတာ့ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္တုိ႔မွာ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ ရွိေနတုန္းပဲ။ ဒီခဏ အေတာအတြင္းမွာ က်ဳပ္တို႔ခ်ည္း ရုန္းကန္သြားရဖို႔ေတာ့ ျပင္ဆင္ထားရလိမ့္မယ္။ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ တိုက္ပြဲ – အျပီးသတ္မွာ အႏိုင္ရ ရမယ္လို႔ က်ဳပ္ယံုၾကည္တယ္။စစ္ နဲ႔ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္၊ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ရရ မရရ က်ဳပ္တို႔ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲကို အျပီးသတ္ ေအာင္ပြဲရ တဲ့ အထိ လုပ္ရမွာပဲ။ က်ဳပ္ကေတာ့ အေကာင္းဆံုး လုပ္မွာပဲ။ အဓိပတိ ၾကီး အေနနဲ႔ က်ဳပ္အေပၚ နားလည္မႈ လြဲေကာင္း လြဲေနႏိုင္မယ္။ ဒါေပမယ့္ မၾကာခင္မွာ က်ဳပ္ေျပာတဲ့အတိုင္း ျဖစ္တယ္ မျဖစ္တယ္ကို ျမင္ရမယ္ ဆုိတာ ယံုထားပါ။ ေလာေလာဆယ္ ကာလ ၊ ဘက္ေပါင္းစံုက ျပႆနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ကို ေျဖရွင္းသြားရဦးမယ္။ အဓိပတိၾကီးအေနနဲ႔ ကိုယ့္က႑ကို ကိုယ္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၾကိဳးပမ္းရင္း အဆိုးဆံုးေတြအတြက္လည္း ျပင္ဆင္ထားႏိုင္ပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳပါတယ္။ေလးစားစြာျဖင့္ေအာင္ဆန္း…………………………
"တမလြန္မွ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းေျပာမည္႔စကားမ်ား
ေအာင္ဆန္းလို.......... ႀကဳိးစား
ေအာင္ဆန္းလို............... ေျဖာင့္မတ္
ေအာင္ဆန္းလို..... ျပည္သူနဲ႕ တစ္သားတည္းေန၊
ခင္ဗ်ားတို႕ေနတဲ့တိုင္းျပည္ လြတ္လပ္မယ္
ခင္ဗ်ားတို႕တိုင္းျပည္ တိုးတက္မယ္၊
ခင္ဗ်ားတို႕အတြက္ အသက္စြန္႕ခဲ့ရတဲ့က်ဳပ္က
ခင္ဗ်ားတို႕ေတြ တိုင္းျပည္အေပၚ
ဘယ္ေလာက္သစၥာရွိမလဲ
မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြအတြက္
ဘယ္ေလာက္ေပးဆပ္မလဲ ဆိုတာ
ေစာင့္ၾကည့္ေနမယ္။ ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဇာတာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ ဇယား“ကားပ်က္၍ ေျခလ်င္ ေလွ်ာက္ခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္”
ဗိုလ္ခ်ဴပ္ရဲ ႔ ကုိယ္ေရးအရာရွိ (PA) တစ္ဦး ျဖစ္သူ တကၠသိုလ္ ေန၀င္း ေရးသားထားတဲ့ “ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ လြတ္လပ္ေရး ၾကိဳးပမ္းမႈ မွတ္တမ္း” စာအုပ္မွ အတုယူ ေလးစားဖြယ္ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ရဲ ႔ စိတ္ဓါတ္ကို ထုတ္ႏႈတ္ တင္ျပလိုက္ပါတယ္။
၁၉၄၆ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၂၅ ရက္၊ ၾကာသပေတးေန႔မွ ျပန္လည္ စတင္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိေန႔သည္ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး သမုိင္းမွာ အေရးပါေသာ မွတ္တိုင္တစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါသည္။ အေၾကာင္းမူကား လန္ဒန္ၿမိဳ ႔ရိွ ၿဗိတိသွ် အစုိးရ၏ ညႊန္ၾကားခ်က္အရ ရန္ကုန္မွ အဂၤလန္ ဘုရင္ခံက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာ လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့ေသာေန႔ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။
တနည္းအားျဖင့္ ၂၆-၉-၄၆ ေန႔သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာ ရရွိကာ ၀န္ႀကီးမ်ားအဖြဲ႔ (ကက္ဘိနက္) ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာသည့္ေန႔ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိေန႔နံနက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔ အလံုလမ္းရွိ အဂၤလိပ္ ဘုရင္ခံ အိမ္ေတာ္ (ယေန႔ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္တည္ရာ) သို႔ သြား၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အစုိးရ အဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ တာ၀န္ကုိ လက္မွတ္ေရးထုိး ရယူၿပီးေနာက္ ဗဟန္း၊ တာ၀ါလိန္းလမ္းရွိ သူ၏ေနအိမ္ (ယခု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ျပတုိက္) သုိ႔ ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကြ်န္ေတာ့္အား ေခၚ၍ အေရးႀကီးစကား ေျပာခဲ့ပါသည္။
“ေဟ့ေကာင္ ဒီေန႔ကစၿပီး ငါဟာ အစုိးရအဖြဲ႔ (ကက္ဘိနက္) ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာၿပီ၊ မင္းကလည္း ငါ့ရဲ ႔ ပီေအ (အပါးေတာ္ၿမဲ) အျဖစ္ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္အတြင္း တရား၀င္ ျပန္တမ္းထြက္လာလိမ့္မယ္၊ ဒီေတာ့ ငါတုိ႔မွာ အေဆာင္ေယာင္ အခြင့္အေရးေတြ ရလာလိမ့္မယ္၊ အာဏာရလာတယ္ဆုိရင္ပဲ ငါတို႔ကို ခ်ဥ္းကပ္ အကူအညီ ေတာင္းတာေတြ လာလိမ့္မယ္၊ ငါ့ရဲ ႔ ေဆြမ်ိဳးေတြ၊ ငါ့မိန္းမဘက္က အမ်ိဳးေတြ၊ ၿပီးေတာ့ မင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေပါင္းအသင္းေတြ အားလံုး ဘယ္သူ႔ကိုမွ မတရား အခြင့္အေရး မေပးရဘူး၊ သူတုိ႔ အကူအညီ ေတာင္းတာကုိ လုပ္မေပးရဘူး၊ မင္းတုိ႔ ငါတုိ႔ကလည္း ဘယ္သူ႔ဆီကမွ ဘာအကူအညီမွ မယူရဘူး၊ အခြင့္အေရး မယူရဘူး။”
ဤသို႔လွ်င္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ ကြ်န္ေတာ့္အား တိက်ျပတ္သားစြာ ေျပာခဲ့ရာ တနည္းအားျဖင့္ သူ၏ သေဘာထား ဆႏၵ ႏွင့္ လမ္းညႊန္ခ်က္ ေပးလိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္ဟု ဆုိရပါမည္။
“ဘယ္သူ႔ဆီကမွ အကူအညီ မယူရဘူး၊ အခြင့္အေရး မယူရဘူး” ဟူေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စကား၏ အဆုံုးသတ္ပံုကို ကြ်န္ေတာ္သည္ ယေန႔အထိ မေမ့ႏိုင္ပါ။ မေမ့ႏုိင္ေအာင္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ သူအမိန္႔ေပး ညႊန္ၾကားသလို သူကုိယ္တုိင္လည္း လိုက္နာ က်င့္သံုးခဲ့ေၾကာင္း ကုိယ္ေတြ႔ ျဖစ္ရပ္တစ္ခု ႀကံဳေတ႔ြခဲ့ရပါသည္။
ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရပံုမွာ ဤသို႔ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိအခ်ိန္က “ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ” ဟုေခၚေသာ အစိုးရအဖဲြ႔၏ ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ၀န္ႀကီးအျဖစ္ စီးခဲ့သည့္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္မွာ အဂၤလန္ျပည္လုပ္ “၀ူစလီ” အမ်ိဳးအစား အနက္ေရာင္ ဆလြန္းကား အမွတ္ RA/2874 ျဖစ္ပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အိမ္တြင္ ထုိကားတစ္စီးမွ လြဲ၍ အျခား ေမာ္ေတာ္ကား မရွိခဲ့ပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွာ အစုိးရ အဖြဲ႔ တာ၀န္ အျပင္ ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႔အစည္း (ဖဆပလ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္) ၏ ဥကၠ႒အျဖစ္ တာ၀န္ယူထား၍ အလြန္အလုပ္မ်ားေနရာ သူလႈပ္ရွားသြားလာရာ၌ အထက္ေဖာ္ျပပါ ေမာ္ေတာ္ကား တစ္စီးႏွင့္ပင္ သြားလာရေသာေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကေတာ္ ေဒၚခင္ၾကည္ႏွင့္ သားသမီးမ်ား အေနျဖင့္ ေမာ္ေတာ္ကား စီးခြင့္သိပ္မရၾကရွာပါ။ ရံဖန္ရံခါ ရံုးပိတ္ရက္ တနဂၤေႏြေန႔ ညေနဘက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဇနီးႏွင့္ကေလးမ်ားကိုပါ ေခၚၿပီး ကန္ေတာ္ႀကီး တပတ္ ကားေလွ်ာက္စီးသည့္္ အခါေလာက္တြင္သာ စီးခြင့္ရၾကပါသည္။
“ဗိုလ္ႀကီး၊ ကားဘာျဖစ္တယ္ မသိဘူး၊ စက္ႏႈိးလို႔ မရဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္လည္း တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ႀကိဳးစားျပင္ၾကည့္တယ္၊ ဘယ္လိုမွ ႏိႈးလို႔ မရျဖစ္ေနတယ္၊”
“ေဟ.. ဟုတ္လား၊ မင္း ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္ၾကည့္ၿပီးၿပီလား” ကြ်န္ေတာ္က ဤသို႔ ျပန္ေမးရျခင္းမွာ ရဲေဘာ္ ေက်ာ္စိန္သည္ ကားေမာင္းတတ္ရံုမက စက္ျပင္ပညာပါ အသင့္အတင့္ တတ္ထားသူ ျဖစ္၍ ေမးလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
“ဟုတ္ကဲ့၊ ကြ်န္ေတာ္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားၾကည့္ၿပီးပါၿပီ၊ လံုး၀ စက္ႏႈိးလို႔ မရပါဘူး၊”
ရဲေဘာ္ေက်ာ္စိန္ ျပန္ေျပာခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ္သည္ လက္ပတ္နာရီကို ၾကည့္လိုက္ရာ မနက္ (၉) နာရီခြဲ ေက်ာ္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရသျဖင့္ မ်က္လံုး ျပဴးသြားမိပါသည္။ ထိုေန႔ မနက္ (၁၀)နာရီတြင္ အတြင္း၀န္ ရံုး၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔ အေရးေပၚ အစည္းအေ၀း ေခၚထားသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ရံုးကုိ (၁၀) နာရီ အေရာက္သြားရန္ အေရးႀကီးေသာေၾကာင့္ စုိးရိမ္သြားမိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္လည္း ခ်က္ခ်င္းပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား အက်ိဳးအေၾကာင္း သတင္းပို႔မွ ျဖစ္ေခ်ေတာ့မည္ဟု ဆုံုးျဖတ္ကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ရွိရာ အိမ္ေအာက္ထပ္ ဧည့္ခန္းသို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ သြားလိုက္ပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ကြ်န္ေတာ့္အား ျမင္လွ်င္ သူ႔အား ရံုးသြားရန္ လာေခၚၿပီဟု ယူဆဟန္ျဖင့္ “ဘာလဲေဟ့.. ငါတုိ႔ သြားၾကေတာ့မလား” ဟု ေမးၿပီး ထုိင္ေနရာမွ “ထ” လိုက္ပါသည္။ ဒီေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ္က ေမာ္ေတာ္ကား အေျခအေနကို ေျပာျပလိုက္ ရပါသည္။
“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ရံုးသြားလို႔ မျဖစ္ေသးဘူး၊ ဒီေန႔ ေမာ္ေတာ္ကား ပ်က္ေနတယ္၊ ရဲေဘာ္ ေက်ာ္စိန္ အမ်ိဳးမိ်ဳး ႀကိဳးစားၿပီး ႏိႈ္းၾကည့္တာဘဲ၊ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လိုမွ စက္ႏႈိးလို႔ မရဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ကားေတြ ျပဳျပင္ဖုိ႔ တာ၀န္ယူတဲ့ ကုန္းလမ္း ပို႔ေဆာင္ေရး ဌာန ၀ပ္ေရွာ့ကုိ ပို႔ၿပီး ျပင္မွ ျဖစ္မယ္။”
“ဟုတ္လား. ကားက လံုး၀ ေမာင္းလို႔ မရေတာ့ဘူးလားကြ”
“ဟုတ္ကဲ့ လံုး၀ စက္ႏႈိးလို႔ မရဘူးျဖစ္ေနတယ္၊ ရံုးမွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေခၚထားတဲ့ အစည္းအေ၀းက (၁၀) နာရီ စဖုိ႔ ရွိေနတယ္၊ အခု (၉) နာရီခြဲ ေက်ာ္ေနၿပီ၊ ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရံုးကုိ အခ်ိန္မွီ သြားႏိုင္ေအာင္ တေယာက္ေယာက္စီက ေမာ္ေတာ္ကားတစ္စီး ဖုန္းဆက္ေတာင္းလိုက္မယ္။” ေျပာေျပာဆုိဆုိ ကြ်န္ေတာ္သည္ အိမ္ေပၚထပ္ တက္သည့္ ေလွကားရင္းရွိ တယ္လီဖုန္းဆီကို ေလွ်ာက္သြားစဥ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က လွမ္းေခၚလိုက္ပါသည္။
“ေဟ့ေကာင္.. မင္းက တယ္လီဖုန္းဆက္ၿပီး ေမာ္ေတာ္ကား ေတာင္းမလို႔ မဟုတ္လား” ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ေလသံက တင္းမာေနသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဆက္မေလွ်ာက္ေတာ့ဘဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ရိွရာသို႔ ျပန္လွည့္လာခဲ့ပါသည္။
“ဟုတ္ကဲ့ ဒါမွ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရံုးကုိ ျမန္ျမန္သြားႏိုင္မွာ မဟုတ္လား” ကြ်န္ေတာ္က အမွန္အတိုင္း ျပန္ေျပာလိုက္ရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ပို၍ ေလသံျပင္းစြာျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္အား အျပစ္တင္ပါေလေတာ့သည္။
“မင္းက ေတာ္ေတာ္ ညံ့ေသးတာဘဲ၊ တယ္လီဖုန္း ဆက္ၿပီး ေမာ္ေတာ္ကားေတာင္းဖို႔ တခုတည္းဘဲ မင္း ေတြးမိတာကိုး၊ မင္းတုိ႔ ငါတို႔ အေနနဲ႔ အခုေနအခါ ေမာ္ေတာ္ကား လွမ္းေတာင္းလိုက္ရင္ တစ္စီးမဟုတ္ဘဲ (၁၀) စီးလည္း ရႏိုင္တယ္၊ အဲဒါ ဆက္စပ္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္မွာေပ့ါ၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြဟာ ငါတု႔ိကို ေမာ္ေတာ္ကားေပး ကူညီတာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး သူတို႔က ငါတို႔ဆီက မတရား အခြင့္အေရးေတြ ေတာင္းလာမွာ ကုိေတာ့ မင္း မေတြးမိဘူး မဟုတ္လား၊ မင္းကို ငါ အေစာႀကီးကတည္းက ႀကိဳေျပာခဲ့တယ္ မဟုတ္လား၊ မင္းတုိ႔ ငါတို႔ အေနနဲ႔ ဘယ္သူ႔ဆီကမွ ဘာ အကူအညီမွ မယူရဘူး၊ အခု မင္းက ေမာ္ေတာ္ကား လွမ္းေတာင္းတာ ဟာလည္း အခြင့္အေရး ယူတာဘဲ၊ ဒါေၾကာင့္ မင္း ေစာေစာက စိတ္ကူးသလို တယ္လီဖုန္း ဆက္ၿပီး ေမာ္ေတာ္ကား မေတာင္းရဘူး။”
“ဒါျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တု႔ိ ဘာလုပ္ရမလဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္”
“ဘာမွ လုပ္မေနနဲ႔ ငါတို႔ ကားပ်က္ေနတယ္ မဟုတ္လား၊ ဒီေတာ့ မင္းနဲ႔ငါ ရံုးကို လမ္းေလွ်ာက္သြားၾကမယ္၊ ရံုးေရာက္ေတာ့မွ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး ဌာနကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ငါတုိ႔ကားကို စက္ျပင္သမားေတြ လာဆြဲယူဖို႔နဲ႔ ျပင္ေပးဖို႔ ေျပာေပါ့၊ ကဲ ေျပာေနတာ ၾကာတယ္ကြာ သြားၾကစုိ႔”
ေျပာေျပာဆုိဆုိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ စိတ္ျမန္သူ ပီပီ သူကုိင္ေနက် မုိးကာ အက်ၤ ီကို လက္ေမာင္းတြင္ ေခါက္တင္လွ်က္ အိမ္ေရွ ႔ေလွကားမွာ ဆင္း ေလွ်ာက္သြားပါေတာ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း မည္သုိ႔မွ မတတ္ႏုိင္ဘဲ သူ၏ ေနာက္မွ ခပ္သုတ္သုတ္ ေျပးလိုက္သြားရပါသည္။
သူ အစိုးရ အဖြဲ႔ အာဏာရယူသည့္ ေန႔က ေျပာခဲ့ေသာ “ဘယ္သူ႔ဆီကမွ အကူအညီ မယူရဘူး၊ အခြင့္အေရး မယူရဘူး” ဟူေသာ စကားအတုိင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ အယူသည္းစြာ ကိုယ္တုိင္ လုိက္နာ က်င့္သံုးေနပါသည္ တကား ဟုသာ စိတ္ထဲမွ ဆင္ျခင္သံုးသပ္မိပါသည္။
သုိ႔ႏွင့္ပင္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ဆရာတပည့္ႏွစ္ဦးသည္ တာ၀ါလိန္းလမ္းမွ ထြက္၍ နတ္ေမာက္လမ္း၊ ဗဟန္းလမ္း အတုိင္း ေလွ်ာက္ၿပီး ဗဟန္း အ၀ိုင္းကို ျဖတ္ေက်ာ္ကာ တိရစာၦန္ရံု ေဘးရွိ ပလက္ေဖာင္းသို႔ပင္ ေရာက္သြားၾကပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေရွ ႔မွ ေျခလွမ္းသြက္စြာျဖင့္ ေလွ်ာက္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္က ေနာက္မွ လုိက္သြားရာ ေအာ္စတင္ အမ်ိဳးအစား ေမာ္ေတာ္ကားငယ္ တစ္စီး ကြ်န္ေတာ့္အနီးတြင္ ထုိးစိုက္လာသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္လည္း အံ့အားသင့္စြာ လွမ္းၾကည့္မိပါသည္။
ုထိုကားကေလးကို ေမာင္းလာသူမွာ ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္ကို စတင္တီထြင္သူ ရုပ္ရွင္ဖခင္ႀကီး လန္ဒန္အတ္ ဦးအံုးေမာင္ ျဖစ္ေနပါသည္။ ထုိအခ်ိန္က သူသည္ ဗဟန္း ၀ကၤပါလမ္းတြင္ ေခတၱေနထိုင္ၿပီး ဆူးေလ ဘုရားလမ္းရွိ သူ၏ ဓာတ္ပံုတိုက္ႏွင့္ ရုပ္ရွင္ ကုမၸဏီ ရွိရာသုိ႔ ကိုယ္တုိင္ ကားေမာင္းသြားျခင္းျဖစ္ဟန္ တူပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ေက်ာင္းသားဘ၀က ရုပ္ရွင္၀ါသနာ ပါသျဖင့္ ရုပ္ရွင္ စတူဒီယုိမ်ားသို႔ ရံဖန္ရံခါ သြားေရာက္ေလ့လာရင္း ဦးအံုးေမာင္ႏွင့္ သိကြ်မ္းေနပါသည္။
“ေဟ့ ေမာင္ရင္.. ခဏလာပါဦးကြယ့္” ဦးအံုးေမာင္က ကားရပ္ၿပီး လွမ္းေခၚသျဖင့္ သူေခၚရာသို႔ ခ်ဥ္းကပ္သြား ပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က လံုး၀ လွည့္မၾကည့္ဘဲ ဆက္ေလွ်ာက္သြားပါသည္။
“ေနစမ္းပါဦး၊ ေမာင္တို႔ ဆရာတပည့္ ဘယ္လို ျဖစ္လာတာလဲ၊ လမ္းမေပၚ ေျခက်င္ ေလွ်ာက္ရသလား၊ ေမာ္ေတာ္ကား ေကာကြယ့္” ဦးအံုးေမာင္က ေမးသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ ႔ကား ပ်က္ေနလို႔ စက္ႏႈိးမရတာနဲ႔ အိမ္မွာဘဲ ထားပစ္ခဲ့ရပါတယ္” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ပါသည္။
“ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ ေမာင္ရင္ရယ္၊ ကားပ်က္ရင္လည္း တစ္ေယာက္ေယာက္စီက ကားတစ္စီး ခဏေတာင္းၿပီး စီးသြားေရာေပ့ါ၊ ေမာင္ရင့္ဆရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လို ပုဂၢိဳလ္က လမ္းေဘး ပလက္ေဖာင္းမွာ ေျခလွ်င္ ေလွ်ာက္ေနရတာ မသင့္ေတာ္ပါဘူး။”
“ကြ်န္ေတာ္လည္း ဦးေလး ေျပာသလိုဘဲ ေမာ္ေတာ္ကား တစ္စီး ဖုန္းဆက္ေတာင္းမလို႔ဘဲ၊ ဒါေပမဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က မေတာင္းရဘူးတဲ့၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စီးဖို႔ ေမာ္ေတာ္ကား ကူညီရတာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေနာက္ပိုင္းက်ရင္ မတရား အခြင့္အေရးေတြ ေတာင္းလာလိမ့္မယ္၊ စီးပြားေရးသမားေတြဟာ အဲဒီလို လုပ္တတ္တယ္လို႔ ဆိုၿပီး အတြင္း၀န္ ရံုး ေရာက္ေအာင္ ေျခလွ်င္ ေလွ်ာက္ၾကမယ္ လို႔ ေျပာပါတယ္။”
ကြ်န္ေတာ္က ရွင္းျပသည္ကို လန္ဒန္အတ္ ဦးအံုးေမာင္သည္ နားလည္သေဘာေပါက္ဟန္ျဖင့္ ၿပံဳးၿပီး ေခါင္းညိတ္ လုိက္ပါသည္။
“ေအးပါ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျပာတာကို ဦးလည္း သေဘာေပါက္ပါတယ္၊ ကိုင္း.. ေမာင္ရင့္ ဆရာဆီ ခပ္ျမန္ျမန္ ေျပးလိုက္ၿပီး ေျပာစမ္းပါ။ လန္ဒန္အတ္ ဦးအံုးေမာင္က ၿမိဳ ႔ထဲက အလုပ္တုိက္သြားရင္း လမ္းႀကံဳလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အတြင္း၀န္ရံုး ပို႔ေပးပါရေစလို႔ က်ဳပ္က ရုပ္ရွင္သမားမို႔ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ ကုန္သည္ေတြလို ဘာအခြင့္အေရးမွ မေတာင္းပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လို ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး လမ္းမေပၚ ေျခလွ်င္ ေလွ်ာက္ေန တာလည္း ၾကည့္မေကာင္းပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္ကားကေလးနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ရံုးအေရာက္ ပို႔ေပးပါရေစလို႔ သြားေျပာစမ္းပါကြယ္”
ဦးအံုးေမာင္၏ စကားအဆံုးတြင္ ကြ်န္ေတာ္လည္း ကပ်ာကယာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဆီ ေျပးလိုက္ၿပီး သူ႔၏ လက္ေမာင္း တဖက္ကို အသာဆြဲလိုက္ပါသည္။
“ေဟ့ေကာင္. ဘာလုပ္တာလဲကြ” ဗိုလ္ခ်ဳပ္က စိတ္တုိဟန္ျဖင့္ ေငါက္သျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ ဦးအံုးေမာင္၏ ေမာ္ေတာ္ကား ရပ္ထားရာကို ညႊန္ျပရင္း ရွင္းျပလိုက္ရပါသည္။
“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဟုိကားေပၚက ပုဂၢိဳလ္ႀကီးကို သိတယ္မဟုတ္လား၊ ဆရာဒီးဒုတ္ ဦးဘခ်ိဳရဲ ႔ မိတ္ေဆြရင္း လန္ဒန္အတ္ ဦးအံုးေမာင္ပါ၊ သူက ဆူးေလဘုရားလမ္း သူ႔ရဲ ႔ အလုပ္တုိက္ကို သြားရင္း လမ္းႀကံဳလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အတြင္း၀န္ရံုး ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးပါရေစလို႔ ေျပာပါတယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူဟာ ရုပ္ရွင္သမားမို႔ စီးပြားေရးသမား ကုန္သည္ႀကီး ေတြလို ဘာအခြင့္အေရးေတြမွ မေတာင္းပါဘူးလို႔လည္း ေျပာပါတယ္၊ ေနာက္တခုက စစ္ႀကိဳေခတ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ရဲ ႔ ဒုိ႔ဗမာ အစည္းအရံုးကို လွ်ိဳ ႔၀ွက္ကူညီ ေထာက္ပံ့ခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္၊ သူက ကားရပ္ၿပီး ေခၚတာကို ျငင္းရင္ အားနာစရာ ေကာင္းပါတယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္” ကြ်န္ေတာ္၏ စကားအဆံုးတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ လန္ဒန္အတ္ ဦးအံုးေမာင္ဘက္သို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္ပါသည္။
ဦးအံုးေမာင္သည္ ဆရာ ဦးဘခ်ိဳ ႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးေနေသာ မိတ္ေဆြ ျဖစ္သည့္အျပင္ ဦးဘခ်ိဳ ကဲ့သုိ႔ပင္ ဆံပင္ရွည္ ေသွ်ာင္ထံုးႏွင့္ တဘက္ေခါင္းေပါင္း ေပါင္းထားသျဖင့္ ျမန္မာလူႀကီး တစ္ဦး ပီသစြာ ခန္႔ညားကာ ဥပဓိရုပ္ အလြန္ေကာင္းသူလည္း ျဖစ္ပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ဦးအံုးေမာင္ကို ၾကည့္ၿပီး အားနာသြားဟန္ျဖင့္ ႀကိမ္းေမာင္းဆူပူျခင္း မျပဳေတာ့ဘဲ ေအာ္စတင္ ကားေလး ရပ္ထားရာသို႔ ေလွ်ာက္သြားကာ ဦးအံုးေမာင္အား ၿပံဳး၍ ႏႈတ္ဆက္ပါသည္။
သို႔ႏွင့္ပင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဆရာတပည့္ႏွစ္ဦးသည္ လန္ဒန္အတ္ ဦးအံုးေမာင္၏ ကားႀကံဳ စီး၍ အတြင္း၀န္ရံုးသုိ႔ လုိက္ပါသြားခဲ့ပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ဦးအံုးေမာင္အား မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ႀကီး တစ္ဦးအျဖစ္ ေလးစား၍ တစ္ေၾကာင္း၊ ၀ိသမ ေလာဘသား စီးပြားေရးသမား မဟုတ္သျဖင့္ အခြင့္အေရး မေတာင္းပါဟု ဆုိျခင္းကို ယံုၾကည္၍ တစ္ေၾကာင္း၊ ကားႀကံဳ လိုက္စီး ခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသတည္း။
မေရာက္သြားေသာစာ
၁၉၄၅ ခုနွစ္၊ မတ္လ ၊ ရန္ကုန္မွ သရက္ဧရိယာ ေရွ႕တန္းဌာနခ်ဳပ္သို႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ထြက္ခြာေသာ အခါတြင္ ဂ်ပန္စစ္တပ္၏ ဓားစာခံ အျဖစ္ ရန္ကုန္၌ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ေဒါက္တာဘေမာ္ထံ ေရးသားခဲ့ေသာ စာ ျဖစ္ပါသည္။ ေရွ႕တန္း စစ္မ်က္နွာတြင္ ကမန္းကတန္း ေရးျခစ္ရေသာေၾကာင့္လား၊ အၾကမ္းေရးထားသည့္ အတိုင္း ေပးပို႔လိုက္သည္လားေတာ့ မေျပာတတ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ မူရင္းလက္ေရးလက္သား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အမွတ္တရ တင္ရွိလိုက္ပါသည္။ ယင္းစာကို ဗုိလ္ခ်ဳပ္က ဆက္သား တစ္ေယာက္ကို ေပး၍ ေစလႊတ္လိုက္သည္ ဟု အဆိုရွိသည္။ သို႔ေသာ္ စာမွာ ေဒါက္တာ ဘေမာ္ထံ မေရာက္ခဲ့။ စာေပဗိမာန္အသင္းမွ ဦးထင္ၾကီးတို႔ အဖြဲ႔နွင့္ ရန္ကုန္၊ ဦးေအာင္ၾကည္တို႔ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ကာကြယ္ေရးဌာန ျပတိုက္သို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္ဟု ပါရွိသည္။
တင္ရွိထားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ မူရင္းလက္ေရး ဓာတ္ပံုတြင္ အလယ္ပိုင္းမွ စာသား အခ်ိဳ႕ ျပတ္လ်က္ရွိပါသည္။ ယင္းျပတ္ေနေသာ စာသားကို Dr. Maung Maung ၏ Aung San of Burma ကို ကိုးကား၍ က်ေနာ္ ထည့္သြင္းထားသည္။
ေဇယ်
………………………………………
မူရင္းစာနွင့္ ျဖည့္စြက္
………………………………………
မူရင္းစာနွင့္ ျဖည့္စြက္
My dear Adipadigyi,
I am sorry that I was unable to meet you before I came out here as I had promised you. Conditions were such that I had to do things in a hurry. Sometimes I am afraid you might misunderstand me. I shall be coming back to Rangoon and if conditions do not worsen so unexpectedly, I hope to meet you again. Meantime I wish to send you some report.
As I said in my speech I would do my best to save the situation. But as you would also understand, there are ( dark days for us. The Japanese troops are with drawing to all intents and purposes.And I shall not be surprised if, before monsoon,the war in Burma is over.Anyway, I think I don’t blame the japanese too, for from the stategical point of view, if you might understand, this is the only wisest and sound course for them to do. Never the less there is still hope for us, I suppose of course, we shall have to be prepared to sturggle alone for sometime.But I have every confidence that our course will win ultimately.
War or no war, peace or no peace,) the struggle for our independence must go on till it ends in victory. And I well do my best. You might misunderstand me now perhaps. But believe me, after sometime, you will see whether I mean what I say. As present I have to fix up many things because there are so many angles to be straightened. Meantime I wish you to be prepared for the worst to do whatever possible in your line.
Yours
Aung San
………………………
( ယင္းစာကို ဆီေလ်ာ္သလို ျပန္ဆိုပါသည္။ )
………………………
ေလးစားရပါေသာ အဓိပတိၾကီးခင္ဗ်ား
က်ေနာ္ ထြက္မလာခင္ အဓိပတိၾကီးနဲ႔ ေတြ႔မယ္လို႔ က်ေနာ္ ကတိေပးထားတဲ့ အတိုင္း ျဖစ္မလာတာ စိတ္မေကာင္းပါ။ အေျခအေနေတြက အလ်ွင္စလို လုပ္ေနရမယ့္ အေနအထား ေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း တစ္ခါတစ္ရံ က်ေနာ့အေပၚ နားလည္မႈ လြဲမွာ စိုးရိမ္မိတယ္။ က်ေနာ္ ရန္ကုန္ကို ျပန္လာပါမယ္။ အေျခအေနေတြက ေမ်ွာ္လင့္မထားဘဲ ျဖစ္လာတာမ်ိဳး၊ ဆိုးဆိုးရြာရြားမ်ိဳးေတြသာ မရွိဘူး ဆိုရင္ အဓိပတိၾကီးနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ဖို႔ ေမ်ွာ္လင့္ပါတယ္။ ဒီအေတာအတြင္း အေျခအေန အစီရင္ခံစာ အခ်ိဳ႕ကို က်ေနာ္ ေပးပို႔ပါမယ္။
က်ဳပ္စကားမွာ ေျပာထားတဲ့အတိုင္း အေျခအေနကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္ဖို႔ အစြမ္းကုန္ ၾကိဳးစားသြားမွာပါ။ က်ေနာ္တို႔အတြက္ အခြင့္မသာတဲ့ ေန႔ေတြ ရွိေနဆဲပဲ ဆိုတာ အဓိပတိၾကီး နားလည္မယ္။ ဂ်ပန္စစ္တပ္ေတြ လမ္းေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ဦးတည္ခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဆုတ္ခြာေနပါျပီ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီမိုးမကုန္ခင္ ျမန္မာျပည္မွာ စစ္ပြဲ ျပီးသြားမယ္ ဆိုရင္လည္း အံ့ဩစရာေတာ့ မရွိိဘူး။ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ စဥ္းစား စဥ္းစား ဂ်ပန္ေတြကို အျပစ္တင္စရာေတာ့ မရွိဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာ ရွဳေထာင့္က ၾကည့္ရင္ ခုလို လုပ္တာကလည္း သူတို႔အတြက္ အေကာင္းဆံုး ၊ အသင့္ျမတ္ဆံုးပဲဆိုတာ အဓိပတိၾကီး သေဘာေပါက္ ပါလိမ့္မယ္။ ဆိုလိုတာ ကေတာ့ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္တုိ႔မွာ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ ရွိေနတုန္းပဲ။ ဒီခဏ အေတာအတြင္းမွာ က်ဳပ္တို႔ခ်ည္း ရုန္းကန္သြားရဖို႔ေတာ့ ျပင္ဆင္ထားရလိမ့္မယ္။ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ တိုက္ပြဲ – အျပီးသတ္မွာ အႏိုင္ရ ရမယ္လို႔ က်ဳပ္ယံုၾကည္တယ္။
စစ္ နဲ႔ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္၊ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ရရ မရရ က်ဳပ္တို႔ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲကို အျပီးသတ္ ေအာင္ပြဲရ တဲ့ အထိ လုပ္ရမွာပဲ။ က်ဳပ္ကေတာ့ အေကာင္းဆံုး လုပ္မွာပဲ။ အဓိပတိ ၾကီး အေနနဲ႔ က်ဳပ္အေပၚ နားလည္မႈ လြဲေကာင္း လြဲေနႏိုင္မယ္။ ဒါေပမယ့္ မၾကာခင္မွာ က်ဳပ္ေျပာတဲ့အတိုင္း ျဖစ္တယ္ မျဖစ္တယ္ကို ျမင္ရမယ္ ဆုိတာ ယံုထားပါ။ ေလာေလာဆယ္ ကာလ ၊ ဘက္ေပါင္းစံုက ျပႆနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ကို ေျဖရွင္းသြားရဦးမယ္။ အဓိပတိၾကီးအေနနဲ႔ ကိုယ့္က႑ကို ကိုယ္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၾကိဳးပမ္းရင္း အဆိုးဆံုးေတြအတြက္လည္း ျပင္ဆင္ထားႏိုင္ပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳပါတယ္။
ေလးစားစြာျဖင့္
ေအာင္ဆန္း
…………………………
"တမလြန္မွ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းေျပာမည္႔စကားမ်ား
ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ဓါတ္ပံုကို ခ်ိတ္ထားရံုနဲ႕
ေအာင္ဆန္းကို ""တ"" ေနရံုနဲ႕
... ခင္ဗ်ားတို႕ေတြ လြတ္လပ္မလာဘူး၊အဲ့ဒီေတာ့......
ေအာင္ဆန္းလို...... က်င့္
ေအာင္ဆန္းလို..... စြန္႕လႊတ္
ေအာင္ဆန္းလို.......... ႀကဳိးစား
ေအာင္ဆန္းလို............... ေျဖာင့္မတ္
ေအာင္ဆန္းလို..... ျပည္သူနဲ႕ တစ္သားတည္းေန၊
ခင္ဗ်ားတို႕ေနတဲ့တိုင္းျပည္ လြတ္လပ္မယ္
ခင္ဗ်ားတို႕တိုင္းျပည္ တိုးတက္မယ္၊
ခင္ဗ်ားတို႕အတြက္ အသက္စြန္႕ခဲ့ရတဲ့က်ဳပ္က
ခင္ဗ်ားတို႕ေတြ တိုင္းျပည္အေပၚ
ဘယ္ေလာက္သစၥာရွိမလဲ
မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြအတြက္
ဘယ္ေလာက္ေပးဆပ္မလဲ ဆိုတာ
ေစာင့္ၾကည့္ေနမယ္။ ။
ေအာင္ဆန္းလို.......... ႀကဳိးစား
ေအာင္ဆန္းလို............... ေျဖာင့္မတ္
ေအာင္ဆန္းလို..... ျပည္သူနဲ႕ တစ္သားတည္းေန၊
ခင္ဗ်ားတို႕ေနတဲ့တိုင္းျပည္ လြတ္လပ္မယ္
ခင္ဗ်ားတို႕တိုင္းျပည္ တိုးတက္မယ္၊
ခင္ဗ်ားတို႕အတြက္ အသက္စြန္႕ခဲ့ရတဲ့က်ဳပ္က
ခင္ဗ်ားတို႕ေတြ တိုင္းျပည္အေပၚ
ဘယ္ေလာက္သစၥာရွိမလဲ
မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြအတြက္
ဘယ္ေလာက္ေပးဆပ္မလဲ ဆိုတာ
ေစာင့္ၾကည့္ေနမယ္။ ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန ့မွာ လက္လွမ္းမီွသမွ် ၊ စုေဆာင္းထားတာေတြထဲက ေန တင္ျပေပးလိုက္ပါတယ္ ။
No comments:
Post a Comment